Münzevi | Cüneyd Güneş | CünZey

6. boşanma.

Selam!

Umarım hepiniz iyisinizdir. Bu bölümü güzelce işlemek istediğimden dolayı bölüm biraz gecikti. Kusuruma bakmayın lütfen 💗 Umarım beklediğinize değmiştir. İyi okumalar, yorumlarınızı merakla bekliyorum.

bölüm şarkısı: ben seni çok sevdim

Cüneyd sabah erkenden Zeynep ile birlikte evden çıkmış ve Meryem Hanım'ın evine doğru yol almıştı. Meryem'in evi onların evine oldukça yakındı. Bu yüzden de yürüyerek gidiyorlardı.

İkili yolda yürürken Zeynep oldukça durgundu. Ve tabii Cüneyd bunu fark etmişti. "Ne o Zeynep Hanım, evine gitmek istemiyor musun?"

Zeynep'in adımları yavaşladı, birkaç saniyeliğine duraksadı. "Korkuyorum.."

Cüneyd Zeynep'in cevabını az çok tahmin ediyordu lakin yine de sordu. "Neyden korkuyorsun?"

Zeynep içinden geçenin aksine, "Annemin bana kırgın olmasından korkuyorum." dedi.

Cüneyd derin bir nefes aldı. "Anneler evlatlarına kırılmazlar." dedi. Annesinin lafıydı bu, Gülayşe'nin.. Cüneyd bir hata yapıp da annesini üzdüğünde, böyle diyerek teselli ederdi onu Gülayşe.

"Emin misin..?" diye sordu Zeynep. "Ben çok korkuttum ama onu."

Cüneyd kaşlarını kaldırıp Zeynep'e baktı. " Ne o bana güvenmiyor musun Zeynep Hanım?"

"O nasıl laf Cüneyd Efendi? Güveniyorum elbet."

"Eee o zaman?" dedi Cüneyd tek kaşını kaldırıp gülümseyerek.

Zeynep de hafifçe gülümsedi bir şey demedi.

Birkaç dakika konuşmadan, sessizce yürümeye devam ettiler. Bu sessizliği bölen Cüneyd'in sözleri oldu. "Sen Valide Hanım ile görüştükten sonra dergâha gidelim."

Zeynep Cüneyd'e baktı cümlesini devam ettirmesini bekleyerek. Cüneyd yutkundu ve söylemenin kendisi için oldukça zor olduğu o cümleyi söyledi. "Yarım kalan meseleyi bitirmek için... Boşanma meselesini..."

Zeynep yürümeyi bıraktı, Cüneyd'e öylece bakakaldı. Kulakları ona oyun mu oynuyordu? Gerçekten hala boşanmak mı istiyordu Cüneyd..? Dün akşam yaşanılanlara rağmen, kendisi için o kadar korkmasına rağmen hala boşanmak mı istiyordu?

Zeynep belki de ilk defa böyle güçsüz hissediyor, dizlerinin kendisini nasıl hala ayakta tuttuğuma hayret ediyordu.

Genç kızın gözleri dolmuştu, ağlamamak için dudaklarını birbirine bastırıyordu. Dün yaşanılanların ardından bu sınavı aştıklarını düşünmüştü genç kız. Lakin umduğu olmamıştı...

Cüneyd ise gözleri dolmuş bir halde ona bakan genç kızı izlerken kalbindeki acıyı yok saymaya çalışıyordu.

Boşanma isteği ile Zeynep'e karşı duyduğu muhabbeti inkar etmiyordu, aksine oldukça farkındaydı bunun.

Lakin Zeynep'in ne kadar özel olduğunun da farkındaydı Cüneyd. Ve onu, içine doğduğu bu dünyanın sınırlarına mahkum etmenin başta Zeynep'e ardında tüm kâinata karşı büyük bir bencillik olacağını biliyordu.

"Zeynep..?" dedi Cüneyd sesinin titremesini zar zor engelleyerek.

Zeynep hala birkaç saniye önce duyduğu cümlenin etkisindeydi. Dün akşam yaşadıkları mutlu anlar, Zeynep'e boşanmanın olmayacağını düşündürtmüştü. Umutlanmıştı genç kız...