Nane hatun?" Hatun mu?
"Sen kimsin adem? Ne işin var buralarda? En esası da adımı nerden bilirsin?" Genç kızın sert, soluksuz sorularına güldü yabancı.
"Nacizane sorularınıza cevab alacaksınız elbet. Size eşlik ede bilir miyim?" Yabancı adamın ist...
Yeni bölümle karşınızdayım. İnşallah beğenirsiniz))
Aşklar sıra ile atacağım hikayeleri. Mes; 1. Köy Nanesi 2. Üzüm bağı 3. Kehribar güzeli 4. Kader
Böyle daha rahat olur dimi?
Hadi aşklar, hikayeye oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınnn♡♡.
İyi okumalar<3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
"Hayırdır?"
Nane kocasına ve karşısında gıcıkça sırıtan Süleyha'ya, kaşları çatık bir şekilde baktı. Ferit rahatsız olmuş gibi yerinde kıpırdadı, karısının kızarmış gözlerine bakarak. Nane'nin bedeni sinirle büründü. Bu ne demek oluyordu? Kocasıyla Süleyha? Baş-başa ve fısır-fısır. İçide ki gıcıklanmayı adlandıramadı. Ama ağlamak istiyordu.
"Hayır Nane, hayır." Diyen Süleyha, arkasını dönüp, kırıtarak dışarı çıktı. Nane, Süleyha'nın arkasından kötü-kötü baktı. İmasını anlayamamıştı ama söz soktuğunu iyi biliyordu.
"Ver ayranı, ben taşıyım." Nane, Ferit'e sert bakış atarak yüzünü çevirip mutfağa girdi. Tek kelime dahi etmeyecekti onunla.
"Elin yosması ile konuş, sonra gel benlen konuş! Yok öyle dünya! Gecesine yerde yatta gör gününü!" Buna kulak misafiri olan Ferit, kaşlarını çatarak mutfağa girdi. Elindeki tepsiyi sehpaya bırakıp bir bardak su içti. Nane ona bakmadan kirli olan bulaşıkları leğene koydu. Ferit içtiği bardağı sehpaya bırakıp uzun-uzun Nane'ye baktı. Daha sonra hareket edip, Nane'nin arkasına geçti. Nane onun varlığını his edip, yana kaydı.
"Kocadan kaçılmaz bilmezmisin? Hele yanaş yanıma bakayım." Nane omuz silkerek işine devam etti. Arada köpüklü eliyle kahkülerini yemenisinin altına sıkıştırıyordu. Ferit onu pür dikkat izliyordu, ezberlemek ister gibi.
"O kancık Süleyha yanaşsın sana!" Dedi ağzının içinde konuşarak. Pek tabi, Ferit'e de duyurmadan edemiyordu. "Birde yanaş azcek diyo bana! Ne yanaşacamışım sana? Sana kızışmış Süleyha yanaşsın!" Ferit karısının kıskanç ve de fazlasıyla sinirli haline gülemeden edemedi. Nane ardını dönerken kocasını sırıtırken yakaladı. "Ne o? Süleyha dedim, yüzünde güller açtı." Ferit sabır çekti. Süleyha meselesi fazla uzamıştı. Karısı Nane'nin eline su dökemezdi Süleyha. Gel de bunu Nane'ye anlat.
"Benim yüzüm, anca sana güler hatun! Etme böyle elefetsiz laflar! Ne Süleyha'sı? Dünyanın en güzel hatunları bile gelse, ki senden güzeli yok benim için. Dönüp bakarsam şerefsizim!" Nane edalı edalı omuz silkti. Böyle yaptığına bakma sen, zira içi gitti kocasının laflarına. Ama hemen kendisini salıvermek yoktu. Biraz burnu sürtsün, aklını başına devşirsin. "Senin nazına, niyazına kurban olsun bu Ferit!" Nane kocasının bu tatlı laflarına kayıtsız kalamadı, cilveli bir şekilde gülümsedi. Mesajı alan Ferit, karısına yanaşıp, kanadının altına aldı. Sıkıca sarılıp, peş peşe başından öptü. Nane'de küs kalamadığı kocasına sarılıp, huzurla gülümsedi. Karı kocanın huzur anlayışı buydu işte. Ferit'in civelek karısı, Nane'nin yari, kocası... Küsünce gönlünü alacak, kavga ederken alttan alacak, sevecek, kollayacak, aile saadetinin dibini yaşayacak birisini almıştı Nane. Ferit'i bu ahir ömründe, kendisine koca diye almıştı, ölse de bırakmazdı artık. Onun olmuştu bir kere, kocası olmuştu.
