|صباح اليوم الثاني فـ بيت الجده |
وكـالعاده جالسين يتقهوون ويفطرون
شموخ : بابا متى نرجع الشرقيه
عايض : ان شاء الله بعد زواج غيم
جواهر : بابا ابي اجلس هنا دام م عندي دوام والاجازه قربت م بتطولون لين تجون
عايض : دامه ودش ف ابشري اجلسي هنا لين نجيش ان شاء الله
جواهر : يونسس تمم
الجده : يلا يبنات قوموا جهزوا المجلس بيجون ضيفان عبدالرحمن هنا
عبدالرحمن : ما بيجون هنا بيكونون فالاستراحه والنساء انتوا بس
هدى : غريبه ليه م تبي يجون ناس واجد والحريم بس احنا؟
عبدالرحمن : بتعرفون اليوم ان شاء الله .
غيم بضحكه : احسنيييي مبسوطه مرا
الجده : جعلها دايمه تعالي تعالي اجلسي جنبي
غيث رفع نظره لـ غيم بأسف قام من الفطور وتوجه لسيارته
الجده : علامه غيث
نجد بجديه : وش متوقعين يعني؟ زواج البنت اللي يحبها بكرا تبون يكون مبسوط ويضحك ولا وشو يخوان حسووو فيه شوي لاعاد تجيبون هالطاري عنده مهما كابر وقال م يهمني تراه مجروح من الداخل
دخلت نجد البيت بضيق ع حال غيث
الكل انصدم من انفجار نجد وعمّ الصمت
الجده بدموع : ينعى وجهي ياناه والله ان قلبي يوجعني ع غيث
عايض : بتهون يا يمه بتهون
عبدالله : بنزوجه عشان ينسى
غيم بدت تبكي من كلام خالها : لا تزوجونه مو ع كيفكم
عايض بحده : يعني تتزوجين براحتش و تركتي غيث موجوع وتتحكمين بعد م نزوجه؟
غيم بصدمه من اسلوب خالها : تمام كيفكم
دخلت وهي تببكي من تغييير روقانها لـ ضيق
منيره : وشفيك ع البنت هدها شوي
عايض : رفعوا ضغطي
عبدالرحمن : بتعرفون كلشي اليوم
قام عبدالرحمن وتوجه للبيت تحديدا عند غيم
عبدالرحمن بصوت عالي : غيم وينش
غيم وهي تبكي : هنا بالمجلس
دخل عبدالرحمن وهو يشوف جواهر معها ابتسم وجلس
عبدالرحمن : خالي م يقصد لحظه غضب بس
جواهر : وعبود صادق والله يا بابا م في اطيب منه
عبدالرحمن : يعني بتجلسين هنا للاجازه
جواهر ب ابتسامه : اي ان شاء الله
عبدالرحمن : زين اهم شي تكونين مبسوطه
جواهر بحب له : دامني موجوده هنا وانت معاي بكون مبسوطه
عبدالرحمن : جعلها دايمه ياقلبي
اكتفت جواهر ب ابتسامه
عبدالرحمن : غيم البسي عبايتش وتعالي شوفيني بجلس هنا انتظرش
غيم مسحت دموعها : طيب
راحت غيم وتركت عبدالرحمن و جواهر لحالهم
عبدالرحمن : تدرين
جواهر : لا وشو
عبدالرحمن : بخطبش من خالي قبل يسافر والزواج ان شاء الله بيكون لما جات الاجازه
جواهر بـ ابتسامه : ان شاء الله
عبدالرحمن : ابي ذيك اللحظه اللي بتكونين فيها حرّم عبدالرحمن
جواهر : وانا ابيها بعد
عبدالرحمن مسك يدها : اوعدش انها بتكون لحظه مُخلده بتاريخ الحب
جواهر شدّت ع كف يده : احبك
عبدالرحمن : أهيّم بش
ابتسمت غيم من دخلت وشافتهم : تهبلوننن
اكتفت جواهر بـ ابتسامه
عبدالرحمن : اجل مشينا؟
غيم : يلا مشينا
طلع عبدالرحمن وبجانبه غيم تبقت جواهر بالمجلس رفعت جوالها وهي تدق ع صحبتها
نوره : هلا والله يالقاطعه
جواهر : هلا بك يحبي
نوره : وينك نبي نطلع نتقهوى
جواهر : عند جدتي وعماني
نوره بأسف : يعني م يمدي يطلع
جواهر : يمديك تتجهزين وتجين عندي؟
نوره : ليه؟
جواهر : قريبا بكون حرّم عبدالرحمن
نوره : الف مبببروك يروحييي ان شاء الله اني بجي قريب
جواهر : حياك يروحي
نوره : هو نفسه ذاك اللي قلتي لي انه اعترف لك
جواهر : اييي
نوره : الله يديمكم يروحي
قفلت جواهر من نوره وتنهدت براحه طلعت من المجلس متوجهه للبنات
أنت تقرأ
طلّي يـ غيم المدينه واستبشر يـالغيّث
Genel Kurguاول روايه لي كـ مُبتدئه فكتابة الروايات اتمنى انها تعجبكم :)