ETB #1: Lost in Blank Stares

Chapter 15

Chapter 15

The hot sun beat down on us as we finally arrived at El Nido, Palawan. The stunning turquoise waters and white sandy beach stretched out before us. We stepped off the boat and onto the shore, and the salty sea breeze hit me, instantly making the long trip worth it.

I had to admit, it was beautiful—paradise on Earth.

"Finally, we're here!" Jethro exclaimed, stretching his arms wide as if he could embrace the entire view. "Sabi ko sa inyo, worth it ang Palawan trip, 'di ba?"

"Worth it nga," makahulugang sabi ni Angelo, kaya binatukan ko siya.

"Yung beaches ang i-appreciate mo, hindi 'yung mga bitches," saway ko, na ikinatawa lang niya.

Umiling ako. I adjusted my sunglasses because of the heat, feeling the sun’s rays beating down on us. Sweat started to form on my forehead, so I unbuttoned the top four buttons of my dark blue polo, letting the sea breeze cool my chest. I was wearing black shorts that clung to my legs as the heat intensified.

"Shit! Mukhang straight!" si Mila, nakatakip ang kamay sa bibig, para bang nakakita ng kung sinong artista.

Inirapan ko siya at tumawa. "Gaga."

Some of my blockmates were invited because I told them they could join if they wanted. Some were busy and couldn’t come along. Sa dami ng inimbitahan namin, lagpas bente ang tantya ko sa aming lahat.

Because we were so many, we rented two boats para doon ang iba. Half of us rode on the first boat, while the rest followed on the second.

Ramdam kong may umakbay sa akin. "You won't get jealous, would you?" Wesley asked, tilting his head toward me while gesturing toward another group nearby.

Nginuso niya ang magkasamang si Namyy at Stefano. Hindi na talaga nag-aksaya ng oras ang babae, nang malaman niyang sumama si Stefano sa grupo, agad siyang sumakay sa boat kung saan naroon ang binata.

Namyy was busy talking, while Stefano, with a furrowed brow, seemed to be looking for something—or someone. Nang magtama ang aming mga mata, agad akong nag-iwas. Tingin-tingin mo? Mag-focus ka diyan sa kausap mo!

I glanced up at Wesley and elbowed him lightly in the stomach. "Anong selos ka diyan? Napaka-hilig mong mag-assume; hindi ko nga 'yan crush!"

And the most sinungaling award goes to Caspian Zephyr Renauldi!

He laughed. "I didn't say you'd be jealous of Stefano. You're being too obvious! Baka lang mag-selos ka kasi inaagaw sa'yo ang kaibigan mong si Namyy," saad niya, pero halatang ginagago lang ako.

"Mananahimik ka o susunugin ko 'yung mga libro mo pag-uwi natin?" pananakot ko, tinuturo ang mukha niya.

He pressed his lips together and moved away from me, even pretending to zip his mouth shut. Hah! Tiklop kapag ang mga libro niya na ang panakot.

I glanced back in Stefano's direction. He smiled at me, but I only rolled my eyes. Akala mo matutuwa ako diyan sa pa-smile mong 'yan. Kahit mukha tayong naka-couple outfit dahil magkapareho ang kulay ng damit natin, hindi ako natutuwa sa'yo!

"Bilisan niyo nga diyan! Gusto ko nang mahiga, nakakangalay rito!" saway ko sa mga girls kasi kanina pa sila nagpi-picture at hindi na inuna ang pagpunta sa mga rooms namin.

Rinig ko naman ang sarkastikong parinig ni Carlo. "Nahiya naman ako, for sure mas nangangalay ka nga sa'min." Tumawa ako habang tinitingnan ang mga boys na nagdadala ng lahat ng mga bag namin.

"Sabing ako na ang magdadala ng akin, ayaw niyo namang ibigay! Ngayon puro kayo reklamo!"

"Hayaan mo na, Casp, gentledog yan," sagot ni Lei, kasama ang mga babaeng lumapit na rin sa wakas.