When Skies Went Dark (Starry Series #1)

Chapter 2

Maaga akong nagising kinaumagahan. Nilinis ko na rin ang kuwarto ko saglit bago pumasok ng banyo at naligo na.

Bumaba ako pagkatapos no'n at dahil sobrang aga ko nga na nagising ay nagluto na lang din ako ng umagahan na kasya lang para sa'kin.

Ayaw ni Theo ng mga heavy foods sa umaga. Madalas oats o bread lang ang kinakain niya.

Paniguradong nakauwi na sina Tita kagabi dahil bakante na ang guestroom kung saan sila nags-stay nang mapadaan ako.

Kumain na rin ako pagkatapos maluto ng ulam. Ayaw ko rin naman ng mga heavy meals sa umaga dahil pakiramdam ko nasusuka ako.

But I have to eat properly in order to focus during class hours.

Preparing the bread on the plate, putting some mayonnaise in it when Theo entered the kitchen.

His hair were all wet when he walked in towards the refrigerator.

He is just wearing a sleeveless that emphasizes the muscles on his arms.

Nakasablay lang ang uniform nito sa balikat. Sinundan ko lang ito ng tingin nang kumuha ito ng baso at sinalinan ng tubig iyon.

He stopped himself from drinking the water he was holding to raise a brow on me.

"What?" Maangas nitong tanong pero hindi naman pasigaw.

Napatingin ito sa hinahanda kong pagkain para sa kaniya pero bumalik lang din ang tingin sa'kin para irapan ako.

"I won't eat that. Kainin mo kung gusto mo."

Huminga ako nang malalim."Magagalit ang mama mo kapag hindi ka kumain ng umagahan."

Kumuha ako ng lunchbox at isa isang inilagay iyon doon. Nilagyan ko na rin ng mga prutas dahil marami rin ang nahiwa ko kanina.

Lumapit ako sa kaniya kaya bahagya nitong naibaba ang hawak na baso para tingnan ako.

I handed him the lunchbox. Tinitigan lang niya ito at hindi tinanggap kaya naibaba ko ito at tiningala siya.

Ang tangkad ng lalaking ito. Pati ang mga balikat niya ay sobrang lapad, kaya kung titingnan mo kami mula sa likuran niya, hindi mo aakalaing may tao pala sa harapan niya.

"Kung ayaw mong kainin ito dito, baunin mo nalang. Kainin mo sa room niyo."

He crossed his arms and fixed his posture like a dreaded king.

Sa mga mata niyang nakatingin sa'kin, gugustuhin ko nalang na tumakbo palayo dahil parang papatayin ako nito sa titig niya.

Pero nanatili ako sa harapan niya at nilabanan ang maangas nitong tingin sa'kin.

"What if I won't?" Tanong nito na unti-unting lumalapit sa akin.

I remained calm even after seeing him walking slowly towards me.

Nang ila dipa nalang ang layo nito sa'kin ay doon na ako nagsimulang umatras.

Napansin niya iyon kaya napangisi ito na parang naaliwan sa nakikita niya.