YÜZ KAPILI SARAY (TAMAMLANMAK ÜZERE)

28- Bölüm - Kendi Olmaya Direnç Gösteren Çocuk

"Çocuklarla ve aileleriyle çalışmanın harika yanlarından biri, çocukların inanılmaz derecede dirençli olmalarıdır. Biraz destekle, çocukların üstlenebilecekleri ve yönetebilecekleri şeylere daima hayret ediyorum."

David Reimer

Taksiye bindiğinde elindeki adresi taksiciye uzatıp arka tarafa yerleşti. Başının üstünde taşıdığı yaklaşık 1,5 kg olan beyni tonlarca yük orada birikmiş gibi bir his yaşamasına neden oluyordu. Suç sanki boynundaymış gibi hızlı hareketlerle başını sağa sola çevirip boynundaki bağlantıyı koparmak ister gibi hareket ettirdi. Boynunu sağa çevirip "çıt" sesinin gelmesini bekledi. İlk ses geldikten sonra boyun kasları komut almış gibi sola, öne ve arkaya çevirdi. Limbik sistem daha fazla uğraş vermesin diye yalancı bir rahatlama hissi vererek "sal beni "der gibi duyumsamasını sağladı. Rahatladığı yoktu. Stres bütün kalp, beyin, mide hatta yol boyunca uzanan bütün sinir ağlarını ve kas sistemini ele geçirmişti. Böbrek üstü bezlerinde üretilen kortizol stres tepkisini yönetmesini salınmaya başlamıştı.

Vücudundaki tepkileri aynalayan taksici "müzik ister misiniz?" dediğinde Ares başını emme basma tulumba gibi sallayıp istediğini belirtti. Normal zamanlarda aklına komik şeyler getirip kendini rahatlatmayı karanlık kaldığı ceza odasından sonra öğrenmişti. Bedenin savunma sistemi aşırı stres durumlarında onu hemen rahatlatmak için hafıza merkezinde komik anılar biriktirdi. Âmâ yabancı memleket sanki bütün komik anı hücrelerini de almıştı. Bedeninin sıcaklık seviyesi yükselmeye başladığından altındaki koltuktan ısı geldiğini zannetti. Yan tarafa kaydığında oranın soğuk olması bu bedenden gelen hissin doğru olmadığı sinyalini beyne göndermekte gecikmemişti. Çoğu zaman hissetmediği poposunun sıcaklığını oraya yoğunlaşınca hissetmeye başlamıştı. Aklına bir seminerde hocanın "çoğu zaman bedenimizden gelen uyarıları beynimiz bize hissettirmez. Eğer tehlike halinde değilsek otonom sistemimiz biz hissetmeden her şeyi halleder. Şimdi poponuza odaklanmanızı istiyorum. Saatlerce oturduğunuzda bütün bedenin yükünü çeker ama zavallı hiç ses çıkarmaz. Siz onu hissetmezsiniz bile. Ya da yürüdüğünüzde yürüme limitini aşıp ayaklarınız errror verene kadar zavallı ayaklarınızın kıymetini bilmezsiniz. Bütün enerjiniz tükenip ayaklarınıza kara sular inmeye başladığında vücudunuz içindeki sıvıları tutup ödem durumunu artırır ki saatlerdir hissetmediğin kasları görebilesiniz diye" bu bilgiler hipokampüse gelmeye başladığı an bedeninin farkına varıp kendini rahatlatmak istedi.

Taksicinin açtığı müziğin ritmine kendini bıraktı. Hiç tanımadığı bir dilde müzik çalmasına rağmen bedeni rahatlık hissiyle dolmaya başlamıştı. Müziğin çaldığı yere baktığında "Palito Ortega- La Felicidad" diye yazıyordu. Beynine sinyal gönderdi ama hiç tanıdık bir sinyal gelmedi. İspanyolca olduğunu tahmin ettiği müziğin akışına kendini bıraktığında vücudu seratonin, oksitosin ve dopamin rezervlerini açıp beyninde dalgalanmaya başlamıştı. İnsanları evrensel olarak etkileyen bu müzik dili inanılmaz bir güçtü. Aklına okuduğu bilimsel bir çalışma geldi. Max Planck Enstitüsünde Fritz adlı bilim insanı, Afrika'da yaşayan Mafa adlı kabile üyelerine o güne kadar hayatlarında hiç duymadıkları batı müziğinden birkaç müzik parçası dinlettirdi. Bu müzikler mutluluk, üzüntü ve korku barındıran parçalardı. Fritz parçaları dinlettiğinde kabile üyelerinin önüne yüzünde çeşitli duygusal ifadeleri içeren kadın fotoğrafları koydu. Dinledikleri müzikle kadın yüzlerini eşleştirmelerini istedi. Sonuç mükemmeldi. Kabile üyeleri müzikteki duygu ile fotoğraftaki kadınların gösterdiği duyguyu eşleştirmişti. Buda müziğin ortak bir dil olduğunun göstergesiydi. Dinlediği müzik ritmine kendini vermişken meraklı nöronlarda boş durmayıp beynine sinyal gönderdiğinde eli telefonunun ekranına kaymıştı. Müzik parçasının ismini yazıp şarkı sözlerine bakmıştı. Tam da düşündüğü gibiydi. Mutluluk ve aşık olmanın güzelliği anlatan duygulardı.