REFRESH - taekook

10.

-

Taehyung'la kafede güzel vakit geçirip bolca sohbet etmiştik. Ardından kafeden sıkılmamızla Taehyung parka gitmeyi teklif etmişti. Bende seve seve kabul etmiştim.

Parka ulaştığımızda eve yakın olduğunu fark ettim. Normalde hiç dışarı çıkmadığım için parkı bilmiyordum.

Taehyung önümden yürüyor, ben ise onu takip ediyordum. Hava hafif kararmıştı, etraf sessiz ve boştu. Çocukların hepsi bu saatlerde eve gidiyor olmalıydı. Taehyung'u takip ederken salıncaklara doğru gittiğini fark ettim, Salıncakları çok severdim. Daha önce kimseyle parka gelmemiştim. Yani küçükken Bogumla en fazla iki kere getirilmişimdir, ondada Bogum beni zorbalamıştı tüm gün.

Taehyung salıncaklardan birinin yanında durup tuttu. Bana doğru dönüp "Hadi bin" dedi. Donmuş şekilde ona bakarken gözlerimin içinin parladığına yemin edebilirdim. Taehyung'u daha fazla bekletmeden salıncağa bindim. Benim binmemle beraber Taehyung, salıncağın arkasına geçmiş hafif hafif sallamaya başlamıştı. Birinin beni sallamasının hissinin, kendi kendime sallanmaktan daha güzel olduğunu o an fark ettim.

Taehyung salıncağı biraz daha hızlı sallamaya başladı. Eğlenmem sebebiyle yüzüm güldü, kıkırdadım. Taehyung duymuş olacak ki o da kıkırdadı.

Kendimi küçük çocuk gibi hissettim birden, bu his çok güzeldi ama korkutucuydu da. Taehyung'a karşı içimde öyle bir sığınma hissi hissettimki ürktüm. Ona bugün olanları anlatıp dertleşmek bana iyi gelir miydiki? Taehyung'a omzumun üstünden hafifçe bakmaya çalıştım. Gülüyor mu merak ediyordum, gülüyorsa da görmek istiyordum çünkü çok güzel gülüyordu.

Taehyung beni bir süre daha salladıktan sonra yanımdaki salıncağa oturdu. Vücudu ve yüzü bana dönük bir biçimde sohbet etmek amaçlı
"Bogumla ilişkini annen biliyor mu?" sormuştu. Gelen soruyla Taehyung'a dönüp "Hiç yanına gidip anlatmadım fakat illaki görüyordur." diye sorusunu yanıtladım. Taehyung anladığını belirtmek amaçlı kafasını sallamış sonrasında yeni bir soru olarak "Peki neden bir şey yapmıyor?" dedi. Yüzümde mutluluktan olmayan bir gülümsemeyle "Annem beni pek umursamaz, belki Bogumun bana bu şekilde davranması hoşuna bile gidiyordur.." dedim.

Taehyung bir süre sessiz kalıp beni izledi. Ne diyeceğimi bilemiyordum, ailem hakkında diyecek sözüm veya güzel bir anım yoktu. Aklıma dolan tek anı; annemler iş görüşmesinde ortaklık adına konuşurken ortaklarına iyi gözükmek için saçımı okşamıştı, ama içten bile değildi. Oluşan kısa sessizliği yine Taehyung bozmuş "Annenle aran hep kötü müydü?" demişti.

Kötü demek az kalır demeyi çok isterdim ama söyleyemedim ve "Evet" dedim kırgın bir ses tonuyla. Annemle aramın iyi olmasını hep çok istemiştim, küçükten beri.

Taehyung aldığı yanıtlarla morali düşmüştü. Benim yüzümden oldu diye düşünerek korktum, moralini kendi sorunlarımla bozmak istemiyordum. "Üzgünüm, böyle sorunlarımdan bahsederek moralini bozdum." diye pişman şekilde konuştum. Taehyung'un bakışları gözlerimde gezinirken "Soruları zaten ben sordum, üzülmene gerek yok. Ayrıca moralim bozulmadı, sadece senin için yapabilceğim bir şey var mı diye düşünüyordum." demişti.

Benim için yapabileceği bir şey var mı ben bile bilmiyordum ama kendisi buna kafa yoruyordu. Ben artık bırakmıştım düşünüp kafa yormayı, umutlarım tükenmişti. Taehyung'a ne diyeceğimi bilemiyordum yanlış bir şey demeyi hiç istemezdim.

Ne diyeceğimi bilemeyerek "Ben artık düşünmeyi bıraktım, benim için uğraşmana gerek yok boşuna kendini yorma." dedim. Taehyung hışımla ayağa kalkıp önümde durmuş, kafamı yanaklarımdan tutup sabitlemişti. Hızlı ve panikle konuşarak "Sakın vazgeçme, çözümler bazen geç gelebilir olaylar çıkılamayacak kadar zor görünebilir ama sen sakın bırakma bunu yapma kendine. Tükenmişlik hissinden kaç tamam mı?" dedi. Bir anda gerçekleşen hareketlilikle duraksama yaşadım, durduğumuz şekil ne olduğunu anlamamı zorlaştırmıştı. Az önce dediği şeylerin kelimeleri, bir bir zihnimde yankı yapıyordu.