HEWİDAR | DÜZENLENECEK

21.BÖLÜM: SON PİŞMANLIK

Merhaba umut çiçeklerimm🌸
Yeni bölüme hoş geldinizzz Hewidar 100 bin oldu bunun için çok teşekkür ederim💕

Hayalet okuycularım lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin bölümü düzenlemeden atıyorum hatam varsa affola keyifli okumalar..

Oy:400  yorum: 75

21.BÖLÜM

◇SON PİŞMANLIK◇

Pişmanlık geri dönülemez bir noktaydı. Ne düzeltebilir ne de geriye dönüp telafi edilebilirdi. Tek yapabileceğiniz yaptığınız hatadan yakınmaktı. Asaf Pişmandı hem de deli gibi elinde olsa geçmişe gider hatasını telafi ederdi. Ama böyle bir şeyin olması imkansızdı Asaf da geleceği telafi edecekti.

Ne olursa olsun bunu yapacaktı.

Arabadaydılar Dilşa yan koltukta baygınca yatıyordu. Hızla çiftlik evine doğru sürüyordu Asaf arabayı , arabadaki ısıtıcıyı açmasına rağmen Dilşahın titremeleri durmuyordu ve bu Asafı endişelendiriyordu. Beyaz olan teni solmuş dudakları kurumuştu.  gözleriyle sık sık kontrol ediyordu.

Çiftlik evinin önüne gelince arabayı hızla durdurup indi yan koltukta oturan Dilşahın kapısını açıp Dilşahı kucağına aldı. Çiftlik evine doğru adımladı yanına hızlı adımlar ile gelen Adem şaşkınca Dilşa ve Asafa bakıyordu.

Asaf soru sormasına izin vermeden "Kapıyı aç Adem!" Diyerek konuştu.

Asaf şaşkınlığını üzerinden atıp hemen kapıyı açtı.

merdivenleri çıkıp üst kattaki odasının kapısını açıp Dilşahı yatağa bıraktı. Adem salonda durmuş Asafın gelmesini bekliyordu. Apar topar çiftlik evine gelmesini istemişti o da hemen gelmişti.

Asaf odasındaki kıyafet dolabından Dilşaha uygun kendi kıyafetlerinden çıkarıp Dilşahın yanı başına geri döndü Dilşahı nazikçe kaldırıp üzerindekileri tek çırpıda çıkardı. Kollarını kaldırıp Üstüne beyaz bol bir swetini altına ise siyah bir eşofman geçirdi. Kendisine ait olan kıyafetleri Dilşaha oldukça bol gelmiş içinde kaybolmuştu. Penye şalına rağmen ıslanmış saçlarını bir havlu ile kurutmaya başladı. Dilşahın beline destek vermiş saçlarının nemini alıyordu. Havluyu kenara bırakıp alnına dudaklarını değdirdi.

Ateşi yoktu. "Şükürler olsun" diyerek mırıldandı.

"Üşüyorum" diye titrekçe konuşan Dilşa ile derin bir nefes verdi. Kendine gelmişti.

Saçlarının bir tutamını kulağının arkasına sıkıştırdı "ısıtıcam seni güzelim" dedi yumuşak bir sesle.

Dilşahı yatağa yatırıp üstünü hiç bir tarafı açık kalmayacak şekilde örttü.

Dilşah gözlerini hafif araladığında üstünü örten Asafı gördü çok halsiz hissediyordu. Üşüyor ısınmak istiyordu. Kalkıp gitmek Asaftan uzaklaşmak istiyordu. Kafasının içinde bas bas "senin gidecek yerin yok!" Diye bağıran sese hak veremeden de duramıyordu.

Her ne kadar kabullenmek istemese de Asafın yanından başka bir yer yoktu.

Asaf kısık gözler ile onu izleyen Dilşahı görünce yanına gelip yüzüne eğildi.

Parmakları ile saçlarını düzeltip dudaklarını saçlarına bastırdı. "Sen dinlen ben yiyecek bir şeyler getireyim." Dedi.

Dilşah bir şey demedi yorgun gözler ile yüzüne baktı cevap vermedi ona kırgındı ve bunu belli etmekten çekinmeyecekti.