Beter af Alleen

25. Gespaard

Toen ik en Emil richting het hotel liepen vroeg in de ochtend zag ik een paar politie auto's met de sirene aan de andere kant op rijden. Ik stopte met lopen en keek waar ze naartoe gingen.
'Wacht.' Ik hield Emil tegen en ik begon snel die kant op te rennen.
'Hey, waar ga je naartoe?' Emil rende achter me aan en al snel haalde hij me in. De politie auto's stopte langs de weg en een paar agenten stapten uit. Ze liepen de hoek om en we volgde ze. 
'In de gebouw werkte ik...' Zei ik zacht en mijn mond viel open toen ik collega's van me zag worden opgepakt, inclusief meneer B. Hij zag me niet maar zodra hij in de auto was gezet liep ik naar voren. Het gebouw werd afgezet met politielint en ik en Emil stonden achter het lint toe te kijken. 
'Ik weet niet of het zo'n goed idee is als jij hier bent.' Emil had zijn hand op mijn schouder gelegd en hij trok me min of meer weg. Ik duwde hem zachtaardig van me af.
'Het enige bewijs van wat ik gedaan heb zijn namen en codes.' Emil keek me even analyserend aan.
'Je, oude naam? Je neppe?' Ik knikte. We bleven kijken naar alle mensen die kwaad voor zich uitkeken terwijl ze met handboeien op hun rug naar de auto's liepen. Het was redelijk stil op wat gepraat van agenten na. Ik keek in de auto's en zag meneer B naar me wijzen. Emil zag het ook.
'Wie is dat?' Een agent keek van hem naar mij. Hij zei iets voordat hij naar mij toe kwam lopen. Hij had een lijst vast, ik herkende de lijst. Het was de lijst waar al zijn werknemers opstonden en mijn taken. Toen ik een keer geen zin meer had en bij hem klaagde heeft hij dat erbij gepakt en met zijn vinger naar gewezen. 

'Kijk, Jones. We hebben hier allemaal taken die we moeten vervullen. Zo doet Dash beveiliging en King helpt met het opruimen van crime scenes waar de politie niet bij komt. Jij daarentegen hebt een heel simpele taak, Tristan. Het zit zo, je spoort de opdrachten op, vermoord ze, en zorgt ervoor dat je niet gepakt wordt.' Ik keek hem verveeld aan.
'Simpele taak? Ik weet niet of je het ooit geprobeerd, meneer Black, maar dat hele mensen opsporen en neerknallen is niet zo simpel!' Hij sloeg met zijn vuist op de tafel en ik keek hem kwaad aan.
'Tristan, Tristan toch, je bent nog maar een jaar bezig. Je moet gewoon nog inkomen. Hier net zoals Nigel.' Hij wees weer naar een naam op de lijst. 'Hij had ook inkom tijd nodig.' Ik greep de opdracht die hij me die dag gaf van zijn bureau en stond er mee op.
'Ik ben klaar met die inkom tijd. Volgende keer betaal je me dubbel!' 

De agent kwam naar me toe gelopen. 
'Eh jongeman, mag ik uw ID even zien.' Ik greep mijn portemonnee uit mijn zak en opende het vakje wat al veel te lang dicht zat. Ik gaf de agent mijn oude ID en hij keek er na, daarna keek hij weer naar mij. 
'Wel weer een keer je foto vernieuwen.' Ik knikte en ik kreeg mijn ID terug. De agent liet zijn oog even op Emil vallen maar liep daarna weer weg. Meneer B keek me vanaf de auto woedend aan. Ik hoorde hem schreeuwen. 
'Tristan! Luister.' Hij duwde zijn gezicht tegen het raam aan.
'Ik krijg jou nog wel, Jones!' Opeens hoorde ik een bekende stem.
'Nee, hij heeft er absoluut niets mee te maken. Ik heb hem nog nooit gezien. Tristan was geloof ik een stage-name voor wanneer meneer B zelf aan de slag ging.' Mijn ogen vlogen naar de andere kant van het gebouw. Kyle stond met zijn handen op zijn rug in de boeien met een agent te praten. Zijn stem klonk zacht en begripvol. Zodra we oogcontact kregen glimlachte hij troostend. Vervolgens werd hij een auto ingebracht en weggevoerd. Het gebouw bleef alleen en leeg achter op een paar agenten na. 
'Wie was dat?' Mijn ogen vulde zich met verbazing en omgekeerd verraad. Hij heeft me, gespaard. Hij wist heel goed wie Tristan was, ik was Tristan. Tristan was een huurmoordenaar, maar hij vertelde dat niet aan de agent.
'Kyle.' Ik had Emil verteld over Kyle en hij keek me net zo verbaasd aan als ik had gekeken. 

