Bermuda

Bölüm 25: Yalan

Atkıyı çıkarmak için neredeyse yalvarmış olmama rağmen izin alamayınca biraz mızmızlandım. Gitmeden hemen önce Sevde teyze ve Ozan amca bizi yolcu etmek için kapıya kadar eşlik ettiler. Tam çıkacakken Sevde teyzenin sesiyle durduk.

"Alin, gelecek hafta tekrar gelirsin değil mi? Sayende havamız değişti. Çok güzel bir akşam yaşattın bize."

"Bilmem ki. Zahmet vermeyeyim."

"Bir daha zahmet dersen 'İmdat!' diye bağıracağım artık şurada." dediğinde hepimiz güldük. Ozan amca da Sevde teyzeye katıldığını belirtti.

"Sevde teyzen haklı kızım." Kızım "Hem zahmet falan da vermiyorsun. Sen gelmeseydin Uğur yemekten sonra odasına kapanıp çıkmayacaktı. Sevde'yle ben ise biraz televizyon izleyip odamıza çekilecektik. Sen geldin mis gibi oldu işte."

Bu kez Uğur'a baktığımda onlara katılıyor gibi bir ifadesi vardı.

"İkisi de haklı. Bence sana da iyi geldi bu gece. Yani ben öyle düşündüm. Eğlendin değil mi?"

Olumlu anlamda kafamı sallayarak "Evet, baya eğlendim." dedim.

"O zaman gelmemek için bir nedenin kalmıyor. Tabii eğer istemiyorsan orası ayrı."

"İstememekle ne alakası var şu an bunun?"

"Nazlanıyorsun o zaman."

"Yoo," dedim uzata uzata. "Neyine nazlanacakmışım?" Bu kez Sevde teyzeye döndüm. "Kaç gibi geleyim?"

"Ben öğlenden sonra dört gibi burada olurum. Ozan amcan da yine öğlenden sonra beş buçuk altı gibi gelmiş olur. Uğur sen ne zaman gelirsin?"

"Yarın diyetisyene gideceğim. Tekrar çağırmazsa bütün hafta sonu evdeyim." Kendime engel olamayarak atladım konuya.

"Diyetisyende ne işin var? Yani tabii cevap vermek zorunda değilsin. Merak ettiğimden sordum."

"Zayıflayayım diye gidiyorum. Çok kilo aldım bu aralar." dediğinde ben avel avel bakarken Sevde teyze ve Ozan amca güldü.

"Bakma öyle. Şaka yapıyorum. Kilo almak istiyorum. Ondan gideceğim." Bu kez aydınlanma yaşadım ve "Hee, anladım." gibi bir tepki verdim.

"O zaman ben öğleden sonra dört gibi geleyim. Olur mu?" dediğimde hepsinin gözü parladı. Şaşkındım açıkçası. Ben de onları sevmiştim evet ama bu kadar kısa bir sürede bu kadar büyük bir sevgi alıştığım bir şey değildi. Ben de bu tepkilerine karşılık olarak içten bir şekilde gülümsedim.

"Olur, çok güzel olur hatta."

"O zaman şimdi çıkalım. Geç oldu artık." Sözümü bitirince onaylar anlamda kafalarını salladılar. Sevde teyze sarılmak için kollarını açınca minik adımlarla yanına gittim ve kollarımı beline sardım. Yıllardır görüşmeyen ama çok yakın olan iki kişi gibiydik şu an. Yani en azından ben öyle hissettim. Sırtımı sıvazlayınca ayrıldım ve bu kez kollarını açan Ozan amcaya sarıldım.

Yaklaşık bir dakika sonra ondan da ayrılınca ben önde Uğur arkada olacak şekilde evden çıktık. Merdivenleri ağır ağır indik ve dışarı çıktık. Hızlı adımlarla otoparkın olduğu yere gidip arabaya bindik. Uğur klimayı açıp anahtarı yerleştirdi.

"Alin hanım," dedi bir pilot gibi. "Bugün sizinle birlikte 81.122 numaralı yolculuğumuzu yapacağız. Lütfen güvenli bir seyehat ve yüksek memnuniyet için kemerinizi gösterildiği gibi bağlayınız." Söylediklerine güldüm ve kemerimi gösterdiği gibi taktım. "Bütün hizmetlerimizden yararlanabilirsiniz ancak navigasyon hizmetini de siz sağlayacaksınız."