Island of Memories

Kabanata 5

Awesome

ILANG araw na ang nakalipas pero hindi ko parin makalimutan ang nangyari noong sabado, halos hindi ako pinatulog kakaisip sa nangyaring iyon. Monday na ngayon at ngayon ang performance namin sa mapeh. Take note sa social hall pa gaganapin, ngayon palang kinakabahan na ako.

"Ready?" tanong sakin ni Irish na tinanguan ko lang naman.

Kami na kasi ang susunod na mag peperform kaya hindi ko maiwasang kabahan, huminga muna ako ng malalim bago tumayo dahil tinatawag na kami sa harap.

Nasa stage na kami at nakq set up na din ang guitara at mic stand, I compose my self before getting the guitar. Rinig ko naman ang hiyawan ng mga studyanteng nanonood saamin ngayon dito, pumukit muna ako at sa hindi inaasahan pag mulat ng mata ko ay nahagip ko ang kanyang seryosong mata. Nakatitig lang ito sakin, nag simula na akong mag strum unang kakanta si Irish bago ako.

"Ako'y natutulala araw-araw nakikita
Hindi alam ako'y nakamasid
Hindi mo lang ako napapansin"

Biglang tumibok itong mahadera kong puso.

"Hanggang tingin na lang ba sa'yo
'Di makalapit sa ganda mo
Gusto lang na makilala pa
Kaso medyo nahihiya"

Hindi ko alam pero parang biglang nag flash sa isip ko ang nangyari that night.

"Hindi ko masabi ang gusto aminin ang hirap sabihin na (oh)"

Ang hirap sabihin na hindi ako affected sa nangyari noong gabing iyon.

"Gusto lang kita makasama hanggang sa pagbaba ng araw
'Pag tayo na lang dalawa hindi lang masabi 'pag may iba
Gusto lang naman na aminin sa'yo ang nararamdaman ng aking puso
Wala nang iba 'wag nang pahirapan pa andito na"

Nag hiyawan na naman ulit sila nang ako na ang kumanta, maganda din naman talaga ang boses ko kahit papaano. Hinanap ko ulit siya, hindi naman ako nahirapan dahil andoon padin naman siya. Inirapan ko ito dahil naiirita ako sa tinging binibigay niya, bigla nalang kasing bumibilis na naman itong abnormal kong puso.

"Totoo na nga ba 'to medyo hindi napagtanto
Matagal na kitang kilala simula palang nung una andito na
Ang hirap din patagalin kasi marami nakakapansin
Lahat nabibighani hindi ko naman masisi
Hindi ko masabi ang gusto aminin ang hirap sabihin na"

Hindi ko alam pero tuwing napapa tingin ako sakanya ay hindi na ako makaiwas, parang meron siyang spell na pag tumingin ka hindi kana makakaiwas.

"Gusto lang kita makasama hanggang sa pagbaba ng araw 'pag tayo na lang dalawa
Hindi lang masabi 'pag may iba
Gusto lang naman na aminin sa'yo ang nararamdaman ng aking puso
Wala nang iba 'wag nang pahirapan pa andito na."

Natapos ang kanta ng hindi ko namamalayan, napakurap kurap ako nang bahagya. Nagpalakpakan naman silang lahat kaya napa ngiti nalang ako bago bumaba ng stage, sa sobrang hiya ay nag deretso nalang ako sa cr.

Naghuhugas ako ng kamay nang may maramdamang tao sa likod ko, sa amoy palang nito ay kilala ko na.

"You did a great job a while ago." I heard her sya.

Naplingon naman ako sakanya, naka crossed arms ito at nakasandal sa pinto ng cubicle.

"Am I?" tanong ko.

Nag lakad naman ito palapit saakin kaya hindi ko na naman maiwasang kabahan, malapit na naman ito saakin.

"What do you think hmm?" ang intense niya tumingin, nakakapanghina.

"A-ah I think so" nauutal kong sabi, shet bakit ba ganito nalang ako tuwing malapit ito sakin.

Nakatitig lang ito saakin, tila sinururi lahat ng ditalye saaking mukha. Tinaasan ko naman ito ng kilay ano na naman bang problema nito sakin.

"Wht you did earlier was awesome, and I hate it." Bulong nito bago umatras na.

May binulong pa ito bago naglakad na patalikod, huh? Anong sabi niya, awesome? Naramdaman ko naman ang init saking pisngi, am I blushing? The hell no!

***
a/n; sensya na sabaw, bawi next update😭