Beter af Alleen

17. Druk met beide betekenissen

Het was stil buiten, heel stil. Emil lag te slapen en ik lag klaarwakker in mijn bed. Ik bekeek hem zo ver ik hem bekeken kon en ik voelde rustig van binnen. 
Het deed me pijn, het feit dat hij me vertrouwde. Ik was niet te vertrouwen, maar wie weet, kon ik wel te vertrouwen zijn.
Mijn ogenleden vielen dicht en daarmee beëindigde ik de nacht. Ik sliep direct zodra ik niets meer kon zien.
De volgende ochtend werd ik wakker van een lichtelijk geneurie. Ik opende mijn ogen en de zon scheen door een raam heen. Langzaamaan ging ik recht op zitten en ik zag Emil op zijn bed zitten, heel het bed lag bezaaid met spullen. Ik knipperde een paar keer. Hij bleef neuriën tot dat hij zag dat ik wakker was. Ik wreef even in mijn ogen en hij glimlachte naar me.
'Goedemorgen.' Zodra ik op het bed keek zag ik stapels met dollars liggen en andere dingen.
'Hey, wat ben je aan het doen?' Ik vroeg me af of de stroom alweer werkte of dat het nog altijd een storing had.
'Ik ben de inhoud van al die portemonnee's aan het sorteren.' Hij wees naar een stapel portemonnee's op de grond waar hij net een nieuwe lege bij gooide. 
'Waarom?' 
'Zodat we weten hoeveel geld we hebben.' Ik keek verbaasd naar zijn bed toen ik zag dat hij weer een condoom uit de portemonnee haalde en deze op een stapel legde. 
'Gaan we investeren dan?' Emil gooide een condoom naar me toe.
'Hier, zou je nodig hebben.' Ik fronste naar hem.
'Of nee, neem er maar twee.' Hij gooide er nog een.
'Waarvoor?' Emil stopte een condoom terug in de laatste portemonnee en hij propte er al de briefjes in en hield de muntjes achterwegen.
'We gaan uit.' Mijn brein liep even vast bij de vele informatie in een keer.
'Wat? Waarom?'
'Jij stelt hier wel de vragen hé?' Vroeg Emil met een grijns op zijn gezicht.
'En hopelijk geef jij hier ook de antwoorden.' Emil keek naar beneden met een nadenkend gezicht.
'We gaan uit omdat we jong zijn.'
'Fout antwoord.'
'Oké, we gaan uit omdat we een betwijfelend leven leiden en onszelf moeten ontdekken.' Ik dacht na. Misschien had Emil wel gelijk.
'Ik weet niet zeker of uitgaan iets voor mij is.' Ik was nog nooit in mijn leven vrijwillig op iemand afgestapt. En al helemaal niet uit interesse op het liefdesgebied.
'We gaan gewoon, het komt helemaal goed. En als je er niks aan vindt dan gaan we gewoon naar een andere club.' Ik betwijfelde Emils idee maar het was niet alsof ik mijn dag kon vullen met iets beters. Wie weet ontmoette ik daar wel iemand, iemand waarmee ik contact kon blijven houden na mijn laatste opdracht.

