Forgotten Heartstrings

Epilogue

Play the song 'Stand by you' by Rachel Platten for this part.

•••

Hugo's POV

"Hi Pa, it's been months since you left. We missed you already. Sayang nga kasi you never got the chance to witness the person that I became. Hindi na po ako 'yung nerd na anak ninyo. I have fixed myself already. It's kind of tiring po kasi to fit in the social norms and standards that's why I have transformed myself."

I smiled, gently caressing the name on the gravestone. I already missed my dad. Namaalam na kasi siya because of a car accident. He was with my mom that time but mom survived because Mrs. Menchavez, Gab's mom saved her. Kaya Malaki ang utang na loob ko sa ina ni Gab dahil niligtas niya ang akin ina.

Inayos ko ang flowers at sinindihan ang kandila bago magpaalam kay papa kahit hindi ako sigurado kung naririnig niya pa ako. I went back home because I'm kind of tired already, galing kasi ako sa Gym at dumiritso sa sementeryo para dalawin si papa. Nakahiligan ko na mag gym kasi minsan na akong nabully dahil subrang payat ko dati at patpatin talaga. Minsan na rin ako nabully ni Gab kasi medyo tagilid talaga ang ugali niya. Ayaw niyang malamanagan kaya hindi ko siya naging kaibigan.

Hindi ko rin siya makakalimutan.

Dahan dahan akong lumapit sa pintuan naming nang makarating ako at nang parang may narinig akong umiiyak sa loob.

"Ramona, I saved your life once. Now, I need you to save my son's heart," a crying voice echoed through the room.

Bakit parang familiar ang boses?

"What happened?" rinig kong tanong ni mama.

"He has two years left and his one wish is to make those years the happiest of his life, alam kong alam mong kaya kong ibigay iyon pero sana tulungan mo ako sa lasdt wish ng anak ko," umiiyak parin ng pamilyar na boses.

Hindi ako puwedeng magkamali, kaboses niya talaga ang ina ni Gab.

"What is it?" boses ni mama.

Saktong pumasok ako nang sabihin ng ina ni Gab ang mga salitang hindi ko alam na magbabago sa aking buhay.

"Let your son spend the remaining two years with my son."

Hindi ko alam kong anon a ang itsura ko nang lumingon sa akin si mama. Kumalabog naman ang puso ko nang tumingin sa akin ang umiyyak na ina ni Gab.

Mrs. Menchavez stood up and looked at me. "Help my son feel those forgotten heartstrings one last time."

Nailing ako sa sinabi niya. "Hindi po madali ang gusto niyong mangayari. Your son and I are not in good condition, we used to be rivals.

Nagulat na lang ako nang lumuhod sa harap ko ang ina ni Gab na si Mrs. Menchavez. "Parang awa mo na H-hugo..."

Nagmistula akong isang santong sinasamba niya kaya tinulungan ko siyang tumayo habang humagulgol parin. Lumingon ako kay mama at nangingilid na rin ang luha sa kanyang mga mata. Tumango sa akin si mama na para bang gustong sabahin sa akin na pumayag ako.

No'ng mga oras na iyon ay sumama ako kay Mrs. Menchavez sa hospital at doon nakita si Gab na walang malay. Nakaramdam ako ng awa dahil sa sinapit ni Gab and I can't believe na dalawang taon na lang ang natitira sa kanya para mabuhay dito sa mundo.

"Nak, alam kong Malaki ang atraso ng aking anak sa iyo kaya gusto kong humingi ng tawad sa iyo sa lahat ng nagawa niyang kasalanan sa'yo. Pero, sana matulungan mo siya. Kahit samahan o damayan mo lang siya kanyang dalawang taon, please."