Beter af Alleen

3. Mr. B

Ik sliep in de truck de nacht voordat ik een nieuwe identiteit zou hebben. Ik had mijn naam nooit leuk gevonden, het was altijd iets waarvan ik niet dacht dat het bij me zou passen. Maar zodra ik een nieuwe naam zou hebben zou het verleden tijd zijn. Het zou iets zijn waar ik me niet meer zorgen over hoefde te maken.
De hele avond kwam ik moeilijk in slaap aangezien ik ongemakkelijk voor het stuur zat met de stoel slechts iets naar achter. De volgende ochtend werd mijn slaap bruut verstoord door een tik op het raam. Ik schrok wakker en zag Kyle staan. Hij had een lach om zijn gezicht, en hij zei iets wat ik niet kon verstaan door het glas dat tussen ons in zat. Ik keek hem verbaast aan en hij liep naar de deur die hij opende. 
'Tien uur zeiden we toch?' Ik sprong recht op en keek naar mijn horloge.
'Shit.' Hij lachte en hij maakte de deur verder voor mij open terwijl ik eruit kwam gesjokt. 
'Het is oké, Cash was al bang dat je bang was weggerend.' Ik gooide de deur met een harde klap dicht en ik liep achter Kyle aan. Hij stak een sigaret op en we liepen door de straat heen. 
'Hier.' Kyle overhandigde me een envelop. Ik opende hem en haalde er een pasje bij.
'Nu kun je illegaal, legaal rijden.' Ik grinnikte zacht ik bekeek de nieuwe gegevens. Mijn nieuwe gegevens.  
'De meeste mensen die hun naam laten veranderen kiezen iets simpeler.' Ik stopte het pasje in mijn zak en ik keek hem aan, hij was een stuk groter dan ik, breder dan ik. Ik wilde niet weten wat voor soort werk hij deed, en waarom ik het zou moeten overnemen. Was ik wel sterk genoeg daarvoor?
'Hoe kom je aan die naam?' Ik haalde mijn schouders op.
'Geen idee, het kwam in een keer in me op.' Het was niet waar wat ik zei, voor een bepaalde reden heb ik altijd zo willen heten. Misschien dat ik het ooit in een film had gezien, of had gelezen in een boek. Ik spendeerde vroeger veel tijd aan het verslinden van verhalen die gefilmd waren of opgeschreven. Ik wilde dat ik zelf zo iemand was. De hoofdrolspeler van een boek of film. 
'Tristan.' Voor een bepaalde reden voelde ik me meteen aangesproken.
'Ik kan me niet herinneren dat ik zo'n naam ooit eerder heb gehoord.' 

Na een paar minuten lopen kwamen Kyle en ik aan bij een tunnel, er stonden mensen in het zwart gekleed ons op te wachten met hun armen over elkaar. De tunnel waar we onder stonden bracht een groot schaduw met zich mee waardoor ik de zon niet meer op de grond kon zien.
'Wij komen hier voor Meneer B.' Ik keek Kyle verbaast aan. Het klonk allemaal heel serieus.
'Reden voor bezoek?' Zei een man met meerdere littekens op zijn gezicht. Zijn stem klok laag en ik hoorde het zacht echoën in de tunnel.
'Ik heb een nieuwe werknemer voor hem.' Kyle grijnsde kwaadaardig en hij legde zijn arm om me heen. 
'Oké, Dash, Hunter, fouilleer ze.' Twee mannen die achter ze stonden liepen met een vlug tempo naar ons toe en Kyle stak zijn beide armen uit. Ik besloot hetzelfde te doen en een van de mannen liet zijn handen vluchtig gaan over de zijkant van mijn lichaam, hij graaide in mijn zakken en haalde er autosleutels uit en een pakje sigaretten. Hij bekeek de inhoud in zijn hand en hij overhandigde het terug aan mij.
'All clear.' Vertelde een van de twee mannen die ons had gefouilleerd. Hij had een zwaar Texaans accent en zijn stem bromde waardoor ik de vibraties in mijn oren kon voelen trillen. De man die we op het eerste oog tegenkwamen stapte opzij en Kyle liep ongestoord verder, ik liep achter hem aan en kreeg oogcontact met een van de mannen die me nauwlettend in de gaten hield.
'Waar gaan we precies heen?' Fluisterde ik en Kyle opende een deur die achter een wand van de tunnel grensde. 
'Naar de baas. Hij heeft een opdracht voor ons.'

