Beter af Alleen

18. Hartslag

Het enige wat ik leek te kunnen horen was mijn hartslag die in mijn oren klonk. Ik keek voor me uit, zwijgend, misschien wel opgevend. Mensen zeiden weleens dat je juist opgelucht zou voelen als je een geheim met iemand deelde.
Dat was niet zo, ik voelde me alleen maar slechter zodra het eruit kwam.
'Wat?' Ik voelde zijn blik op me brandden, zijn gezicht stond waarschijnlijk geschrokken nou. Het maakte me niet meer uit. 
'Ik, wil je kussen.' Ik draaide mijn hoofd naar hem toe. Ik keek hem aan, mijn hart bonsde in mijn keel. Doordringend, ik wilde doordringend overkomen. Hij keek me aan, verwachtingsvol. 
'Dan waarom doe je dat niet?' Ik dacht na. 
'Omdat ik bang ben. Daar ben ik bang voor, ik ben bang voor jou.' Emil greep mijn gezicht vast met beide handen en hij legde zijn voorhoofd tegen dat van mij aan.
'Je hoeft nergens bang voor te zijn.' Zei hij zacht. Mijn ogen sloten zich langzaamaan en ik duwde mijn gezicht tegen dat van hem aan, net zolang tot mijn lippen hem raakte. Tot mijn lippen zijn lippen raakte. Ik voelde mezelf wegzakken in een verlangen die eindelijk kreeg wat ie wilde. Mijn handen grepen zijn lichaam vast ik trok hem zo dichtbij mogelijk mijn lippen hapte naar de zijne en ik kon geen genoeg van hem krijgen. Mijn mond mengde met die van hem en mijn armen zaten strak om zijn schouders heen. Mijn lichaam duwde zich tegen hem aan en ik merkte nu pas wat ik voor hem voelde. Ik voelde me aangetrokken tot hem. Hij was aantrekkelijk. Dat was wat er in mijn weg zat, dat ene gevoel wat ik onder controle probeerde te houden. Het kwam nu allemaal tot uiting. Ik was misschien dronken, verloren en in de war. Toch voelde dit logisch, ik wist dat ik dit al die tijd al wilde. Toen ik hem zag, elke keer als ik naar hem keek. Er was iets, iets waarvan ik niet wist wat. Misschien dat ik het wegstopte omdat ik niet dacht dat ik zoiets kon voelen voor iemand, maar dat was dus wel zo.
Zijn hand duwde tegen mijn borst aan en ik kwam met mijn rug op de stoel terecht. Ik keek hem verbijstert aan, maar ik liet hem zijn gang gaan. Ik wilde hier niet mee stoppen tot dat ik zeker wist dat ik genoeg van hem had. Emil ging op mijn heupen zitten en hij keek me even aan. 
'Kan ik, doorgaan. Shit, ik wil niet iets doen waar je spijt van krijgt. Ik kan gewoon niet van je afblijven...' Ik liet mijn hand in zijn nek glijden terwijl mijn andere hand onder zijn shirt gleed.
'Alles,' fluisterde ik. 'doe alles met me.' Emil grijnsde naar me en hij duwde zijn hoofd richting mijn nek waar hij me kuste.
'Alles, zei je hé?' Vroeg hij me zwoel en in zijn stem zat een spelende toon. 'Betekent dat ook dit?' Emil begon met het losmaken van mijn broek terwijl hij oogcontact met mij behield.
'Hmm?' Ik ademde zwaar en mijn handen legde ik naast me neer.
'Ja, fuck ja. Alles.' Fluisterde ik terwijl hij de stof langzaam maar zeker van mijn benen trok. Ik schopte mijn schoenen uit en ik liet hem met zijn handen over mijn lichaam strelen, steeds het deel ontwijkend wat ik wilde dat hij aanraakte. 
'Of dit?' Hij trok mijn shirt uit waardoor ik halfnaakt voor hem neerlag. Voor even voelde het vernederend tot dat hij deels mijn lichaam bedekte door erover heen te hangen en mijn borst te kussen.
'En dit?' Fluisterde hij in mijn oor terwijl hij zijn hand mijn onderbroek in liet glijden. Ik ademde scherp in terwijl ik daarna direct genoot.
'Ah, fuck. Ja.' Ik greep zijn hals weer vast en ik drukte mijn lippen weer op die van hem terwijl ik aan zijn kleren trok. Ik wilde hem naakt zien, helemaal. Maar hij negeerde me. Terwijl zijn lippen een spoor achterliet op mijn lichaam kneep ik mijn ogen dicht om het gevoel goed in me op te nemen. Ik wilde me altijd zo voelen. Uiteindelijk was ik er klaar mee en trok ik zijn shirt via de achterkant omhoog, hij trok het uit en gooide het ergens bij het voeteneinde van de passagiersstoel. Ik keek naar zijn lichaam en alles werd duidelijk, de lust die ik had voor zijn lichaam werd nu eindelijk erkend. 
'Emil,' hij keek me vragend aan. 'jij bent ook geil.' Hij grijnsde naar me en begon met het los maken van zijn eigen broek. Ik beet op mijn lip. 
'Alles?' Vroeg hij voordat hij naar voren boog en zijn voorhoofd opnieuw tegen dat van mij aan liet botsen. Ik dacht niet lang na. 'Alles.' Bevestigde ik. Zijn ogen stonden donker en hij grijnsde naar me.  

