Münzevi | Cüneyd Güneş | CünZey

2. hüzün.

Yorumlarınızı merakla bekliyorum. İyi okumalar ♡

bölüm şarkısı: ağlama ben ağlarım

"Levent amca!" dedi Zeynep bakışlarını yerde baygın yatan Cüneyd'den ayırmayarak. "İyi- iyi olacak mı o? Bu seferki farklıydı, hiç- hiç iyi görünmüyordu."

Hala surların tepesindeydiler. Cüneyd babasını gördüğünde bayılmıştı.

"Zeynep sakin ol." dedi Levent hıçkıra hıçkıra ağlayan genç kıza bakarak. "Cüneyd'in yaşadığı bir tür şok. Olmasını beklediğim bir şey yani. Korkacağın bir durum yok ortada."

Fanilerin arasında yayılan dedikodudan durumu öğrenen Bahadır ve Arif, telaşla yanlarına gelmişlerdi.

Levent, Arif ve Bahadır'ın Cüneyd'i kaldırmalarına yardım etmiş, Cüneyd'i o ayılmadan dergaha götürmeleri konusunda onları tembihlemişti.

Onlar Cüneyd'i götürürken, Levent Zeynep'in omzunu sıvazladı. "Korkma."

Zeynep burukça gülümsedi. "Elimde değil ki.."

Zeynep, Levent Amcası'nın onun hislerini anladığını biliyordu. Bu yüzden korktuğunu ona belli edebilmişti. Levent, annesinin aksine onu yargılamıyordu.

Hepsi -Sadi Hüdayi, Cüneyd'in babası, Levent, Zeynep- Cüneyd'in peşinden dergâha doğru yürümeye başladılar. Surlar dergah ile yakındı.

Hala paniğini üstünden atamamış olan Sadi Hüdayi, Cüneyd'in babasına şok içinde bakmaktaydı. "Vahid Ağabey.." dedi Sadi Hüdayi. Demek Vahid idi adamın adı.

"Sadi, kardeşim." dedi Vahid gülümseyerek.

Zeynep bu adamı sevmemişti. Senelerdir görmediği oğlu gözlerinin önünde bayılmıştı ama Vahid oğlunu pek de umursamıyor gibiydi. Doğru ya, Cüneyd'i umursuyor olsa zaten hiç terk etmezdi onu.

"Vahid Ağabey, sen bunca zaman sonra.. Ne oldu da geri geldin yahu?" diye sordu Sadi Hüdayi.

Vahid'in gözlerinden tuhaf bir bakış geçti. Korkmuştu Zeynep, normal değildi bu adam, bir şeyler gizliyordu sanki...

"Oğlum mürşid olmuş Sadi." dedi Vahid. "Gelip onun rızasını almak istedim. Eteğine yüz sürüp
helallik alacağım aslanımdan."

Zeynep normalde asla yapmayacağı bir şeyi yaptı ve Vahid'e ters ters bakarak iğneleyici bir sesle konuştu. "Bir oğlunuz olduğu bunca zaman sonra mı geldi aklınıza Vahid Efendi?"

Levent Zeynep'i uyarma amacıyla dürttü ama bu Zeynep'in pek de umrunda değildi.

Vahid güldü. "Gelin hanım da pek koruyor beyini."

Zeynep, Vahid'e ters ters bakmaya devam etti. Sadi Hüdayi konuyu değiştirmesi gerektiğini fark ederek topu Levent'e attı. "Vahid Ağabey, bu Levent Hoca. Cüneyd'imin doktoru. Çok emeği var üzerinde."

Zeynep, Sadi Hüdayi'nin bu cümlesi üzerine Vahid'in vereceği cevabı dikkatle dinlemeye başladı.

"Memnun oldum Hocam." dedi Vahid.

Levent konuşmadı. Hafifçe bir baş selamı vermekle yetindi.

Zeynep'in zihninde bir şeyler yerine oturuyordu şimdi. Cüneyd'i sevmiyordu babası. Evladını seven hiçbir baba, yıllar sonra ilk kez gördüğü oğlunun psikiyatristi ile tanıştığında sadece memnun olmakta yetinmezdi. Evladının durumu ile ilgili bir şeyler sorması da gerekmez miydi..? Özellikle de oğlu gözlerinin önünde bayılmışken.