REFRESH - taekook

9.

-

Odamda oturmuş düşünüyordum, genelce çoğu şeyi. Ben düşüncelere dalmış otururken zil sesi geldi, ardındanda kapının açılış sesi. Kapının açılmasıyla bir süre ses gelmemiş sonra kapının kapanma sesiyle eş değer zamanla annem " Jungkook yemek geldi!" diye seslenmişti. Annemin yemeklerin geldiğini söylemesiyle acıktığımı fark ettim ve midem guruldadı.

Yatağımda yavaşça doğruldum, kulaklığımı çıkarıp komidinin üstüne bıraktım. Ayağa kalkıp odadan çıkmak için harekete geçtim. Merdivenlerden dikkatlice inerek annemin mutfakta olacağını düşündüm ve mutfağa yöneldim.

Tahmin ettiğim gibi annem tezgaha yemekleri koymuş paketlerinden çıkarıyordu. Annemle uzun süre sonra akşam yemeği yiyeceğim için çok mutluydum, genelde tek yerdim. Babam benimle yemek yemezdi.

Kapıda durmayı bırakıp annemin yanına, tezgahın önünde gittim. Annem kendi ikimizin yemeğinide paketlerinden arındırıp tabaklamıştı. Benim yemeğiminde paketlerini ayırmış olması, benim için ilgi göstergesiydi. Hemde sevinçten uçabileceğim kadar.

Anneme sevgiyle bakmıştım ama tabii ki de ondan karşılık alamamıştım, Alamazdım da. Annem kendi tabağını alıp masaya koymuş ve yemek için oturmuştu. Bende tabağımı almış tam onun karşısına oturacakken bana " Git odanda ye, şu an seni görmek istemiyorum." dedi. Gerçekten çok kırılmıştım, onunla yemek yiyebilecek olmanın mutluluğunu yaşıyordum ama o hiç oralı değildi. Tabağımı tam masaya koymak üzeyken donmuş pozisyonumu bozup mutfaktan çıkmak için harekete geçmiştim.

Odama geldiğimde arkamdan kapımı kapadım ve çalışma masama tabağımı koydum, sandalyemi çekip oturdum. Yıkılmış bir vaziyette annemin sipariş ettiği hamburgere bakıyordum, tüm iştahım gitmişti resmen. Yemezsem ve annem bunu görürse diye düşünüp yavaş, isteksiz bir biçimde hamburgeri elime aldım.

Gözlerim dolmuştu, tek yemek yemeği sevmiyordum ama buna mahkumdum. En azından artık öyle düşünüyordum. Zoraki şekilde bir ısırık almak adına hamburgere yaklaştım. Tam ısırırken gözümden bir damla yaş düştü. Aşırı yavaş bir şekilde çiğnedim, yemeği istemiyordum artık. Açtım ama midemide bulandırıyordu. Zor geliyordu, sanki boğazımdan geçmiyordu. Yutkunduğumda mideme giden yemekle bulantılarım artmıştı.

Bir ısırık daha alıp bıraktım, daha yiyemezdim. Kötü oluyordum. Ben hamburgere, hamburger bana bakıyordu resmen. Göz yaşlarım ara ara düşüyor ama kendimde onu umursayacak güç bulamıyordum. Oda sanki bir anda karanlıklaşmıştı. Telefonumun ani yanan ışığı ise bu karanlıkta ki dışarı çıkış noktası gibiydi. Neden ışığın yandığını merak edip telefonu elime aldım. Alır almaz ekranda olan Taehyung yazısıyla sırıttım ve telefonumu açıp sohbete girdim.

-

Taehyung

Ne zaman müsait olursun?
Benim birkaç işim vardı ama şimdi bitti
Sen istediğin zaman çıkabiliriz.

Jungkook

Sanada uygunsa şimdi çıkabilir miyiz?
|evde daha fazla durmak istemiyorum hava almak iyi gelir belki

Taehyung

Tamam benim için sorun yok
İstersen senin evinin önüne geleyim
Beraber ne yapacağımıza o zaman karar veririz

Jungkook

Olur konum atayım mı?

Taehyung