Sana dair bir anı düşmeyi versin aklıma.
Kalp odacıklarım büyüyor da büyüyor..
Ve öyle bir büyüyor ki,
Sığamıyorum kaldığım odacıklara.
Sahi neydi,
Seni zihnime zerk edip
gecenin zifirini bana zehir eden hatıran ?
Ah, tabi ya !
O zarif, o zerafetin başkenti olan endam.
İmanın endamından elbette güzeldi.
Ah o endam...
Zira endamına vurulmakta imanın güzelliğindendi.
Demiştim ya
düştün bir kere aklıma.
Son hücrede yorulup düşüne dek artık uyku haram.
düşün düşün sabahlara dek..
Yokluğun siyah, yokluğun ölümden kara.