Ik liep zo snel als ik kon terug het hotel in om al mijn spullen uit de kamer bij elkaar te grijpen en uit te checken.
'Bobby, doe even rustig aan. Wat is er precies aan de hand? Waarom werd je niet verdacht?' Emil had moeite om mijn pas bij te houden.
'Iemand heeft de politie gebeld met de informatie van een bedrijf dat mensen vermoorden. Ik was een van hun beste werknemers, dat heeft meneer B zelf gezegd. De enige reden dat ik nooit terug ben gegaan was door jou.' Emil had moeite om het allemaal te volgen.
'Gisteravond ben ik naar Kyle gegaan maar hij was juist kwaad, hij zei dat ik je alsnog moest vermoorden en gewoon moest doen wat het bedrijf me verteld had te doen, maar iedereen is nu opgepakt. Hij ontkende zelfs dat ik er iets mee te maken had. Ik, begrijp het niet.' Ik stapte in mijn truck en reed zo snel als ik kon naar het politiebureau. Ik stapte uit en meldde me bij de balie.
'Hallo, kunt u kijken waar Kyle Williams is? Hij werd net opgenomen.' De man achter de balie zuchtte diep voordat hij op zijn computer begon te tikken.
'Moment geduld alstublieft.' Ik knikte maar mijn been trilde op en neer zodra ik hem op de grond neerzette.
'Ja, die is hier net opgenomen.' Ik knikte weer.
'Oké, is er een mogelijkheid dat ik hem nu kan spreken?' De man keek me vermoeid aan en hij stond op en liep weg, Emil keek me aan. 
'Zal ik anders buiten wachten?' Ik keek hem smekend aan.
'Dat zou wel heel fijn zijn.' Hij glimlachte.
'Geen probleem.' Hij kuste mijn wang en ik voelde mijn hart bonzen. Hij liep door de deur naar buiten en ik voelde een hand op mijn schouder.
'Kyle wordt nu ondervraagt, zodra hij klaar is kunt u met hem spreken.' Ik knikte en ik werd vast in een ruimte gezet waarbij een stoel tegenover mij stond. Ik wachtte en wachtte en wachtte terwijl mijn been hyperventilerend op en neer bewoog. Uiteindelijk hoorde ik een deur opengaan en rechtte ik mijn rug. Ik zag Kyle binnen komen lopen met zijn handen geboeid en zijn ogen stonden vermoeid. De politie agent sloot de deur achter hem dicht en Kyle plofte neer op de stoel en hij legde zijn geboeide handen op de tafel. Hij keek me aan, en ik wachtte af.
'Ik ben je een uitleg verschuldigd.' Ik knikte en ik wachtte tot hij begon met zijn verhaal.

