Beter af Alleen

15. Zelfreflectie

'Tristan.' Ik hoorde zijn stem fluisteren in mijn oor en ik opende mijn ogen. Ik zag de zon al schijnen zodra ik recht naar buiten keek. Emil had zijn hand op mijn schouder gelegd en zijn lichaam duwde deels tegen mij aan.
'Tristan, ben je wakker.' Ik wist niet of ik me wilde omdraaien na gisternacht. Ik wist niet of klaar was om te horen wat hij daarover te zeggen had.
'Mmm?' Bromde ik terwijl ik het verrekte om me om te draaien.
'Over gisteren, het spijt me.' Ik bleef stil en verroerde geen vin.
'Ik had niet zo met je moeten spelen.' Ik bleef nog altijd stil liggen zodra ik doorhad dat hij nog niet klaar was met zijn verhaal.
'Het is, gewoon al zolang geleden sinds ik seks heb gehad...' Hij zuchtte en ik voelde hem bij me weg rollen.
'Ik kon gewoon niet meer helder denken. En toen jij mijn broek uittrok toen-' Hij nam een onnodige pauze in zijn zin en ik voelde hem weer naar mij toe draaien, ook al had ik hem de rug toegekeerd. 
'Ik dacht dat jij misschien ook wel zin had in een beetje,' Hij noemde het woord expres niet. Omdat het makkelijk was voor mij om uit te vogelen.
'Aangezien jij ook zolang alleen was.' Ik wist niet wat me meer verbaasde. Het feit dat hij dacht dat ik naar seks zou verlangen puur omdat ik zolang alleen was. Of dat hij dacht dat ik hopeloos genoeg was om met hem naar bed te gaan. Maar, je kan niet naar iets verlangen waar je geen goeie herinneringen aan hebt. Daarom had ik er nooit moeite mee om afstand te nemen van heel het gebied liefde. 
'Snap je?' Ik zei nog altijd niets en de deken hing nu slechts over mijn heupen heen. 
'Tristan?'
'Hmm?' Ik liet even van me horen zodat hij doorhad dat ik niet in slaap was gevallen. 
'Heb je gehoord wat ik net zei?' Ik draaide me een stuk om, bedacht me even, maar draaide me toen alsnog helemaal naar zijn richting. Ik keek hem aan. Hij zag er uitgerust uit en zijn haar zat wild. Ik moest weer denken aan mijn gedachten voordat ik zelf in slaap viel.
'Ja.' Zei ik zacht. Hij keek me een beetje beteuterd aan. 
'Dus, kun je het me vergeven?' Vergeven? Hoe erg was de schade nou tussen ons? Was het te doen? Kon ik het hem vergeven en daarna direct weer vergeten? Zijn blik van gisteren zat vast in mijn hoofd. De manier hoe hij naar me keek, zo lustig, zo geil... Of zijn hand die over mijn naakte lichaam gleed. Zijn tong die tegen mijn oor gleed.
'Tristan.' Ik werd weer wakker uit mijn gedachten. 
'Het spijt me, oké?' Ik knikte. We lagen tegenover elkaar in het grote bed, zijn donkerbruine ogen staarde in die van mij. Plotseling straalde hij weer puur vriendelijkheid uit. Net nu mijn hoofd zijn voorstellen van gisteren ging overdenken.
'Ja, het spijt mij ook.' Emil fronste.
'Waarvoor?' 
'Voordat ik je wegduwde. Ik wilde je niet afgewezen laten voelen.' Mijn stem bromde en klonk een stuk lager in de ochtend dan dat ik gewend was. Ik moest denken aan mijn jeugd, hoe ik me heel die tijd afgewezen voelde. Ik hoopte niet dat Emil hetzelfde hiervoor dacht.
'Oh nee, geen zorgen. Je had het recht. Ik had niet in je broek moeten proberen te komen.' Ik glimlachte scheef naar hem. Zou ik er nu knap uitzien? Zou hij mij net zo knap vinden als gisteren? Was het slechts een gevoel waardoor ik hem zo liet voelen. Kon ik hem altijd zo laten voelen? 
'Mag ik je een knuffel geven?' Ik keek kort naar beneden, we waren allebei halfnaakt  en ik wist niet hoe mijn lichaam er op zou reageren. Ik zuchtte en ik opende mijn armen voor hem. Zijn armen sloegen zich over mijn schouderbladen en hij greep me steviger vast dan ik had verwacht. Ik liet mijn vingertoppen zachtjes over zijn blote rug heen glijden en ik voelde een sensatie in mijn buik. Het was geen korte omhelzing die hij met me deed. Hij bleef me een erg lange tijd vasthouden, en na een tijdje accepteerde ik die beslissing van hem. Ik bleef liggen in zijn armen en voor een tijd voelde ik me erg klein. Het voelde voor het eerst alsof ik veilig was. Het was voor het eerst alsof ik geen moord gepleegd had. Geen misdaad voor de samenleving was. Ik voelde me onschuldig. 
'Weet je wat we moeten doen?' Ik bleef met mijn hoofd tegen zijn schouder aanleunen en beantwoorden zijn vraag. 'Nee.' Ik voelde zijn armen van mijn rug afglijden en hij trok zijn bovenlichaam bij me weg. Ik miste direct een bepaalde warmte. 
'Roomservice bestellen.' Hij glunderde naar me en direct greep hij naar de telefoon die op zijn nachtkastje stond. Ik keek hem glimlachend aan.
'Ik ga even, douchen.' Zei ik tegen hem en hij knikte terwijl hij de telefoon tegen zijn oorschelp aanhield. 

