✨Kitapta bazı yerlerde şiddet vb. Olduğu için 12 yaş ve üzerinin okumasını talep ediyorum✨
17 yıl sonra gerçek ailesinin kendisini bulmasıyla ailesinden ayrılan Eylül'ün serüvenine hoş geldinizzz.
Eylül bir emekli asker ve Antep aşiret torunu iken b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gel çıkalım yıldızlara, tüm dünya bizi izlesin."
Bölüm şarkısı- Ah ben öleyim yollarına
Eylül gerçek ailem vakası 17. Bölümüne hoşgeldinizzz
<~~~~~~~~o~~~~~~~>
🌞Erce Öztürk'ün ağzından🌞
"Kunt abi siz misiniz?" Diyerek kapıyı açtım hızla.
Kunt abi ve kucağında ki minik kardeşimle kapıda dikilirken kapıda Kunt abiyle bakışıyorduk.
"Oğlum ne bakıyorsun çekilsene! Kızı yerine yatırayım." Diyerek fısıldayarak bağırdı.
Fısıldayarak nasıl bağırılıyor bilmiyorum ama sesi maşallah çok güzel korkutuyordu.
Hızla kapıdan geçip oturma odasındaki kanapeye Eylül'ü yatırınca kenardaki pikeyi alıp üzerini örttüm. Kunt abi kenara çekilip elindeki telefonla bana döndü.
"Benim bir telefon görüşmesi yapmam lazım. Sen dur burada, Eylül zaten uyanmaz ama ani hareketlerle düşebilir dikkat et." Diye açıklayınca kafamı sallayarak onayladım ve arkasından gidişini seyrettim.
"Efendim Aktaş?" Diye telefonu açan sesini duyduktan sonra iyice uzaklaşınca kapıdan gözlerimi çekip Eylül'ün yattığı koltuğun dibine oturup yüzüne baktım.
Saçlarımız hariç her şeyimiz benzerdi lakin Eylül babamın kopyasıyken ben son anda saçlarımın rengini değiştirmişim gibiydi.
Küçük kız kardeşimle olan bu benzerliğimiz içimdeki duyguları kıpraştırıyordu. İçimde büyük bir ses bas bas bağırıyor yerinde tepiniyordu.
Benimde küçük bir kız kardeşim var!
Benzer beyaz tenimizin üzerinde bende minik çiller belliyken onda tek tük vardı ve dikkatli bakılmadığı sürece anlaşılamazdı. Uyurken büzdüğü dudakları ve minnak burnu ile çok şirindi.
Bir gün onunla uyumak istiyordum...
Aslında her gün de olabilir.
O kadar zaman kaybettik ki artık tek bir saniyeyi bile boş geçirmek istemiyordum, ben kardeşimden 17 yıl boyunca ayrı kalmışken şimdi bir saniye bile ayrı kalmak istemiyordum. Ve bunu da çok normal görüyordum.
Yarına ne olacağımız belli olmayan bir dünyadayken şu zamanın her salisesi altından bile değerliydi.
Diğer ailesindeki herkes kokusundan ötürü ona gül diyorlarmış Kunt abi öyle demişti. Şimdi anlıyordum ki asıl gülün kaynağı karşımdaki minik hanımefendiymiş.
