Forgotten Heartstrings

Chapter 17

Napabuntong hininga ako habang pinagmamasdan ang mga pagkaing inorder ni Ender para sa amin.

The soft murmur of conversation and the clinking of cutlery filled the cozy, dimly lit restaurant.

Napatingin ako sa kanya na abala sa pag nguya ng kanyang kinakaing donut.

"Ender," I began, my voice low but insistent. “You need to tell me everything you know about my past.”

Nang malunok niya ang kanyang kinakain ay seryoso siyang tumingin sa akin at umismid.

"Eat," tipid niyang utos.

I shook my head. "Nagmamadali ako, Ender. Sabihin mo na lahat ng dapat kong malaman."

Uminom siya ng kanyang drink at pinagmasdan ko ang diin sa paglapag niya sa baso.

"Magagalit ba si Eris kapag nalaman niyang magkasama tayo?"

Nagulat ako sa sinabi niya at napakunot noong tumingin sa kanya. "Ano kinalaman ni Eris dito?" Galit kong sabi.

"Kumain ka muna kasi, alam kong gutom ka." Giit niya.

Frustration bubbled up inside me. “I’m not here for the food. I need answers.”

His eyes met mine, steady and composed. “All in good time, Gab. Let’s not rush.”

I clenched my fists under the table, struggling to keep my composure. Akala niya siguro ay nakikipaglaro ako dito.

"Ender please, sabihin mo na. Alam mo naman hindi ako puwedeng magtagal sa 'yo, hindi ba?" Seryoso kong sabi.

Naka ilang remind na sa akin sina mama na hindi ako puwedeng makipagkita kay Ender pero ito nanaman ako.

"Yun na nga eh, ayaw ng mga magulang mo na makipagkita sa akin pero mapilit ka. Kung may gusto akong sabihin sa 'yo, 'yun ay layuan mo na ako. Tumigil ka na, mag move on na tayo sa isa't isa kasi alam kong hindi naman maibabalik ang datu eh!"

Para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan. So may past talaga kami at malakas ang kutob kong hindi lang iyon basta pagkakaibigan lang.

The buzzing of my phone interrupted my thoughts. I glanced at the screen to see a message from Eris.

"Gab, where are you?"

My heart skipped a beat. I quickly typed a reply.

"With friends, catching up. See you later.x"

Ender watched me with a knowing look. “Eris?”

"It's none of your business, Ender."

Ender’s expression softened, but he didn’t press further. Instead, he leaned back in his chair, a sigh escaping his lips. “Gab, that's the only thing you need to know.”

I frown.

"Ender, you know that I deserve to know the truth. 'Wag mo naman ipagkait sa akin iyon." Pagmamakaawa ko.

"Things are complicated right now, maybe someday, malaman mo rin ang lahat," he replied.

My phone buzzed again. This time, it was a call from Eris. The urgency in his call gave me the excuse I needed to leave. “I have to go,” I said, standing abruptly. “Eris is calling.”

Ender didn’t try to stop me. “Take care, Gab. And remember, the past doesn’t define who you are now.”

Tumayo na ako at paalis na ng restaurant nang makita kong papasok na si Catlea. Dumirtso siya sa gawi namin at tila nagulat pa ito nang makita ako kaya hindi na ako nagtagal pa at umalis na lamang.