Beter af Alleen

11. Zakkenroller

'We moeten opzoek naar een bar, eentje waar niet veel mensen heen gaan, maar net genoeg mensen om te doen wat we moeten doen.' Emil vertelde serieus over zijn plan. Ik vond het leuk, als hij dan toch al heenging, dan waarom zou ik hem zijn favoriete hobby niet uit laten oefenen?
Ik reed richting het centrum van de stad.
'Stop hier.' Ik keek naar buiten op zoek naar een parkeerplaats. 
'Hier langs de weg.' Emil hing ver naar voren en wees een plek aan die vrij was. Ik zette de truck aan de kant van een straat en Emil stapte direct uit zodra de truck stilstond. We liepen met zijn tweeën over de straat heen opzoek naar een goede club waar we volgens Emil aan de slag konden.
'En wat moet ik dan doen?' Emil had zijn beide handen in zijn zakken en hij liep met grote passen, hij liep elegant, ik wist niet wat het was, maar hij kwam koninklijk over.
'Jij moet voor afleiding zorgen natuurlijk. Dan is het des te makkelijker voor mij.' Ik knikte en schopte tegen een steentje aan die voor mijn voeten lag. Ik begon het te waarderen, om met hem om te gaan. Wie weet was ik wel een vriend aan het maken, ik wist het ook allemaal niet meer.
'Afleiding, maar had je het niet over dat ik zo "onopvallend" was?' Emil lachte.
'We gaan allebei stelen, dan kunnen we kijken wie er aan het einde van de dag het meest heeft gejat.' Ik keek hem nieuwsgierig aan.
'Je wilt er een spel van maken?' Emil keek me uitdagend aan.
'Waarom niet? Zin in een potje?' Ik haalde mijn schouders op en ik keek naar de tegels onder mijn voeten.
'Ik weet niet eens hoe ik iets moet stelen, wat als ik gepakt wordt?' Ik keek Emil vragend aan.
'Oké, snelcursus stelen.' Emil keek om zich heen voor dat hij zijn onderarm tegen mijn borstkas aandrukte en me zo tegen een muur aanwierp. 
'Hey! Wat de fuck doe je?!' Ik keek hem kwaad aan, terwijl Emil me grijzend aankeek. 
'Stap een, zorg voor een drukke omgeving, zodat je slachtoffer wordt overprikkeld en zich niet meer erg duidelijk is van wat er gebeurd.' Emil hield zijn hand naast mijn oor en begon in zijn vingers te knippen. Op de achtergrond hoorde ik auto's voorbij zoeven en Emil liet zijn ogen over heel mijn gezicht glijden. 
'Mooi weertje hé? Ik wou dat het elke dag zou warm was.' Ik voelde mezelf overprikkeld raken, net zoals Emil vertelde. Hij stond dicht tegen me aan en ik raakte afgeleid door alles wat er gebeurde. Zijn vinger die bleef knippen in mijn oor en zijn ogen die over me heen bleven gleden alsof oogcontact nooit bestaan had. 
'Nou, ik moet er weer eens vandoor, fijne dag meneer.' Emil liep zomaar weg en ik bleef verbaast achter. Zodra ik hem zag weglopen hield hij mijn portemonnee omhoog.
'Hey!' Ik rende een stukje achter hem aan om hem in te halen. 
'Hoe deed je dat?' Emil gaf mijn portemonnee terug en hij glimlachte simpel naar me.
'Kwestie van oefenen. Leuke foto trouwens, Tristan, Jones.' Voor ik het wist zag ik hem mijn rijbewijs vasthouden.
'Heel, leuk, geef terug.' Ik probeerde naar de foto te grijpen waarop een zestienjarige ik stond. 
'Kijk hoe schattig. Kleine Tristan, helemaal trots, "Kijk ik kan autorijden."' Emil zette een hoog stemmetje op.
'Oké, dankjewel. Zo kan ie wel weer.' Ik greep mijn rijbewijs uit zijn handen en ik stopte hem in mijn portemonnee. Het was maar drie jaar geleden, maar zo te horen was ik veel veranderd. Het enige waarmee ik me bezig hield was het verouderen van mijn ziel, ik was niet zo bezig met het uiterlijk. 
'En als er dan niet genoeg afleiding is?' Emil keek me met een schuine glimlach aan.
'Dan ben je zelf de afleiding.' Ik fronste.
'Hoe bedoel je die?' Hij legde voornamelijk uit met zijn handen.
'Gewoon, je stoot tegen iemand aan, oh sorry, mijn fout, en weg portemonnee. Of je zorgt dat ze de hele tijd naar jou kijken en niet naar je handen. En als we van vrouwen gaan stelen,' Emil grijnsde naar me. 'Dan gooi je je charmes in de strijd.' Hij knipoogde en ik voelde me al ongemakkelijk bij dat idee.
'Oké, maar we gaan niet van vrouwen stelen, toch?' Ik klonk onzeker, wat ik haatte maar ik had nog nooit interactie gehad met een vrouw waar ik me nog iets van kon herinneren.
Emil lachte. 'Wel als ze er rijk uit zien, en wat dan nog? Krijg je soms medelijden als je moet stelen van een vrouw?' Ik beet op mijn lip.
'Nee, nee, natuurlijk niet. Ik, eh.' Ik stopte met praten, ik klonk toch al zielig genoeg. Het was dat er in het leger alleen maar jongens zaten, anders dan had Emil er al zeker een paar aan de haak geslagen.
'O, ik weet het al. Je bent geen flirt.' Ik tuitte mijn lippen. 'Ja, dat ja. Ik was altijd bezig met eh,' mensen vermoorden. 'Werk.' Emil keek me even doorzoekend aan.
'Ja, ja, oké. Geen probleem, ik leer het je wel.' 