'Luister, toen jij zei dat ik je niet begreep met heel dat gedoe tussen jou en-' Kyle kwam spijtig over, alsof hij het meende.
'Je zat fout.' Ik keek hem recht in zijn ogen aan en ik wachtte tot dat hij verder ging.
'Drie jaar geleden kreeg ik een opdracht. Een opdracht om iemand om te brengen. Jij was die iemand.' Mijn ogen werden groot.
'Wat?' 
'Ik zag je het gebouw binnen komen en je leek zo erg verdwaald, zo- kwetsbaar. I-ik kon het niet.' Ik onderbrak hem.
'Wacht. Als jij mij moest-' Ik maakte mijn zin niet af bang dat er politie agenten me misschien zouden afluisteren. 'Hoe kwam ik dan precies bij je terecht?' Hij keek me bloedserieus aan, ik werd er bijna nerveus van.
'De man op het tankstation. Werkte ook voor hem.' 
'Werkte?'
'Hij is nu overleden. Hij heeft je direct naar mij, of ja, Cash gestuurd. Waardoor ik, aan de slag kon.' Ik keek hem aan, hij zag er betreurd uit.
'Ik dacht, dat het allemaal toeval was...' De man bij het tankstation kwam redelijk natuurlijk over, alsof hij me oprecht helpen wilde. 
'Hoe dan ook, ik kon het niet.' 
'Waarom niet?' Ik vroeg me af wat Kyle aan mij zag dat hij me niet doden kon.
'Je deed me aan mezelf denken toen ik uit huis werd gezet door mijn ouders. Alleen, verdwaald, nergens waar je heen kan. Ik zocht al een tijdje naar iemand die mijn baan over kon nemen dus toen ik jouw zag en je je identiteit wilde laten veranderen leek me dat de perfecte kans. Je oude identiteit zou verloren gaan, dus in opzichte... Dood.' Ik staarde hem met grote ogen aan.
'Wist meneer B wie ik was toen je hem vroeg om mij jouw baan te laten overnemen?'
'Jouw aanvraag om vermoord te worden was vluchtig en kwaad via de telefoon gedaan, er werd alleen een naam gegeven en een korte omschrijving van jou en het kenteken van de truck.' Alles kwam bij elkaar.
'Daarom kwam die man op me af... Hij had het kenteken herkend.' Kyle knikte.
'Luister, het spijt me zo ontzettend erg dat ik je die baan gegeven heb, maar ik wist dat je slim genoeg was om een weg hieruit te vinden.' 
'Dat heb ik niet gedaan. Jullie zijn gewoon allemaal opgepakt. Maar waarom- En, waarom heb je me verdedigd?! Ik heb-' Kyle suste me.
'Je zei het zelf. Het wordt tijd dat het eens stopt.' Kyle glimlachte troostend naar me.
'Maar, waarom... Waarom laat je mij vrij?' Kyle greep mijn hand die op de tafel lag.
'Omdat jou leven nu pas begint.' De deur ging open.
'Oké, tijd is op.' Kyle trok beide zijn handen terug en we keken beide de agent aan.
'Nog vijf minuten.' De agent keek me overwegend aan.
'Alsjeblieft.' Hij zuchtte en hij sloot de deur weer.
'Ik wil nog een ding weten.' Kyle knikte.
'Wie, wie heeft mijn opdracht ingediend? Wie wilde me dood hebben?' Kyle zuchtte treurig en hij leunde tegen de achterkant van de stoel aan.
'Je vader.' Heel mijn wereld stortte in maar Kyle ging verder met het me uit te leggen.
'Hij heeft al die tijd gedacht dat je dood was aangezien je geen contact meer met hem legde.' Ik vulde hem aan.
'Daarom vroeg hij zich af waarom ik nog leefde toen ik belde...' Tranen vulde mijn ogen.
'Meneer B, belde me op en vroeg wat er gebeurd was waarom je nog niet dood was. Hij zei dat ik nog een kans kreeg om het recht te zetten maar ik weigerde.' Kyle keek me aan met verdriet in de ogen.
'Ik heb de politie gebeld en hun alles verteld, over wat er daar binnen gebeurde. Ze hebben het gebouw ontruimt maar natuurlijk wisten ze dat ik ook een deel schuldig was.'
'J-je geeft alles op, voor mij?' 
'Het spijt me dat ik zo boos op je was. Ik wilde gewoon niet dat jij dezelfde fout als ik zou maken.' 
'Je, laat me vrij?' Ik voelde me nu precies hoe Emil zich voelde. Dit was hoe het voelde als iemand alles voor je opgaf. 
'Ik wil dat je deze stad achter je laat. Ik wil dat je reist, ik wil dat je leeft. Want jij verdient het om te leven.'

Geschreven: 02|05|2024