SEYRAN & FERİT +18

Asistan {+18}

Seyran'dan

Yalıya geldiğimizde  Ferit, saatlerce ailesine doktorun söyledikleri hakkında bilgi verip durmuştu. Her ne kadar ikiz bebeklerimizin olmayacağı fikrine üzülmüş olsalar da, sağlıklı bir kızımız olacağı haberi herkesi mutlu etmişti. Tüm geceyi ise uyuyarak geçirmiştik. Uzun bir tatilin sonu, elbette her zaman için yorucu oluyordu.. Fakat Ferit'in kollarında dünyanın en huzurlu uykusunu uyuduğumdan dolayı, uyandığımda yorgunluğumdan eser yoktu. Sabah uyandığımda ise Ferit'in yanımda olmayışı, aklıma yeni asistan alımı konusunu getirmişti. Bu nedenle, uyanır uyanmaz hazırlanmaya koyulmuştum. Bugün şirkette olmalıydım. Elbette minik kızım için kahvaltıyı da ihmal etmeyip, öğle saatinden hemen sonra şirkete gitmek üzere yola koyuldum Abidin ile.

-

"Hoşgeldiniz Seyran Hanım." şirkete adımımı atar atmaz danışma görevlileri ayakta karşılamışlardı beni. Hepsine teşekkür edip, görevlerinde kolaylıklar dilediğimi nazikçe belirtmiştim. Abidin ile birlikte asansöre binip, Ferit'in ofisinin bulunduğu katın düğmesine bastım. 

"Bugün sadece benim sözümü dinleyeceksin tamam mı Abidin abi?" dedim asansörün kapıları açılmadan hemen önce. Duyacağım cevabı beklemeden şirketin en üst katının uzun koridoruna doğru yöneldim. Şirketin en üst katı yöneticilere aitti. Bu yüzden bu kat pek kalabalık olmaz, yalnızca asistanları görebilirdiniz. Fakat bugün koridorda bekleyen birçok kadının konuşma, gülüşme sesleri ile doluydu burası. Beni fark edemeyecekleri bir uzaklıkta durup, tek kaşımı kaldırarak kadınları tek tek incelemeye koyuldum. 

"Bunlar asistan adayları mı?" dedim Abidin'e dönerek. 

"Öyleler." Abidin ağzı açık bir şekilde kadınları incelerken konuşmuştu. 

"Neye bakıyorsun Abidin abi?" dedim ve ardından sinirle devam ettim,

"Halis Korhan güzellik yarışması düzenliyor sanki! Hepsi de sarışın, renkli gözlü-"

"Hepsi de çok güzel." Abidin büyülenmişçesine konuştuğunda sözümü kestiğinin farkında dahi olmadığını düşünüyordum. 

"Ben yapacağımı biliyorum." 

İstemsizce dişlerimi sıkarak, yüzüme kendimden emin ifademi yerleştirdikten sonra hızlı sayılabilecek adımlarla Ferit'in ofisine doğru yürümeye başladım. Topuklu ayakkabılarımın çıkardığı sesten midir yoksa Ferit Korhan'ın eşi olduğumdan mıdır bilmem ben yürürken, koridorda bulunan herkes dikkat kesilmişti. Az önceki sesler tamamen kesilmiş, meraklı gözler bana çevrilmişti. Beni fark ettiği gibi Ferit'e haber vermek için onun odasına doğru yöneleceğini hissettiğim kat asistanını gördüğümde elimle 'dur' işareti yaptım ve,

"Hiç zahmet etme. Kocamı göreceğim." dedim. Asistanı uyarırken yürüyüş hızımı biraz olsun eksiltmemiş, kocam kelimesini özellikle vurgulamıştım. Ofisin kapısını tıklatmadan içeriye girdiğimde yüzümdeki kıskançlık ifadesi silinmemiş olacak ki, Ferit beni görür görmez imalı bir şekilde gülümsemişti. 

"Hoşgeldin hayatım." dedi masasının başından kalkarken Ferit.

"Duyduğuma göre asistana ihtiyacınız varmış, bende geleyim dedim Ferit Bey." dedim eski günlerdeki hitap şeklimi kullanarak. Tek kaşımı kaldırmış, dişlerimi sıkarak konuşmuştum. Ardından kollarımı birbirine bağlayarak sırtımı kapıya yasladım ve birkaç saniye Ferit'in bana doğru ilerleyişini izledim. 

"Senden başka bir asistan istemiyorum." Ferit bedenini iyice bana yaklaştırdıktan sonra, yüzüme eğilerek konuşmuştu. 

"Ama hamileliğinin son aylarına geldiğinde ya da kızımız henüz birkaç günlükken burada olmanı istemiyorum. Dinlenmeni istiyorum. Aklım çıkıyor size bir şey olacak diye. Buradaki tempoyu senden daha iyi bilen birisi daha yok. Bu tempo kızımız ve senin için zararlı."