Het was donker buiten en de ramen van mijn pickup truck waren beslagen, het was donker toen ik zijn lichaam vast hield en hij dat van mij. Onze lippen waren verbonden, net zoals onze lichamen en mijn gezicht was samengetrokken van het goede gevoel en de pijn tegelijkertijd. Ik hoorde hem ademen in mijn oor en ik kreunde zijn naam terwijl hij zachtjes in me bewoog. Ik voelde het zweet langs mijn lichaam druipen en zijn lichaam tegen mij aan gaf me meer warmte dan ik nodig had. Ik merkte dat de zuurstof in de truck steeds minder en minder werd. De lucht was vochtig en warm, en ik snakte naar een koelere lucht om me heen, maar aan de andere kant wist ik dat er geen tijd was om een raam open te draaien.
Ik opende mijn ogen en ik keek diep in de zijne, voor hoe donker het was kon ik nog behoorlijk veel zien. Hij keek me liefhebbend aan, alsof hij daadwerkelijk iets om me gaf, en dat bracht me op het moment, dat dat waarschijnlijk ook zo was, hij gaf iets om mij, en ik iets om hem. Misschien gaf ik wel meer om hem dan ik door had. Het enige waar ik me op leek te kunnen concentreren was zijn ademhaling en niet snel daarna zijn lippen op die van mij.
Voor ik iemand kon waarschuwen kwam ik al klaar en hij iets later ook. We bleven even uitgeput in de positie zitten als waar we in bezig waren en daarna kuste hij me weer, en ik hem. We kleedde ons aan en gingen buiten op het uiteinde van de truck zitten en we genoten van de frisse lucht. We zeiden niets, hij zei niets. Ik zei niets. 
De koude lucht streelden mijn wangen en het miezerde zacht. We zaten een stukje uit elkaar en ik wist niet of ik dat stukje moest beëindigen door dichter bij hem te komen zitten.
'Tristan.' Dat was waar ook, zo heette ik, volgens hem. Plotseling leek het alsof die naam niet meer bij me paste, alsof ik eruit was gegroeid. Alsof het een persona was die ik een tijdje moest zijn, maar nu niet meer.
'Ja?' Ik keek hem aan, zijn haar zat wild en ik vond dat het hem goed stond. De wind suisde in mijn oren en ik voelde mijn wangen gloeien van de vorige inspanning.
'Je gaat hier toch geen spijt van krijgen hé?' Ik zag een deel kwetsbaarheid in zijn ogen. Misschien doelde hij op de interactie die hij had gehad met die jongen op zijn militaire school.
'Nee.' Zei ik, ik schoof naar hem toe en ik liet een pluk van zijn haren onder mijn vingers glijden terwijl ik het verlegen achter zijn oor schoof.
'Ik, zou het juist nog een keer willen doen, een keer.' Ik keek af en toe verlegen op in zijn ogen en hij glimlachte scheef.
'Ik ook.' Ik voelde mijn hartslag sneller slaan en ik glimlachte zonder dat ik het leek te kunnen tegenhouden.
'Eigenlijk.' Mijn handen begonnen te zweten en mijn hart maakte overuren. 'Vind ik je leuk.' Ik keek naar beneden en daarna keek ik weer omhoog naar hem. Hij beet op zijn lip en grijnsde.
'Jij bent ook zo slecht nog niet, Tristan.' Ik wist niet waarom ik mijn gevoelens nu met hem deelde als ik nog altijd een einde aan zijn leven moest maken, maar dit was toch de enige keer dat ik zo'n moment kon beleven, dus ik besloot er het beste van te maken. 
Ik keek in zijn ogen en glimlachte door zijn domme grijns. Voor ik er zelf erg in had greep ik hem bij de kaak vast en kuste ik hem nogmaals. Om even te voelen hoe dat ook alweer voelde.
Na een tijd liet ik hem los en keek ik naar de wolken die belicht werden door de maan. We stonden met de truck langs een landweg waar weinig auto's reden. 
'Wilde je met dat meisje in de club naar bed?' Fluisterde ik terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder liet vallen.
'Niet zo erg als dat ik dat met jou had gewild.' Ik glimlachte breed nadat hij dat zei.
'Wat maakt jou dat?' Vroeg ik geïnteresseerd. Ik was geïnteresseerd in hem, in hem, en in niemand anders.
'Biseksueel en enorm geil.' Ik grinnikte.
'Ik had niets anders verwacht.' Hij leunde nu met zijn hoofd tegen dat van mij aan.
'En, jij? Jij had dat meisje afgewezen in de club. Wat maakt jou dat?' Ik zuchtte en dacht na.
'Homo en hopeloos?' Ik wist het niet zeker, ik wist niet wie ik leuk vond of wat, het enige wat ik wel wist was dat ik Emil leuk vond, en hij mij. En voor een bepaalde reden leek ik niet echt een andere verklaring nodig te hebben. 
'Wees wat je wilt zijn Tristan.' Mompelde Emil zweverig. Ik hield mijn hoofd van zijn schouder af en ik keek hem aan.
'Ik wil de jouwe zijn.'
'Dan wees de mijne.'

Geschreven: 20|04|2024