𝐋𝐢𝐦𝐢𝐭𝐞𝐝 𝐛𝐲 𝐇𝐀𝐓𝐑𝐄𝐃 {𝐯𝐤}

part 22

{Jungkook pov}

جونگ‌کوک

جیمین دور از یونگی و تهیونگ به سمت مبل کشوندتم. نشستیم و دستشو با اخم به طرف لب متورمم جلو آورد.

" نمی‌تونم باور کنم پدر انقدر محکم زدت."

با غرغر گفتم:

" قبلا هم این کار رو کرده بود."

هوسوک از توی آشپزخونه تماشامون می‌کرد. واقعا کنجکاو بودم بدونم چطور می‌تونست تمام روز رو با جیمین توی پنت‌هوس زندانی بمونه. شک داشتم سربازهای زیادی برای این شغل رقابت کرده بوده باشند. بعد از یه لحظه جیمین به سمتم خم شد و پچ پچ کرد:

" خوبی؟ دیشب چطور بود؟"

به سمت جایی که یونگی و تهیونگ بودند نگاهی انداختم و اون‌های از قبل توی آسانسور ناپدید شده بودند و الهی ماه می‌دونست کجا رفته بودند.

" جونگ‌کوک؟"

لبخند دلگرم کننده‌ای به برادرم زدم و گفتم:

" خوبم."

به نظر می‌رسید دیشب زیاد نخوابیده بود. یعنی نگرانیش واسه من بیدار نگهش داشته بود؟

" و؟‌ چطور بود؟‌ با تهیونگ خوابیدی؟"

خندیدم. جیمین منو یاد خودم تو شب عروسیش مینداخت. به طرز وحشتناکی واسش نگران بودم.

" انقدر مضطرب نباش. واقعا خوبم."

به شکل عجیب غریبی خوب بودم. امگام با خیال آسوده پنجه های سفید خودشو لیس میزد و گلهی با ناز خر خر میکرد . حتی زیادی خوب. پیدا کردن راهم برای برگشت به زندگی قدیمیم زیادی راحت بود. طوری که انگار زندگی‌ای که طی چندماه گذشته واسش تلاش کرده بودم، واقعا هیچوقت باهام تناسب نداشته بود. امروز صبح نگران نشده بودم که کجام، مجبور نشده بودم اسم مستعارمو به خودم یادآوری کنم‌. من دوباره خودم بودم.

" خوب به‌نظر نمی‌رسی. لطفا بگو چه اتفاقی افتاد. دیشب یونگی رو با استرسم روانی کردم."

این حرفش باعث شد لبخند بزنم. هر چیزی که رو مخ یونگی می‌رفت بهم حال می‌داد.

" با تهیونگ خوابیدم."

ذهنم به احساسی که وقتی درونم بود، داشتم، برگشت، به نگاه خیره‌اش، به بدن قدرتمندش، به لمسش، و نوک آلتم دوباره منقبض شد. مطمئن نبودم چطور می‌تونستم جلوی بدنم و امگامو بابت اشتیاق زیادش نسبت به توجه آلفای تهیونگ بگیرم ولی اگه می‌خواستم یه جورهایی توی این ازدواج قدرت داشته باشه باید یه راهی پیدا می‌کردم. جیمین با لبخند کنایه‌آمیزی گفت:

" انگار بدت نیومد."

" همون‌طور که گفتی، تهیونگ ظاهر خوبی داره، و بلده چی‌کار کنه، درنتیجه نه بد نبود."