Na een heel stuk rijden en ergens in een rustige kroeg indrinken parkeerde ik voor de club die Emil had aangewezen. Ik zag discolichten flitsen in vervaagd glas en de muziek bonsde het gebouw uit.
'Hoelang blijven we?' Ik zette de truck stil en wachtte tot dat Emil antwoordde.
'Hopelijk lang genoeg om eens wat actie te krijgen.' Emil stapte al uit voordat ik de volgende vraag kon stellen. Mijn blik viel op de geweren aan de achterkant van Emils stoel. Ik vroeg me af of ik er een mee moest nemen, en of ik deze mee naar binnen kreeg. Ik dacht na. Het was Texas. Ik stopte een kleine handgun bij de voorkant van mijn buik en ik liet mijn t-shirt eroverheen glijden.
'Kom je nog?' 
'Ja, ik kom eraan.' We liepen met zijn tweeën naar de ingang en we hoefde slechts onze ID's te laten zien. Ik voelde me niet gespannen met een geweer verborgen, ik had dit soort dingen vaker moeten doen. De muziek werd als maar luider en de lichtten werden feller. Er stond een grote groep te dansen en overal stonden mensen. Een paar was met elkaar aan het zoenen en ik hoorde heftige bonzen en kreunen uit een wc-hokje komen. Ik greep Emils schouder paniekerig vast.
'Ik weet niet of ik dit kan.' Emil draaide zich een kwartslag.
'Komt goed Tristan, meng je gewoon met de rest. Voor je het weet heeft iemand interesse in je.' Dus daar ging het om, interesse. Het ging niet om dansen of zuipen, plezier hebben samen. Nee het ging om seks. Emil bewoog zijn hoofd op de muziek terwijl hij de sfeer leek te voelen. Hij ging op in de mensen en hij hield zijn armen genietend omhoog. Ik probeerde hem in het begin nog te volgen maar ik voelde me verhinderd door alle dansende en schurende mensen dat ik me naar de bar toe bewoog. Daar was het het rustigste en kon ik even zitten. Ik bestelde snel iets sterks en ik probeerde mijn hoofd erbij te houden. Ik keek naar de groep dansende mensen en ik zag Emil redelijk dichtbij staan, voor hoe groot de zaal was. Ik kon hem in ieder geval zien. Ik lurkte aan mijn glas terwijl ik naar hem keek, zittend op een barkruk. Er kwam een vrolijk liedje op en hij danste met zijn heupen en schouders, zijn armen en benen. Hij danste op een manier dat ik niet kon. Ik stelde mezelf voor, lopend naar hem toe. Ik greep zijn lichaam vanaf achteren vast en ik drukte mijn lichaam tegen zijn achterkant aan. Ik werd misselijk toen ik het mezelf zag doen. Ik zat naar mezelf te kijken, vanuit mijn barkruk. Te fantaseren over iets, belachelijks.
Hij draaide zijn hoofd naar mij toe, hij grijnsde terwijl hij zijn blik over mijn lippen liet glijden. En toen zoende we terwijl onze lichamen verder danste op de muziek.
Alleen was het niet waar. Dat alles deed hij met een meisje. Terwijl de zanger van de band bleef herhalen dat je iemand moest zoenen in het lied leek Emil dat duidelijk op te volgen. Ik voelde een pijnlijke steek in mijn borst en ik kon het niet aan zien. Hiervoor kwam hij natuurlijk. Hij kwam voor een lichaam wat zijn lege plek vanbinnen kost vullen. Zijn fysieke aanraking kon voldoen.
Tijdens dit alles was er een meisje steeds dichterbij me aan het leunen. Ik probeerde het te negeren tot dat haar hand zich op mijn wang bevond. Ik draaide mijn hoofd woest en ze had haar ogen gesloten. Ze opende deze al gauw zodra ze iets in haar buik voelde prikken.
Ze gilde, hard, oorverdovend hard. Door alle alcohol kon ik niet helder denken en iets zegt mij dat jaloezie er ook mee te maken had. Mijn hand had gewoon volledig natuurlijk mijn wapen getrokken en haar onder schot gehouden. Mensen keken om zich heen en zelf had ik nog niet echt door wat ik aan het doen was. Iedereen was aan het schreeuwen en ik keek haar geschrokken aan. Wat was er aan de hand?' Ik voelde een hand mij stevig vastgrijpen en ik werd de ruimte zo snel mogelijk uitgetrokken als mogelijk was. Ik verzette me niet, maar toch leek het te snel te aan om zelf te lopen. Er was een piep in mijn oren van de luidde muziek, of misschien wel het geschreeuw. 
Er klonken stemmen om mij heen, vaag. Ik werd op een stoel gezet en mensen van de beveiliging keken me kwaad aan. Ik wist niet wat ik moest zeggen, ik wist niet wat ze vroegen. Opeens zag ik Emil daar aan komen rennen, hij praatte met de mannen en daarna kwam hij naar mij.
'Hey, wat is er gebeurd?' Hij keek bezorgd en mijn hoofd deed pijn. Al het alcohol ging naar mijn maag en ik begon over te geven op de grond. Emil hield me vast en hij hielp me overeind. Ik ben naar de truck gestrompeld nog steeds half doof en ik ben weggereden bij de club naar een landweg waar het stil was en waar je de krekels kon horen tjirpen. Emil had niets gezegd, of misschien had ik het gewoon niet gehoord. Ik leek mezelf wel kwijt te zijn, wat was er met me aan de hand?
Ik heb nog nooit zo erg mijn controle verloren als toen. Ik voelde mezelf wegzakken in beschaamdheid en daarna in schuldigheid. Emil had eindelijk kans, en toen heb ik het voor hem verpest. 
'Tristan?' Ik draaide mijn hoofd en ik keek hem aan.
'Wat is er net gebeurd?' Ik beet op mijn lip en staarde naar het stuur. 
'Waarom had je je geweer op dat meisje gericht?' Emil bleef maar vragen en er kwamen maar geen antwoorden uit. Puur omdat ik het niet wist, ik wist niet precies wat er gebeurde, en al helemaal niet waarom.
'Hey.' Emil had zijn hand op mijn schouder gelegd en hij keek me even doordringend aan. Ik negeerde zijn blik. Ik wilde geen antwoord geven. Het sloeg nergens op.
'Ik zag je dansen.' Zei ik zacht. Emil knikt en hij bleef me maar aankijken terwijl ik mijn blik bleef delen met het stuur.
'Oké, en toen?' Emils stem probeerde me op gang te blijven maar ik had geen zin om mijn verhaal af te maken.
'Ik zag jullie kussen.' Het klonk raar dat ik dat zo vertelde, alsof ik ze heel de avond lang heb gespioneerd. 
'Tristan, je hebt je geweer gericht op een meisje aan de bar.' Emil vertelde het alsof het iets vreselijks was, maar ze was niet gewond dus ik zag geen goede reden voor medelijden.
'Ze- ze wilde me kussen.' Emil bleef stil. Er vormde zich een brok in mijn keel die pijn begon te doen. 
'Ik wilde haar niet kussen.' Fluisterde ik. Emils hand gleed over mijn schouder heen.
'Dat hoeft ook niet. Je hoeft niet het eerste beste meisje wat je ziet te kussen. Maar om hun dan-'
'Ik raakte in paniek.' Mijn stem rilde en mijn ogen werden waterig. Ik keek Emil nog steeds niet aan. 
'Hey, hey. Het is goed, Tristan. Niets aan de hand, er is niets gebeurd oké? Het gaat wel goed met haar. Je hoefde haar niet te kussen.' Hij trok me in een omhelzing en ik legde mijn hoofd op zijn schouder.
'Emil.' Zei ik zacht.
'Ik wilde haar niet kussen. Want ik wilde jou kussen.'

Geschreven: 17|04|2024