Turna

Bölüm 13 : Elfida

kirpi gibisin çocuk
her tarafın diken
kim elini uzatsa
delik deşik

üstelik
sende kan içindesin

*****

İstanbul çalkalanıyordu.

Tam anlamıyla benim adım ve yaptıklarım ile.

Gece kulübleri, meyhaneler, barlar, legal, illegal; her yerde tek isim konuşuluyordu, Turna Aslaner.

İstanbul'un her sokağından, duvalarına çarpıyor, yankılanıyordu yaptıklarım. Kulaktan kulağa, dilen dile dolaşıyordu.

Yaptıklarım, ben oradan çıktıktan çok kısabir süre içinde duyulmuştu. Çeteler bir anda kavgaya tutuşmuş, Boran ve Aras birbilerine saldırmışardı. Birini diğeri ile aldattığım gündem olurken, ihanetlerin peşin sıra gelmesi, okulun büyük idaresine taşınmıştı.

Tüm İstanbul benim yaptıklarım ile çalkalanıyordu. Aras babasından Boran ise dedesinden büyük azar işitecekti. Saat gece 8 idi ve iki holding anında bir toplantı düzenlemişti. Toplantı şu saattir aldığımız habere göre devam ediyordu. Bazıları büyük masayı toplama fikrini sunmuştu toplantıda fakat ne kadar doğru bir fikrim yoktu.

Fazla ihmalkâr davranmalarını bedelini ödüyolarlardı, en çok da Boran Karademir. Bana en başından taviz göstermemesi gerektiğini biliyordu fakat bunu yapmamıştı. Arada bunu sorgulamıyor değildim.

Tüm bu olanlar kulağıma çalınsada umursadığımı söyleyemezdim. Kuzenlerim ve Polat bunu kutlamak istediklerini söylemişler, klüpte toplanma fikrini ortaya atmışlardı fakat ben reddetmiştim. Çünkü onların aksine ben bu gece yas tutuyordum zira artık her şey resmileşmişti. Artık hiç bir şeyin geri dönüşü yoktu. Geri dönülemez bir yola girmiştik. Bu alemden istediğimde elimi kolumu sallaya sallaya çıkamazdım son ana kadar hep bir şansım vardı fakat ben reddetmiştim.

İşin özü bugün tüm geçmiş ve geleceğime tek başıma kadeh kaldıracaktım. Bü yüzden benim çok sevdiğim ve arada sırada uğradığım bar tarzında bir meyhaneye gidecek ve o masada kendimi tüketecek kalkarkende tüm tükenmişliğimi o masada son kez bırakacaktım.

Aynadaki bedenimi son kez inceleyip kendimi beğeni ile süzdüm. Çekmeceden çakı ve silahı çıkarttım. Silahı çantama koyup bıçağı kemerine paralel olacak şekilde pantolonum ve arasına sıkıştırdım.

Artık kimliğim açık olduğu için kendimi korumam gerekiyordu. Özellikle olaylar tazeyken ekstra dikkali olmam gerekti. Kıyafet odasındaki işim bittikten sonra yatak odama girdim. Odayı telefon zilim doldurmuştu. Yatağımın yanındaki komidine yöneldim.

Babam Arıyor...

Babam beni pek aramazdı. İstemsice şaşırmıştım. Yutkunup aramayı cevapladım ardından telefonu kulağıma götürdüm.

"Alo."

"Turna." Sesi stabildi. O beni neden arıyordu?

"Nasılsın." Diye sorduğunda istemsizce nefesimi tutmuştum. Babam bana nasıl diye soruyordu. Halimi hatrımı sormuştu. Ben yanlış duymuyordum değil mi? Benim babam bana nasılsın demişti.