bir mucize gerek. | bxb

25

Deniz karşımdaydı.
Tüm benliğiyle, her şeyiyle karşımda kaşlarını çatmış,yanımdaki adamla bana kınayıcı ve öfkeli gözleriyle bakıyordu.

Aklım karışmıştı.
Onun burada ne aradığını, neden barda olduğunu, şu an burada neden karşımda bu denli öfkeyle dikildiğini anlayamayacak kadar sarhoştum.

Tebessüm ettim,sinirlerim bozulmuştu.
Sinirlerim oldukça bozulmuştu.

"Hayır bir isteğimiz yok teşekkürler. "

Söylediğim cümlelerle sarhoş kafama rağmen bir takım taşlar yerine oturmaya başlıyordu.

Ben Deniz ile sergide tanışmamıştım.
Onu ilk gördüğüm yer o sergi değildi.
Ben onunla bu barda tanışmıştım.
Ben onu ilk kez bu barda bir barmen olarak tanımıştım.

'Keşke her şeyi başa alabilsek sevgilim'

İçimden geçirdiğim cümleler gözlerimi doldurmaya yetmişti.

"Pekala,iyi eğlenceler. "

Soğuk bir tavırla kafasını sallayıp arkasını döndü ve işleriyle ilgilenmeye devam etti.
O bardakları silerken ben de esmer adama,adını zorla hatırlamaya çalıştığım adama döndüm.
Boyu benden oldukça uzun olduğundan bir an göz teması kuramayıp güldüm.

Her şeye ama her şeye gülebilecek kadar mayışmıştım.

"İyi misin Ozan?"

Yalnızca kafamı salladım.
Değildim.

Deniz'i görmek iyi gelmemişti,hem de hiç.
Hiç iyi gelmemişti.

Bedenime çöken ağırlıkla sendelediğimde adının Volkan olduğunu sonunda hatırlayabildiğim çocuk tüm bedenimi tek bir hamlede kendine yaslamıştı.

Şimdi kalp atışlarını duyabilecek kadar yakınındaydım.
Usulca soluduğu nefesini saçlarımın arasından tüm bedenime kadar hissettiğimde uzaklaştım.

Dostça dahi olsa her temas zihnimi bir yerlerinde Deniz'e ihanet ediyormuş gibi hissettiriyordu.

Sahi Deniz artık beni istiyor muydu ki?
Gözlerim doldu ve sakin kalmaya çalışarak yaşadıklarımızı düşündüm.

O bardak...
Bardağın duvara çarpışı,çarpar çarpmaz kalbim gibi bin bir parçaya kırılışı.
Deniz'in soğuk bakışları...

Bar sandalyesine tekrar oturup bu derin düşüncelere dalmışken beni tekrardan dünyaya döndüren bir ses duydum.

Önüme bir shot koyan Deniz'e baktım.
Soğuk ifadesini bozmadan göz kırptı.

"Geçen sefer seni mekandan çıkartmamın telafisi diyelim çocuk. "

Usulca kafamı salladım, onunla konuşmaya mecalim yoktu.
Hayır, onunla konuşursam sesimin titremesinden ve ağlamaktan korkuyordum.

O ise yanımdan bir daha tek bir kelime dahi etmeden gitmişti.

Volkan uzun bir süre sonra bana döndü.

"Deniz ile bir bağlantınız mi var?"

Şaşkınlıkla ona doğru döndüm.

"Nereden tanıyorsun Denizi?"

Güldü ve içkisinden bir yudum aldı.

"Bu bara sürekli gelirim,sahibi olan Serhat çok yakın dostumdur."

Serhat'ın bir bari mi vardı?
Deniz'in neden burada çalıştığını anladığımda kendimi aptal yerine konmuş gibi hissettim.
Hayatındaki en ufak detayları bile bilmeyecek kadar uzaktım ona.
Sözde sevgilime iğneleyici bir bakış attım onun fark etmeyeceğini bilerek.