ချန်မထားရက်ပါလေ(ဘာသာပြန်)

Chapter 19

Unicode

ပွဲပြီးတာနဲ့ ငါအရင်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဒုတိယပိုင်းမှာတော့ ငါ့ညီအစ်ကိုတွေက သိပ်မဆိုးခဲ့ပါဘူး။ ငါတို့ရဲ့ ရမှတ်တွေနဲ့ဆို အနည်းဆုံး ထိပ်ဆုံး 3 သင်းမှာ ရပ်တည်နိုင်မယ်လို့ ထင်ရတာပဲ

အတန်း (၄) ကကောင်တွေက သူတို့ရဲ့ cheerleader ကောင်မလေးတွေကိုအလုခံလိုက်ရလို့ရှုံးတာဆိုပြီးပြောနေကြတယ်။ငါကအဲ့ငတုံးကောင်တွေကိုလက် ခလယ်နှစ်ချောင်းပဲထောင်ပြလိုက်တော့တယ်။

ငါကွင်းထဲကထွက်ပြီး ရေချိုးအဝတ်စားလဲဖို့သွားတဲ့အချိန်မှာ အဝတ်လဲခန်းအပြင်ဘက်မှာ တတိယနှစ် စီနီယာအစ်မတချို့ရဲ့ဝန်းရံခြင်းကိုခံလိုက်ရတယ်။အဲ့ထဲက ယန်မီ နဲ့တူတဲ့ စီနီယာတယောက်က ရယ်ရင်းနဲ့ ငါ့မျက်နှာကိုစနောက်ပြီးထိလာခဲ့တယ်။တခဏလောက်တော့ ငါ့လက်ကိုဘယ်နားထားရမလဲဆိုတာတောင်မသိတော့ဘူး အဲ့ဒါနဲ့ ငါလဲမျက် မှောင်ကြုတ်ပြီး သူမလက်ကိုတားဖို့ပဲတတ်နိုင်ခဲ့တယ်။သူတို့ကရယ်ခဲ့တယ်

"သွမ့်ယန် နင်ဘာလို့ဒီလောက်တောင် ဒုံးဝေးရတာလဲ?"

"ဆရာကနင်တို့အားလုံးကိုပြန်လာပြီး အိမ်စာထပ်ဖို့ခေါ်နေတယ်"

တစ်စုံတစ်ယောက်က စီနီယာအုပ်စုကိုဖြတ်ပြီးငါ့ဆီလာခဲ့တယ်။သူကအနက်ရောင်ကိုင်းမျက်မှန်ကိုဝတ် ထားပြီးတော့ သူ့ပုံစံအရဆိုအလွယ်တကူအနိုင်ကျင့်ခံရနိုင်တယ်ဆိုတာဘယ်သူမဆိုပြောနိုင်တယ်

ငါကမျက်နှာတွေနဲ့ပတ်သက်ရင်နည်းနည်းမကောင်းဘူး။သူမျက်မှန်တပ်ထားတော့ အဲ့ဒါက ရှီးချန်ဆိုတာတောင် မမှတ်မိလုနီးနီးပဲ

ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် ငါအခု သူ့ကို တကယ်ကြီးမတွေ့ချင်တော့ဘူး။ ဟုတ်တယ်သူကငါပထမဉီးဆုံးလိုးဖူးတဲ့သူပဲ။ဒါပေမယ့် ငါသူ့ကိုမြင်လိုက်တာနဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေမှိတ်ပြီးငါ့ကိုစုပ်ပေးနေတုန်းငါက ကောရဲ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ မပြီးမချင်းအလိုးခံလိုက်ရတာကိုပြန်တွေးမိတယ်။အဲ့ဒါကအရမ်းရှက်ဖို့ကောင်းတာပဲ

သူ့ကြည့်ရတာတော့အဲ့ဒါကိုပြန်ပြောချင်ပုံမရဘူး။သူကငါ့ကိုအဝတ်လဲခန်းထဲကိုဆွဲခေါ်သွားပြီး သူ့uniformထဲက ပလတ်စတစ်နဲ့ပတ်ထားတဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုကိုထုတ်ပေးလာတယ်