hoopvol - bankzitters

~22~

Het was weer een mooie dag in het ziekenhuis, en ik voelde me elke dag een beetje sterker worden. Vandaag kwamen de andere jongens langs, en ik verheugde me op hun bezoek. Toen Raoul, Robbie, Koen, en Matthy mijn kamer binnenstapten, voelde ik een golf van vreugde en energie door me heen gaan.

"Hoe gaat het, kampioen?" vroeg Koen met een brede glimlach.

"Veel beter," antwoordde ik, terwijl ik mezelf uit bed hees. "Ik heb een idee. Wat als we een rondje door de tuin gaan lopen? Het is zo'n mooie dag buiten."

De jongens knikten instemmend, blij met het vooruitzicht om buiten te zijn. Matthy en ik liepen hand in hand, wat de andere drie jongens met brede glimlachen en gefluistere opmerkingen becommentarieerden.

"Jullie zijn echt het perfecte stel," grapte Robbie, terwijl hij een speelse knipoog gaf. "Zien jullie het, jongens?"

"Absoluut," voegde Raoul lachend toe. "Het is gewoon te schattig."

Koen grijnsde en voegde eraan toe: "Inderdaad, jullie passen echt goed bij elkaar."

Matthy en ik glimlachten naar elkaar, genietend van het moment, wetende dat de anderen nog niet op de hoogte waren van wat er werkelijk tussen ons was gebeurd. We vonden een plekje in de zon, waar we konden zitten en praten. De jongens begonnen te kletsen over de voetbalwedstrijd van gisteren, en ik luisterde aandachtig terwijl ze de hoogtepunten en hun favoriete momenten bespraken.

Na een tijdje voelde ik me moe worden en legde ik mijn hoofd op de schouder van Matthy. Zijn aanwezigheid was kalmerend, en voordat ik het wist, was ik rustig in slaap gevallen.

POV MATTHY

Terwijl Milo rustig op mijn schouder sliep, genoten we van de rust en de zon. De andere jongens keken ons even aan en Raoul doorbrak de stilte met een vraag die ik eigenlijk al had verwacht.

"Matthy, mag ik je iets vragen?" begon Raoul voorzichtig.

"Tuurlijk, wat is er?" antwoordde ik, mijn blik op Milo gericht.

"Voel je iets voor Milo?" vroeg hij, zijn ogen serieus en nieuwsgierig.

Ik voelde een lichte blos op mijn wangen komen, maar ik besloot eerlijk te zijn. "Ja," gaf ik toe, mijn stem zacht maar vastberaden. "Ik vind Milo oprecht echt heel leuk."

Robbie en Koen keken elkaar even aan en vervolgens naar mij. "Dat is echt schattig, man," zei Koen, zijn gezicht vertrokken in een brede glimlach.

"Ja, we hadden zoiets al verwacht," voegde Robbie toe. "Maar het is mooi om te horen dat je het zo openlijk zegt."

Raoul knikte instemmend. "En maak je geen zorgen, we steunen jullie volledig. Het is duidelijk dat jullie veel voor elkaar betekenen."

Ik voelde me opgelucht en blij met hun reacties. "Dank jullie wel, jongens. Jullie steun betekent echt veel voor me."

We praatten nog wat verder, over de toekomst en onze vriendschap, terwijl Milo rustig bleef slapen. De zon scheen zachtjes op ons neer, en ik voelde een diepe tevredenheid en gelukzaligheid.

POV milo

Ik werd rustig wakker, nog steeds met mijn hoofd op Matthy's schouder. Ik rekte me uit en glimlachte naar de jongens, niet wetende welk gesprek er was gevoerd terwijl ik sliep.

"Je hebt goed geslapen, Milo," zei Matthy met een glimlach.

"Ja, ik voelde me echt ontspannen," antwoordde ik, terwijl ik me langzaam rechtop zette.

Na nog een klein kwartiertje gezeten te hebben, besloten we terug te gaan naar mijn kamer. Ik merkte dat ik nog steeds vrij moe was, en Matthy stelde voor dat ik op zijn rug mocht, wat ik dankbaar accepteerde. Het was een beetje gênant, maar ik wist dat het veel energie zou besparen.

Terug in mijn kamer hielp Matthy me weer in bed. Ik voelde een diepe vermoeidheid over me heen komen en viel bijna meteen in slaap, wetende dat ik omringd was door vrienden die om me gaven en me steunden.