De ruimte waar we in terecht waren was kouder dan het buiten leek te zijn, misschien kwam het omdat er buiten enigszins nog daglicht te zien was. De muren waren gemaakt van dik beton wat niet gebruikelijk was voor Amerika. We liepen een trap op die ons leidde naar een gewonere ruimte. Het zag eruit als de binnenkomshal van een verlaten appartementencomplex. Ik wilde iets zeggen maar was bang dat ik mijn mond moest houden doordat de locatie zo afgelegen lag.
Kyle liep verder tot dat we bij een grote betonnen wenteltrap aankwamen. Je kon de andere traptreden niet zien tot dat je de bocht om was. We liepen vele trappen op en toen we helemaal boven aan kwamen was er een gang met aan het einde een deur. Op de muren hingen spijkers en haakjes, waar ooit misschien iets aanhing. Een fotolijstje, of een klok. De gang was redelijk breed dus ik besloot naast Kyle te gaan lopen. Ik wilde niet meer gezien worden als een klein bang jongetje van zestien jaar oud. Op mijn rijbewijs was ik nu negentien, ook al zag ik er minstens vijftien uit volgens de man bij het tankstation. 
Ik had mijn gedachten op nul gezet en bleef met een serieus gezicht vooruit lopen. Er stonden twee bewakers voor de deur. De een trok zijn wapen en laadde het pistool.
'Naam, nummer, en reden voor bezoek.' Kyle trok een pasje uit zijn broekzak. Het was hetzelfde pasje als dat een van de mannen uit zijn zak had gehaald tijdens het fouilleren.
'Kyle Williams, 221, mogelijk nieuwe werknemer.' Kyle sloeg op mijn rug en ik keek hem geschrokken aan. Wat voor soort persoon zat er achter deze deur?
'Oké.' De man stopte zijn wapen weg en de twee stapte weg bij de deur. Kyle liep zelfverzekerd naar voren terwijl ik aarzelend achter hem bleef staan. Hij klopte netjes en hij wachtte tot dat iemand daarbinnen sprak. Kyle opende de deur en een van de mannen duwde me achter Kyle aan. Ik keek hem paniekerig aan terwijl hij met een dreigende blik op me neer keek. 
'Kom op, Tristan.' Ik was alweer bijna vergeten dat dat mijn naam was, Tristan.

'Ik heb een opdracht voor je Kyle.' Er zat een man tegenover ons aan een groot bureau. Hij tikte twee keer op zijn sigaret terwijl hij deze boven een asbak hield. Er stonden geen stoelen voor zijn bureau, ik en Kyle stonden waardoor we op hem neerkeken. 
'Maar, zo te zien ga je dat niet alleen doen.' Hij keek mij gewaagd aan. Hij had donkere wenkbrauwen die scherp naar beneden stonden, ik voelde me geïntimideerd.
'Nee, meneer, ik wil graag dat Tristan mijn baan overneemt.' Het bleef stil, het bleef te lang stil. Ik voelde me ongemakkelijk en bang tegelijkertijd. Ik was zulke ruimtes en locaties gewend, maar de mensen bleven me altijd verassen. 
'Je weet wat voor soort baan dit is Kyle.' Ik bekeek Kyle en hij keek angstig voor zich uit, maar hij probeerde het te verbergen, dat merkte ik aan hem.
'Ja, meneer.' Meneer B opende een la aan zijn rechterkant. Hij graaide tussen allerlei mappen met informatie. Hij haalde er een formulier uit en hij schoof het over de tafel onze kant op. Ik las wat erop stond. Geheimhoudingsverklaring. Kyle schraapte zijn keel.
'Als ik dit onderteken, ben ik dan klaar?' Kyle keek omhoog richting meneer B. Meneer B was breed en gespierd, en hij droeg een zwart t-shirt met een gouden ketting, het zou me niets verbazen als het echt goud was.
'Jij werkt je opvolger in, tot dat hij klaar is om zelf voor ons te werken.' Kyle keek de man voor ons aan voordat hij naar mij keek. Wat was de baan? Dat was wat ik me afvroeg. Was het een drugshandel? Of iets anders illegaals waar ik wellicht niet bij betrokken wilde worden. Er was iets in Kyles blik. Het was spijt, of schuld. Ik keek hem geschrokken aan. Kon die blik me maar vertellen wat me te wachten stond, dan had ik dit nooit aangenomen. Kyle ondertekende het formulier. Twee mannen grepen me opeens van achteren vast bij mijn pols en mijn bovenarmen.
'Hey! Wat is dit?!' Ik probeerde uit de greep los te komen maar ze trokken me maar achter, ik keek de man achter het bureau aan, hij grijnsde naar me.
'Geen zorgen, jongen. We hebben alleen wat informatie van je nodig.' 

Ik werd in een andere ruimte gebracht en de twee mannen boeide m'n polsen vast aan een stoel.
'Check zijn zakken.' Zei de ene man tegen de andere.
'Mijn zakken zijn al gecheckt bij de tunnel.' Mompelde ik brutaal. De mannen graaiden in de zakken van mijn jasje en gooide de inhoud voor me op tafel. Autosleutels, rijbewijs, pakje sigaretten. De deur ging open en meneer B kwam binnen. Hij nam plaats tegenover me.
'Hoe heb je Kyle leren kennen,' hij greep naar mijn neppe rijbewijs en las wat erop stond. 'Tristan?' Ik keek op naar hem. Ik legde hem uit hoe ik Kyle heb leren kennen, maar ik liet de informatie weg over het neppe rijbewijs. Hij nam er vreemd genoeg genoegen mee aangezien het een onstabiele situatie was.
'Zeg Tristan, negentien jaar ben je dus hé? Ik keek hem strak aan. 
'Het maakt niet uit hoe oud ik ben, krijg ik de baan of niet?' Meneer B lachte.
'Je bent in ieder geval gemotiveerd. Weet je wel wat je te wachten staat Tristan?' Ik vond het niet leuk hoe hij mijn naam uitsprak, mijn nieuwe naam. Hij rolde de r op een vijandelijke manier. 
'Ik heb het geld nodig.' Sprak ik zacht, ik keek op recht in zijn ogen. Hij keek me serieus aan.
'Kan je goed overweg met wapens?'

Geschreven: 19|01|2024