HEWİDAR | DÜZENLENECEK

9.BÖLÜM:VUSLAT

Yeni bölüme hoş geldiniz Umut çiçeklerimm🌸

Keyifli okumalarr

9.BÖLÜM

◇VUSLAT◇

Beyazlar içinde yatağımın üstünde oturmuş elimdeki düğün çiçeğine bakıyordum. Bu sefer gerçekten heyecanlıydım galiba. Her ne kadar istenilmeyen bir düğün olsa dahi evleniyordum. Bu her genç kızın hayali olan bir şeydi.

Üstümde o gün gelinlikçide baktığım gelinlik vardı. Ertesi gün eve göndermişlerdi Şilan hanım beni bu gelinliğe bakarken görmüş o yüzden bunu göndermişti defalarca beğenmediysem tekrar çarşıya çıkıp alabileceğimizi söylemişti ama böyle bir şeye gerek yoktu. Hem gelinlik zaten çok güzeldi hem de fazla zorlamaya gerek yoktu.

Kapım çalınınca içeri Gül yengem ve Sultan teyze girdi. Sultan teyzenin gözleri yaş ile dolmuştu Gül yengemin de öyle Gül yengemin "müsait misin" sorusuna başımı olumluca salladım. ikisi bana doğru geldiler biri sağ diğeri sol tarafıma oturdu.

"Çok güzel olmuşsun Dilşam" dedi Sultan teyze.

Gözlerim anında dolmuştu zaten ağlamaya yer arıyordum.

"Sizde çok güzel olmuşsunuz" dedim duygu dolu bir sesle. İkiside çok güzel olmuştu.

" Vay be Dilşam kim derdi o bunak Feyzullah yerine Zahirlere gelin gideceksin ben biliyordum Allahtan umut kesilmez bak kurtuluyorsun burdan" diyip bana sarıldı Gül yengem.

Gerçeği bilmedikleri için onların nezdinde bu güzel bir evlilik olacaktı. Umarım öyle olurdu umarım Asaf ile güzel bir evlilik olurdu. Bunu zaman gösterecekti lakin şu an pek de öyle gözükmüyordu. Belki de tam tersi olacaktı.

Bilinmezdi.

"Öyle yenge Allahtan umut kesilmez. Gelmişsiniz ağlamaklı ağlamaklı benide ağlattınız" dedim gülüp yanağımdaki yaşı silerek.

"Sen artık ağlama kızım sen hep gül artık." Dedi Sultan teyze.

Dışarıdan korna seslerinin gelmesi ile Gül yengem "Geldiler kuşağını Serhat amcan bağlayacak güzelim ben gideyim hazırlıklara bakayım" diyerek ayaklandı.

Ayakta bana dönerek eğilip sarılmasını beklemediğim için şaşırdım bir an daha sonra bende kollarımı yengeme doladım.

"Dilşa sen benim olmayan kız kardeşim gibisin Allah her daim yüzünü güldürsün."

"Sende abla ve arkadaş gibiydin bana yengem hakkın ödenmez" benden ayrılıp koşar adım çıktı odadan arkasından baktım.

Sultan teyzenin sesi ile bakışlarım ona döndü.

"Dilşam senin küçüklüğünü bilirim elimin altında büyüdün ama seninde zamanın geldi artık kendi yuvanı kuracaksın. İçinde bir sıkıntı var hissederim. O sıkıntı nedir bilmiyorm sormayacağım da. Kızım belki daha Emir ağa ile birbirinizi tanımazsınız belki geç kaynaşıcaksınız ama şunu unutma sen ona eş ol o da sana eş olsun. Bilirim gururunu bazı keskin sınırlarının olduğunu utangaçlığını bilirim olurda bir şey olursa kızım benim kollarım her daim sana açık seni bir şekilde çekip çıkarırım ordan ama dene olur mu? onun kalbine girip orda yuva kurmayı dene hem bakarsın senden önce o senin kalbine girip yuva kurar. Umutsuzluğa düşme umutsuzluk insanı öldürür. Allaha emanet ediyorum seni buraya da her daim gelebilirsin iyisi ile kötüsü ile burası senin evindir." Parmakları ile yanaklarımdaki göz yaşlarını sildi.

Sıkıca sarıldım. "Dediklerini dinliycem Sultan teyze iyi ki varsın." Dedim.

O da bana sıkıca sarıldı.