Chapter 23

711 51 2
                                    

NFSW⛔️⛔️

Unicode

"နာတယ်...ငါထပ်ထွက်စရာမရှိတော့ဘူးလို့..."

"ကောကောက ခုနလေးတင်ဘာပြောခဲ့လဲ?"

"ပြောခဲ့တာက မင်းငါ့...ငါ့ အပေါက်လေးကိုစုတ်ပြတ်သတ်သွားအောင်လိုးချင်တယ်..."

"အခုမှ နည်းနည်းပဲယောင်သေးတယ် ကောက မင်းမတ်တပ်မရပ်နိုင်တော့တဲ့အထိ အိမ်သာကိုတွားသွားရတဲ့ အထိကို ဒီအပေါက်လေးကို ဖျက်ဆီးပစ်ချင်တာ"

ငါ့ဖင်က အတွင်းရောအပြင်ရောယောင်နေပြီ။ငါ့ကောက လက်တစ်ဖက်ထဲနဲ့ပဲ ငါ့လက်တွေကို ငါ့နောက်ကျောမှာချုပ်ကိုင်ထားခဲ့တယ်။ငါ့ကိုမှန်အပြည့်ပြတင်းပေါက်မှာဖိထားလျက်ပေါ့။ငါ့ရဲ့ညာဘက်မှာတော့ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်တချပ်ရှိနေခဲ့တယ်။မှန်ထဲမှာ ရမ္မက်ကြွနေတဲ့ ငါ့ကိုယ်ငါတွေ့လိုက်ရတယ်။ဒူးထောက်ထားပြီးတော့ ငါလက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဘက်ကငါ့ကျောပေါ်မှာတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ချုပ်ခံထားရတယ်,ငါ့ရဲ့ တင်ပါးအထက်က အချိုင့်နက်နက်လေးနှစ်ခုနဲ့ တင်ပါးကမြင့်မြင့်မြှောက်လျက်ရှိနေခဲ့တယ်။ကြီးမားတဲ့နီညှိရောင်ဒစ်ကြီးက ငါ့ဖင်ကြားထဲမှာရှိနေခဲ့ပြီးတော့ ငါ့ရဲ့ကျဉ်းမြောင်းလှတဲ့အပေါက်လေးကို တင်းလိုက်လျော့လိုက်ဖြစ်နေစေခဲ့တယ်။အဲ့ဒါကငါ့အူတွေကို အပ်နဲ့ထိုးနေသလိုပဲ ငါ့ရဲ့အတွင်းထဲကအထိမခံတဲ့နေရာလေးကို အပြင်းအထန်ထိုးနှက်နေခဲ့တယ်။

ငါ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက အမှတ်အသားတွေနဲ့ဖုံးလွှမ်းနေခဲ့တယ်။သူငါ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုကိုက်ထားတာများ အရိုင်းဆန်နေတဲ့ တိရိစ္ဆာန်တစ်ကောင်လိုပဲ။ငါ့ပေါင်အတွင်းသားတွေကလဲအမှတ်အသားတွေနဲ့ပြည့်နေခဲ့တယ်။အဝတ်အစားနဲ့ဖုံးလို့ရတဲ့ ရင်ဘတ်နဲ့ ပုခုံးတွေမှာလဲသူ့ရဲ့ ကိုက်ရာတွေနဲ့ပြည့်နေခဲ့တယ်။ငါ့နို့သီးခေါင်းတွေဆို နီရဲပြီးယောင်ကိုင်း နေတာများ ပဲနီစေ့ နှစ်ခုလိုဖြစ်လာတဲ့အထို စုပ်ခံထားရတယ်။ထိရုံလေးနဲ့တင်နာတာ ငရဲလိုပဲ အဲ့ဒါတောင်သူက ကိုက်လိုက် ချေလိုက်ကလုပ်နေသေးတယ်

ငါ့ခြေထောက်တွေဆိုတုန်ယင်နေရော။ ငါ့ရဲ့အလေးချိန်ကိုကော က ထောက်ပံ့ထားပေးရတာ သူသာငါ့ကိုလွှတ်လိုက်ရင် ငါခြေမခိုင်ပဲကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုပုပ်သိုးနေတဲ့ အသားပုံကြီးပြုတ်ကျသလို ငါပြုတ်ကျတော့မှာ

ချန်မထားရက်ပါလေ(ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now