Ook al had ik het meerdere keren vriendelijk afgewezen, Emil bleef me overhalen. En daar is hij goed in. We zaten op een bankje in een park.
'Oké, dus, ik ben een meisje in een club, wat zeg je?' Ik keek hem even met een moeilijk gezicht aan.
'Hoi?' Emil sloot zijn ogen en hij zuchtte teleurgesteld. 'Tristan, je hoeft haar niet leuk te vinden oké? Je gaat toch van haar stelen, dus opnieuw, wat zeg je?' Ik keek hem aan en dacht na. Wat zei ik? 'Hey, kom je hier vaker?' Emil beet pijnlijk op zijn lip.
'Geen wonder dat je zoveel bezig bent met je werk. Je bakt hier echt niks van.' Ik zuchtte en ik leunde achterover.
'Weet ik. Dit is niks voor mij.' Emil keek me aan.
'Oké, ga recht zitten ik doe het even voor.' Ik leunde me weer richting hem, en ik keek hem aandachtig aan. Ook al had ik niet echt het idee dat ik hier iets van ging leren.
'Hey.' Emil had een grijns op zijn gezicht. Niet de normale grijns die ik kende, maar de flirtende variant daarvan, gok ik. Ik bleef en ik keek verbijsterd toe.
'Je moet wel antwoorden.' Ik werd weer wakker.
'Oh sorry.' Ik schraapte mijn keel en ik rechte mijn rug wat. 'Hey.' Ik wachtte totdat Emil weer verder ging met praten.
'Wat doet zo'n schoonheid als jij hier zo alleen?' Ik keek hem geschrokken aan.
'Niks?' Ik was niet thuis in de romantische wereld, verre van zelfs. Ik was er eigenlijk bijna niet mee bezig. Ik had wel betere dingen te doen. Emil schoof dichter naar mij toe en hij schoof zijn arm over de leuning heen van het bankje. Zijn gezicht was nu redelijk dicht bij dat van mij en ik begon me ongemakkelijk te voelen.
'Wat dacht je ervan als je zo meteen met mij mee naar huis gaat.' Ik fronste.
'Om wat te doen-'
'Dat hangt af van hoe we ons voelen.' Emil pakte mijn hand vast en ik keek hem geschrokken aan. Zijn handpalm voelde zacht tegen dat van mij aan. Zijn gezicht kwam als maar dichterbij tot dat zijn wang tegen dat van mij aan gleed en zijn lippen net voor mijn oor stopte. 
'Ik kan alles doen wat je maar wilt.' Mijn hart leek wel uit mijn borstkas te springen en ik kreeg een aangenaam gevoel in mijn buik, of onaangenaam, het was moeilijk te bepalen.
'Alles?' Vroeg ik en mijn stem sloeg over. Ik voelde hem gewoon grijnzen. 
'Alles.' Bevestigde hij. Het voelde alsof dit uit de hand liep. Ik kon niet meer helde nadenken en ik vroeg me af of hij mijn portemonnee al gepakt had. Opeens voelde ik zijn tong over mijn kaak glijden. Ik duwde hem van me af.
'Gadverdamme, je gaat echt helemaal op in je spel hé?' Ik veegde met mijn mouw mijn kaak droog en ik probeerde het gevoel dat in me wakker werd gemaakt te stoppen. Ik was geen vrouw, ik zou niet voor zijn domme trucjes vallen. Ik was wel beter dan dat.
'Ik zou allang gestopt zijn als ik niet doorhad hoe leuk je het eigenlijk vond.' Ik keek hem kwaad aan.
'Ha! Leuk? Verre van, ik heb niets geleerd van je domme tips.' Mijn hart klopte zo snel dat het haast pijn begon te doen.
'Hoe dan ook, zoals ik al zei,' Emil hield mijn portemonnee omhoog. 'Je raakt snel afgeleid.' Ik keek hem verbaast aan.
'Wat?' Hij gooide hem op mijn schoot en ik stopte hem terug in mijn zak.
'Als het zelfs bij jou werkt dan ga ik er van uit dat het bij elke vrouw daar binnen ook werkt.' Ik beet kwaad op mijn lip.
'Dat likken had je achterwegen kunnen laten.' Emil keek me grijnzend aan.
'Hoezo? Het is sexy, werkt altijd op vrouwen.' Ik zuchtte.
'Bij domme vrouwen misschien.' Ik leunde met mijn rug tegen het bankje aan en ik keek naar de lucht waar ik enkele takken van bomen kon zien die de blauwe heldere lucht bedekten. Het was redelijk warm en ik vroeg me af wanneer het weer zou afkoelen. Het was officieel al herfst. Ik genoot van de stilte tot dat Emil het een goed moment vond om deze te onderbreken. 'Misschien moet jij het voorlopig maar bij mannen houden.' Hij knipoogde naar me maar ik keek hem verontwaardigd aan.
'Luister, ik weet niet wat jij denkt dat ik ben maar-'
'Met stelen, ik bedoelde met stelen.' Emil keek me onschuldig aan. Mijn boze blik verdween. Ik was alweer compleet vergeten dat dit om stelen ging. Ik was zo op gegaan in zijn poging tot verleiding dat ik wie weet wel daadwerkelijk was verleidt. 
'Nou kom op, die portemonnees vallen niet vanzelf uit iemand zijn jaszak.'

Geschreven: 05|03|2024