Nasıl yani ?
Vaktiyle bana cennetten sarkıttığı bukleleri,
bir başka dudak mı öpecek şimdi ?
Yapma,
acı verir.
Acı yüreğimi kangrene çevirir. Derken,
Nurtopu dertlere hamile kalır ümitlerim.
Belki ölmem ama
yokluğunun ölüm dehşeti, tenime her gece ürpertiden elbise giydirir.
Yapma,
Rengi solar aldığın gömleğin.
Sonra düşleri kırılır,
yüreği takılıpta yüz üstü düşenlerin.
Nasıl yani ?
Vaktiyle dokularıma kan veren gözleri,
bir başka beden mi saracak şimdi ?
Etme,
deliririm gibi.
Çatlarım gövdesi yüz yerinden çatlamış toprak gibi.
Derken,
Ölü ceninlerim doldurur hastaneleri.
Belki can vermem ama
can pazarına dönecek içimde adım attığın her yerim.
Etme,
küser hediye aldığın çiçeğin.
Sonra aklı durur dünyanın,
yas tutar annelerin çığlık atan sessizlikleri.
Nasıl yani ?
Vaktiyle ruhuma inanç damıtan vaatleri,
bir başka akla umut mu olacak şimdi ?
Eyleme,
nefes nefes azap doğranır.
Huzur lokması hep boğazımda kalır.
Derken,
Sallanır dar ağacında tüyü bitmemiş sevinçlerim.
Belki parçalanmam ama
parça parça olur hayal ettiğim çocuklarımızın ciğeri.
Eyleme,
derimi yüzer ikram ettiğin her şeyin.
Sonra cinnet geçirir ruhum,
Helâl kılar bedenim üzerinde işlediği tüm cinayetleri.
