Bir Töre Masalı

BULACAĞIM SENİ...

ARKADAŞLAR BİRAZ GEÇ KALDIĞIMIN FARKINDAYIM AMA KUSURA BAKMAYIN DERSLERİM ÇOK YOĞUN. BU BÖLÜMÜ ÇIK KISITLI BİR ZAMANDA YAZDIM O YÜZDEN KISA OLDU AMA AFFEDİN ÇOK MERAK ETTİĞİNİZ İÇİN KISA DA OLSA BİR BÖLÜM ATMAK İSTEDİM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ. ŞİMDİDEN İYİ OKUMALAR

''Ne teklifi ?''

Bir süre sustu genç adam. Oda farkındaydı Şilan bu teklifi ilk duyduğunda kabul etmeyecekti.

'' Kızıma anne olmanı istiyorum. Bunun karşılığında ben de sana çocuklarını alman için yardım ederim.''

Genç kadın birden çattı kaşlarını, kapıyı açmaya çalıştı. Kolu karşısında ki adam tarafından tutulunca daha da öfkelendi.

'' Bırak kolumu!''

'' Şilan beni yanlış anladın.''

'' Doğru, ben seni çok yanlış anladım gerçekten iyi niyetli biri sandım seni.''

Bu defa genç adam fazlasıyla öfkelenmişti.

'' Doğumda annesini kaybeden bir yaşında ki kızıma şefkatli bir anne aradığım için mi kötü niyetliyim?''

Genç kadın biraz daha sakinleşip karşısında ki adama baktı.

'' Ben yapamam... daha kendi çocuklarıma bakamadım. Terk ettim onları, keşke kurtarmasaydın beni.''

Genç kadın daha sözlerini bitiremeden buğulanmıştı gözleri.

'' Herkes hayatında bir kere boşluğa düşer kimisi o boşlukta boğulur kimisi de kurtulur. Sen şanslıydın, kurtuldun şimdi bunları söyleyeceğine çocuklarına kavuşabilmek için ne yapabilirsin bunları düşün.''

'' Ben buradan ayrılamam.''

'' Eğer kabul edersen kızımı da buraya getiririm burada yaşarız.''

Genç kadın derin bir nefes aldı. Ne cevap verse bir türlü karar veremiyordu. Aslında oda farkındaydı tek başına olursa çocuklarına asla kavuşamazdı. Ama bu teklifi kabul ederse nelerle karşılaşacağını bilmiyordu.

'' Şilan senden bunu sadece kızım için istiyorum. Lütfen başka bir şey düşünme.''

'' Bana yardım edeceğine söz veriyor musun?''

'' sana yemin ederim ki çocuklarını sana getireceğim.''

'' Tamam, kabul ediyorum.''

KADİM'DEN

'' Her şey benim yüzümden oldu.''

Tüm ev halkı hatta aşiret üyeleri evin avlusunda toplanmış Şilan'ın evden gidişini görüşüyordu. Kadim ise perişan haldeydi. Elinde aşık olduğu karısının ona yazmış olduğu veda mektubu vardı.

Behiye hanım, ağlayıp annelerini isteyen torunları ile ilgileniyordu.

Aşiretin ağalarından bir tanesi ayağa kalkarak ; '' Kadim ağa şunu bilesin ki karın bulunduğunda bu yaptığı şey cezasız kalmayacak.''

Kadim öfkeyle oturduğu yerden kalkarak ağanın yakasına yapıştı.

'' Bana bak defol evimden yoksa seni burada gebertirim. Benim karımın adını da o pis ağzına almayacaksın.''

Ali abisinin kolundan tutarak oradan uzaklaştırdı.

'' Abi kendine olan öfkeni başkalarından çıkarma.''

Kadim önce kardeşine baktı daha sonra yere çömelip ağlamaya başladı.

'' ben ne kadar rezil bir adamım. Yanımda kilere zarar vermekten başka hiçbir işe yaramıyorum. Şilan bunların hiç birini hak etmedi. Ona sahip çıkamadım, tam mutlu olduk derken yine benim yüzümden her şey mahvoldu. ''