Her şey sende anlam buluyor.
Ama yaptığım
ve de yaşadığım her şey.
İçtiğim su.
Yediğim yemek.
İçimi dolduran nefes.
Kuşların kanat çırpması özgürlüğe.
Senin özleminle anlam kazanıyor tüm notalar, lakırdılar, ezgiler..
Manzaraların cümlesi aklımda sen varsın diye gözüme hoş geliyor.
Ve sonra
Dolunay kirpiklerin hatrına göğe asılmış, ne bakılası bir vaziyet.
İdrak ettim ki senin olmayışın suyun rengini siyaha çeviriyor,
Ekmeği kursakta bırakırmış
lokma lokma.
Oksijeni ciğerlerime zarar veren en yıpratıcı element yapmakta.
Gecenin zifiri tenhasında terk edilen bir divane ne kadar hazin
ve kendinden bezginse
İşte bende o kadar hazin
ve bezginim sen yokluğunda.
Her şey sende anlam buluyor.
Gülüşlerim,
Gümüş tenime vuran bir akşam seheri,
Yokluktan yolculuklara dönüşen kutsal titreyişler,
Ve semtimin en haylaz rüzgar sesleri...
Sabahın nuruna hürmetten ben sende anlam buluyorum
ey güzel !
Her şeyin sende anlam bulması gibi benimde sende anlam bulmam
ne güzel !
