လွန်းအိမ်နှင့်တူသောနှလုံးသား(မောင်သိပ်ချစ်တဲ့ လွန်းဆံရစ်လုံးလေး)

Part 18

တစ်ဖက်မှာတော့

ရွှေရောင်တစ်ယောက် ကွာရှင်းစာချုပ်ကို စ‌ေတွ့တုန်းကအရူးလိုပဲ သူ့လက်မှတ်ဘေးက နေသူ့ရဲ့ လက်မှတ်လေးကိုကြည့်ပြီး အခုထိတောင်းပန်နေမိသည်။ နေသူပြန်လာရင်လည်း နေသူ့အပေါ် ကောင်းပေးပြီး နေသူနဲ့အတူအေးအေးချမ်းချမ်း နေချင်မိတယ်။စိတ်ထဲတွင် အမြဲပြောမိသည်က

'မောင်ပြန်လာရင် ကိုယ်လေ စိတ်ငျေနပ်တဲ့အထိတောင်းပန်မယ်။နေတိုင်းမောင်ကသီချင်းတွေဆိုရင် ငါကဘေးနားကထိုင်ပြီး မောင့်ကိုအားပေးမယ်'ထိုအတွေးကိုတွေးအိတိုင်း ရွှေရောင်အမြဲငိုသည်။

ရွှေရောင်ကကွန်ဒိုမှာ နေသော်လည်း နေ့တိုင်း သေူ့အိမ်ရှေ့သို့သွားခဲ့သည်။ နေသူက အိမ်ထဲကို အခန်းထဲကို သဘာဝလေဝင်တာ ကိုပိုကြိုက်၍ အမြဲတံခါးကို ဖွင့်ထားတတ်သည်လေ။ ဒါပေမဲ့အဲ့ဒိတံခါးလေးက ပွင့်မလာတာ 5နစ်ပြည့်တော့မယ်။

ရွှေရောင်က နေသူထွက်သွားကတည်းက နေသူပျင်းတဲ့အချိန်တွေနဲ့ စိတ်ညစ်နေတဲ့အချိန်ဆု သီချင်းလေးတွေ ဆိုပြီး record ယူထားတတ်တယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ record ထည့်ထားတဲ့ stick ကကျန်ခဲ့‌တယ်လေ။

သူနေ့တိုင်းနားထောင်ဖြစ်တယ်။ နေသူ့ရဲ့အသံက သူ့အတွက် ရိုးမသွားဘူးလေ။

My life -Mark Tuan

You say I seen okay when I sitting here with all my friends
Easy to say when you're looking from the outside in
I never change loving myself is all pretend
And I might never again

I tried everything to please you
I forgot to think of me too
I woke up and realized
That this is my life

And everytime that I felt hopeless
I fucked myself up to keep on going
And I never realized
That this is my life
[သူငယ်ချင်းအားလုံးနဲ့ ဒီမှာထိုင်ကြည့်တဲ့အခါ အဆင်ပြေတယ်လို့ မင်းပြောသလို အပြင်ကနေကြည့်တဲ့အခါ အလွယ်ပြောရရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ချစ်တယ်ဆိုတာ ဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲဘူး ဟန်ဆောင်ပြီး ဘယ်တော့မှ ပြန်မရနိုင်တော့ဘူး

မင်းစိတ်ချမ်းသာဖို့ အရာအားလုံးကြိုးစားခဲ့တယ် ငါ့အကြောင်းတွေးဖို့ မေ့သွားတယ် ငါနိုးလာပြီး ဒါက ငါ့ဘဝပဲဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။

မျှော်လင့်ချက်ကင်းမဲ့တယ်လို့ ခံစားမိတိုင်း ဆက်လျှောက်ဖို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရူးသွပ်မိပြီး ဒါက ငါ့ဘဝပဲဆိုတာ ငါဘယ်တုန်းကမှ မသိခဲ့ဘူး။]