Bir Töre Masalı

AFFETTİRME ÇABALARI

İYİ OKUMALAR CANLARIM BÖLÜME +130 BEĞENİ GELİRSE BÖLÜM YARIN GELECEK.

Çok geçmeden Kadim ve adamları doğru adrese gelmişti. Adamların çoğu evin etrafını sardı kalanlarda kadim ile birlikte eve girecekti. Herkes hazır olduğunda adamlar kapıyı kırarak içeriye girdiler. Kadim salonda ki pencereye doğru ateş etti.

Ne olduğunu anlamayan Barzan, adamlarını alarak bulunduğu odadan çıktı. Adamların iki tanesi Şilan'nın olduğu odaya gitti. Şilan , silah seslerinden korkan oğlunu sakinleştirmeye çalışıyordu ama oğlu kadar o da çok korkuyordu. Tam sesler durmuşken bu defa daha da arttı. Şilan ,oğluna sarılarak onu korumaya çalışıyordu. Aklının bir köşesin de ise ' acaba Kadim mi geldi?' sorusu dönüp duruyordu.

Kaç dakikadır bu haldeydi bilinmez ama artık sesler daha aza inmişti. Odanın kapısı açıldı ve odadaki adamları ateş edildi. Elleri titriyordu genç kadının. Arel ise ağlamaktan bitap düşmüştü. Şilanın yapabildiği şey Allah' a dua etmekti. Kendini o kadar kaybetti ki silah seslerinin durduğunun farkında bile değildi.

Sırtına dokunan el ile çığlığı bastı genç kadın. Daha arkasını dönmeden kim olduğunu bilmediği bu adama ona ve oğluna bir şey yapmaması için yalvarıyordu.

Bu defa genç kadının saçlarına dokundu. Şilan öfkeyle önüne döndü. Karşısında ki adamı görmüyordu gözleri.

'' dokunma bana!''

Genç kadın yeni yeni fark etmeye başladı karşısında ona özlemle bakan adamı. Sığındığı köşeden kalktı. Yüzüne bakamıyordu bir zamanlar aşk ile baktığı adamın. Eli ayağı birbirine dolaştı sanki. Ne yapacağını bilmiyordu.

Kadimin gözleri önce özlediği karısına takıldı. Daha da güzelleşmişti. Annelik yaramıştı ona , sonra annesinin kucağında mızmızlanan oğluna baktı. tıpkı annesi gibi kumral saçları vardı. Kadim uzanıp almak istedi ama yapamadı.

'' hadi Şilan gidelim''

Kadim ancak bu kadar konuşabilmişti. Şilan ise kocasının yüzüne bakmadan dediğini yaparak odadan çıktı.

Sabaha karşı 5 ' ti saat. Arabadan indi genç kadın. Arkasına bakmıyordu ama kadimin de geldiğinin farkındaydı. Şilanın geldiğini gören kapıda ki korumalar hızla kapıyı açtı. Şilan, yavaşça açılan kapıdan girdi onun içeriye girdiğini gören herkes başına toplandı bir yandan zılgıtlar çekiliyor bir yandan kaybolan genç kadınla hasret gideriliyordu. Behiye hanım torununun yanındaydı bu yüzden gelinin geldiğini görmemişti ama dışarıdan gelen sesleri duyunca ne olduğuna bakmak için odadan çıktı.

Avluya geldiğinde toplanan kalabalığın arasında Şilanı ve torununu gördü. Yüzüne birden tarifsiz bir mutluluk yayıldı.

'' şilan!''

Herkes Behiye hanıma döndü. Yaşlı kadın hızla merdivenleri inip ona doğru gelen gelinine sarıldı. Kendi öz kızıymışçasına sarıldı sıkı sıkı. Annesinin kucağında ağlayan torununu aldı kucağına. Onu da doya doya öptü.

Kadim, annesinin Şilana ve oğluna olan bağlılığını görünce ister istemez mutlu etti. Uzaktan bakınca ne kadar da mutlulardı ama kar dağının arkasın da farklı hesaplar vardı. Kadimin içinden bir ses 'senin burada yerin yok' dese de. Kalıp kendini affettirmeliydi. Biraz geç kaldığının oda farkındaydı ama artık mutlu bir aile olabilmek için elinden geleni yapacaktı.

Şilan Yusuf ağanın elini öptü. Yusuf ağanın da mutluluğuna diyecek yoktu. Herkes Arel ile ilgilenirken Şilan özlediği kızının yanına koştu. Behiye hanım da Şilanın arkasından odaya geldi. Genç kadın uyuyan kızını öpmeye başladı. Çok geçmeden Afra' da uyandı. Şilan kızının karnını doyurduktan sonra uyuması için sallamaya başladı. Behiye hanım da Arel'i getirdi. Şilan onunda karnını doyurdu ve beşiğine yatırdı.