" ဟင္ အကိုေလး အဆင္ေျပရဲ႕လား ငိုေနတာလား "
" မဟုတ္တာ မ်က္လုံးထဲ အမႈန္ဝင္သြားလို႔ပါ "
ကားျဖင့္လိုက္ပို႔ေပးသည့္ေဖေဖေဖ့လူက စိုးရိမ္တႀကီးေမးလာေတာ့ ခပ္ေပါ့ေပါ့သာျပန္ေျဖလိုက္သည္။
" ေရာက္ၿပီခဗ် "
" အင္း ေက်းဇူးဘဲ "
အိမ္ေရွ႕တြင္ခ်ေပးၿပီး လွည့္ျပန္သြားသည့္ကားကိုတစ္ဆုံးၾကည့္ေနမိသည္။
" ေအာ္သား ဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာတာလည္း သားအကိုကေရာ "
" ေဆး႐ုံမွာပါ ကြၽန္ေတာ္ဒီတိုင္း... ပ်င္းလို႔ျပန္လာလိုက္တာ "
" အင္းအင္း ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ခရီးပန္းရင္နားေလ "
" ဟုတ္ "
အေမ့ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး အေပၚထပ္သာတက္လာခဲ့လိုက္သည္။ အာဏာ့အေၾကာင္းေတြးမိတိုင္းနာက်င္ရတဲ့ ရင္ဘတ္တစ္ေနရာကို ဖိထားမိသည္။
~~~~~
" လမင္း... လမင္းေရာ "
" ဘယ္မွာလဲ လမင္းမရွိပါဘူး ငါတို႔ဘဲရွိတာ "
" မျဖစ္ႏိုင္တာ ငါခုနကလမင္းနဲ႔စကားေျပာလိုက္ေသးတယ္ေလ "
" မင္း အိမ္မက္မက္ေနတာေနမွာပါ နားလိုက္ဦး ငါတို႔မင္းအတြက္ဒီနားမွာ တစ္ခုခုသြားဝယ္ေပးမယ္ "
ေျပာၿပီး စစ္ရိပ္ႏွင့္သူရိန္က အခန္းထဲမွထြက္သြားၾကသည္။ သုသုသာက်န္ခဲ့သျဖင့္
" ေနရအဆင္ေျပရဲ႕လား ေခါင္းကိုက္ေနေသးလား "
" ေျပတယ္ ငါတစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္တယ္ ထြက္သြား "
" ဟုတ္ကဲ့ "
သုသုပါထြက္သြားေလေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းက်န္ေနခဲ့သည္။ သူအခုထိမသိေသးသည္က လမင္းကဘာေၾကာင့္စိတ္ဆိုးေနသလဲဆိုတာပင္။
" သုသု.... "
သုသုအားလွမ္းေခၚၾကည့္ေတာ့ ျပန္ထူးမလာတာေၾကာင့္ အျပင္ဘက္တြင္ မရွိဘူးဆိုတာသိလိုက္သည္။
ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ ေသြးသြင္းထားသည့္လက္မွေဆးပိုက္ကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္စြာ ျဖဳတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ေဆး႐ုံဝတ္စုံအစား တျခားတစ္စုံေျပာင္းဝတ္လိုက္ၿပီး ဘယ္သူမွမသိေအာင္ေဆး႐ုံမွထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