In de badkamer deed ik de deur op slot en legde ik een handdoek klaar. Er stond voor een bepaalde reden een erg grote spiegel en ik bekeek mezelf. Mijn haar begon iets te lang te worden, het groeide net voorbij mijn oren en de dikke zwarte lokken hingen als ik niet uitkeek voor mijn ogen. Ik zag mijn moeders gezicht voor me. Ik had enkele herinneringen van haar toen ik nog jong was en ze leek op mij. Of, ik leek op haar. Er was nooit iemand die dat uitdrukte, het maakte ze niet uit op wie of wat ik leek, zolang ik maar uit hun buurt bleef. 
Ik trok mijn onderbroek uit en ik zette de douche aan. In de douche stonden kleine flesjes shampoo. Zodra het water op de juiste temperatuur was sprong ik eronder en liet ik het water over me heen glijden. Ik bleef denken aan gisteren en van het een kwam het ander...
Ik begon me langzaam maar zeker af te trekken en ik hield mijn andere hand tegen de wand van de douche aan. Ik wist niet waar ik aan moest denken terwijl je dit soort perverse acties met jezelf onderrichten maar het lichaam van Emil bleef ik voor me zien. Ik beet met mijn tanden hard op mijn onderlip om enig geluid wat mijn mond verliet te dempen.
Ik hield mijn oogleden stevig dicht, ik wilde niet zien hoe ik eruit zag terwijl ik dit deed. Ik hoorde Emils stem in mijn hoofd, hij fluisterde, hij moedigde me aan. Hij zei dingen die ik nooit hard op zou herhalen. 
Het water bleef naar beneden kletteren uit de douchekop en ik vroeg me af hoelang ik al bezig was. Ik merkte dat ik dichtbij het hoogtepunt was waar ik naartoe aan het streven was. Mijn lichaam spande zich aan en ik stond voorover gebogen met mijn complete arm leunend tegen de muur aan. Ik voelde mezelf klaar komen en mijn mond stond geheel open. 
'Fuck,' fluisterde ik terwijl ik steeds dichterbij een realisatie kwam. Mijn ogen gingen open en ik bekeek de rotzooi die ik gemaakt had. Met een schuldgevoel van fantasieën die ik gecreëerd had spoelde ik de muur en mezelf af en greep naar de shampooflesje die ik opende. Ik waste mezelf en hoopte daarmee dat het nooit gebeurd was. 
Nu begreep ik waarom Emil zich gisteren zo gedroeg. Als je iets echt heel graag wilt gebeurd het gewoon. Het was lastig om tegen te houden.

Nadat ik mezelf had afgedroogd liep ik weer terug naar de slaapkamer. Emil had zichzelf ook aangekleed en ik besloot hetzelfde te doen. Het bleef stil terwijl we ons aankleedde. Zodra ik klaar was ging ik op het bed zitten. De sfeer tussen mij en Emil was ongemakkelijk en ik wilde dat die avond hiervoor nooit gebeurd was. Het liet bepaalde dingen duidelijk maken. Ik voelde me er beschaamd over. Ook al wist hij niet waarover ik allemaal had nagedacht.
Als het kon had ik mijn brein ook gewassen. Ik maakte de knopen van mij blouse dicht toen Emil iets zei.
'Ik meende wat ik zei.' Ik draaide mijn hoofd en ik keek hem aan. Hij zat net zoals ik aangekleed en wel op het bed.
'Wat?' Hij keek me nu aan. Ik zat aan de ene kant, hij aan de andere kant.
'Je bent, knap.' Zijn blik stond verlegen. Ik zei niks. Ik keek naar hem, hij was ook knap, en ik was blij dat hij dat soort bevestiging aan mij gaf. Ik wist niet wat ik moest. 
'Gister zei je nog geil.' Benoemde ik stellig.
'Gisteren was ik geil.' Ik Lachte naar hem, hij lachte terug. Er zat iets in zijn blik, iets bekends, iets vertrouwds. Ik wilde hem, vastgrijpen en kussen.
'Weet je-' Er werd op de deur geklopt. Opeens had ik geen moed meer om het af te maken en ik liep richting de deur.
'Roomservice.' Ik opende de deur een oudere vrouw met een karretje vol met eten glimlachte vriendelijk naar me.
'Bent u de gelukkige.' Ik keek de vrouw fronsend aan.
'Pardon-'
'Net getrouwd? Ik wist niet dat mensen dat nog deden op zo'n jonge leeftijd.' Ik klikte met mijn tong.
'Ik weet niet waar u het over-'
'Is de bruid hier ook?' Net toen ik wilde vragen waar de vrouw het in hemelsnaam over had voelde ik Emils hand op mijn schouder.
'Ja, hier. Mogen we ons eten?' Ik keek verbaast achterom terwijl hij geduldig naar de vrouw keek die inmiddels een geschokte gezichtsuitdrukking had.
'Oh, excuseer. Ik dacht dat jij- omdat dit de honeymoon suite is.' Ik voelde Emils lichaam tegen me aan.
'U dacht, wat?' De vrouw overhandigde ons het karretje.
'Ik dacht dat u net getrouwd was.' Ze voelde zich duidelijk ongemakkelijk en met kleine passen liep ze achteruit.
'Zijn we ook.' Ik draaide me weer om naar Emil en hij keek serieus naar de vrouw.
'Oh, nou gefeliciteerd.' En weg was ze. Emil rolde het karretje naar binnen en plofte neer op het bed.
'Laten we gaan eten, wettige echtgenoot.'

Geschreven: 08|04|2024