Dreaming life

15~

POV Eline

'Zoals jullie al wisten is aankomende zaterdag de belangrijkste wedstrijd van het jaar en is dit dus de generale repetitie.' zegt de coach voordat we beginnen met de training en iedereen gaat door elkaar praten en je merkt gewoon dat iedereen nu al zenuwachtig is.

Als eerst oefenen we de piramide een paar keer wat ons nu eigenlijk wel vlekkeloos lukt. We doen ook nog wat pasjes en kunstjes die in de routine komen en daarna doen we de routine volledig en eindigen in de piramide.

Als iedereen weer op de grond staat, klapt de coach.

'Goed gedaan meiden! Als het zaterdag net zo goed gaat winnen we! We doen hem nog één keer.' zegt de coach.

Als iedereen op z'n plek staat begint de muziek en starten we weer met de routine.

Als we klaar zijn, is de training afgelopen en lopen we naar de kleedkamer.

POV Mike

Jasmin, Ryan, Claire en ik zitten nu met z'n allen in het ziekenhuis voor onze eerste echo's. Ik zie dat Jasmin erg zenuwachtig is en pak haar hand en ze kijkt me aan met een zwakke glimlach en ik geeft haar een glimlach terug.

'Meneer McCarter en mevrouw McCain, jullie mogen komen.' hoor ik een mevrouw vanuit de deuropening van een klein kamertje roepen en Ryan en Claire lopen erheen.

Na nog een paar minuten te hebben gewacht worden Jasmine en ik ook geroepen en loop ik er met lood in mijn schoenen naartoe.

Als ik dan op een stoel zit en Jasmin op de behandeltafel, word ik opeens heel erg zenuwachtig wat de vrouw ziet.

'Rustig maar, we gaan alleen even kijken hoe het met de baby gaat en meer niet.' zegt ze op een geruststellende toon en ik knik zachtjes.

'U mag uw shirt omhoog doen mevrouw Yorkwille.' zegt de vrouw en Jasmin trekt haar shirt een beetje omhoog.

'Het kan een beetje koud zijn.' zegt de vrouw weer en doet wat spul op Jasmin's buik doet en gaat er daarna met iets overheen waardoor er een beeld op het beeldscherm komt.

'Kijk dit is de baby.' zegt de vrouw na een paar seconde en ik zie dat Jasmin's ogen een beetje waterig worden net als die van mij.

'Willen jullie foto's mee?' vraagt de vrouw en Jasmin kijkt mij aan en ik knik van ja.

'Ja graag.' zegt Jasmin dan.

De vrouw stopt het metalen apparaatje weer weg en maakt Jasmin's buik schoon en loopt daarna weg voor de foto's.

Jasmin gaat rechtop zitten en er loopt een traan over haar wang. Ik loop naar haar toe en geef haar een kus op haar voorhoofd en pak haar hand vast, omdat dat haar bijna altijd rustiger maakt.

Na een paar minuten komt de vrouw weer terug met wat foto's van de beelden die we net hebben gezien en overhandigt ze aan ons.

'Zoals het nu lijkt gaat alles goed met de baby, maar je moet je niet teveel stressen, want dat is erg slecht voor de baby.' zegt de vrouw terwijl ze ons de hand schudt.

'Bedankt.' zeg ik en loop dan samen met Jasmin naar de wachtkamer waar Ryan en Claire ook al zitten.

'Hoe ging het bij jullie?' vroeg Ryan toen hij ons zag.

'Wel goed denk ik en bij jullie?' vraag ik.

'Ook wel goed denk ik.' antwoord hij en lopen dan samen naar buiten naar de auto.

'Zullen wij nog even naar de stad gaan Jas voor onze jurken die we nog moeten kopen?' vraagt Claire aan Jasmin.

'Ja leuk!' zegt Jasmin.

'Zullen wij jullie dan in de stad afzetten?' stelt Ryan voor en houd de deur al open voor Claire en Jasmin.

'Goed idee.' zegt Claire en iedereen stapt nu in de auto.

POV Jasmin

Als we na een kwartiertje in de stad aankomen, stappen Claire en ik uit en zeggen de jongens gedag en lopen dan naar de winkel waar we al meteen allebei een leuke jurk zagen.

'Woow Claire, die moet je echt gaan passen!' zeg ik tegen Claire als ze het pashokje uitkomt met echt een prachtige jurk.

'Jij moet die jurk kopen, die staat je echt prachtig!' zegt Claire nu tegen mij, want ondertussen dat zij aan het passen was heb ik ook een jurk gepast.

'Ja?' vraag ik twijfelend.

'Ja echt wel!' roept Claire nu door de winkel.

'Oke, als jij die jurk koopt.' zeg ik en Claire knikt hevig.

We lopen allebei weer in een pashokje om ons om te kleden en lopen daarna naar de kassa om te betalen.

Na nog een paar uur in de stad te hebben gelopen, besloten we maar om met een paar tassen met kleding met de metro naar huis te gaan.