VULNERABLE GAME.

𝟐𝟖~❥

POV JADE:

Ik was optijd thuis gekomen, ik had ook boodschappen gedaan. We hadden nu genoeg eten voor de rest van de week + volgende week. Jess was alleen niet thuis, geen idee waar ze was. Waarschijnlijk krijg ik zo wel een appje.

Midden in de nacht werd ik ineens gebeld. Ik keek op m'n telefoon en zag Jess haar naam staan. Ik zuchtte en nam op, "Jess, waar ben je? Kom je wel naar huis?" vroeg ik, "Uhm sorry dat ik u stoor, ik ben Patrick. Ik heb volgensmij uw huisgenoot hier liggen, Jess Brouwer. Zou u zo snel mogelijk willen komen?" hoorde ik door m'n telefoon. "Ik ben er in 10 minuten." ik ging op. "Wat heeft ze nu weer gedaan dan." mompelde ik.

Ik trok snel een joggingsbroek met een Shirt aan en stapte de auto in. Ik reed zo snel als ik kon richting het ziekenhuis. Ik had Matthy onderweg een appje gestuurd en hij zou ook richting het ziekenhuis gaan rijden.

Aangekomen liep ik naar de balie, een paar minuten later kwam er een dokter naar me toe. De jongens waren ondertussen ook al aangekomen. "Het spijt me dat ik dit moet zeggen, maar Jess is helaas overleden. Ze is neergeschoten. De Politie gaat onderzoek doen, maar helaas kunnen wij niks meer voor Jess betekenen." Zei de dokter. De grond zakte onder m'n voeten weg. Ik stortte in elkaar en begon te huilen. Gelukkig ving Matthy me op, "Sshht, Het komt goed. Echt waar." zei hij rustig. Zelfs hij had tranen in z'n ogen.

Robbie was naar de wc gegaan, hij was kapot. Ik heb Robbie wel is in een erge staat gezien, maar dit nog nooit. Ik heb de ouders van Jess geappt en zij zouden morgen langs het ziekenhuis gaan. Zij moesten alle papieren in vullen en alles regelen.

Ik had besloten om mee te gaan met de jongens. Ik vertrouwde mezelf niet alleen in het huis.

Aangekomen liep ik meteen naar Matthy z'n kamer. Het rook niet fris, maar ik negeerde het. Ik liet mezelf meteen op bed vallen en staarde voor me uit. "Het komt wel goed." hoorde ik Matthy naast me zeggen. "Nee." zei ik en hij kwam achter me liggen. Hij sloeg z'n armen om me heen en zo hebben we gelegen tot ik in slaap viel.

De volgende ochtend stapte ik uit bed, Matthy was al weg.
Ik pakte kleren van Matt en liep naar de douche, ik keek in de spiegel en zag hoe rood en opgezwollen m'n ogen waren. Ik zuchtte en stapte in de douche. Ik draaide hem extra heet, toen ik klaar was kleedde ik me aan en liep ik naar beneden.

Het was stil, niemand praatte. Ook geen goeiemorgen of iets. Robbie was nergens te bekennen, hij is er kapot van.

Gelukkig doet de politie onderzoek, Robbie zei dat hij degene ging vermoorden wie het had gedaan.

Ineens voelde ik iemand mij mee trekken aan m'n arm. Ik keek opzij en zag matthy, ik liep mee.

"Jade, ik moet je iets vertellen." zei hij toen we in z'n kamer waren. "Vertel?" zei ik, "Ik denk dat ik weet door wie Jess is neergeschoten." ik keek hem verward aan. "Oké kijk, voordat ik je het vertel wil ik dat je niet anders over me gaat denken. Dus niet bang worden of me anders behandelen. Ik ben nog steeds dezelfde Matthy." Ik knikte en hij begon te vertellen. "Het zit zo, we zitten in een maffia. Wij alle 6, dus ook Rutger." Ik keek hem aan in shock "Je maakt een grapje toch?" lachte ik, hij schudde z'n hoofd. "De 'Bankzitters' zijn een soort cover up, zo is het minder opvallend. We hebben elkaar ontmoet toen we bij elkaar werden gezet. De baas, Dave. vond ons een leuk groepje. Zo zijn we vrienden geworden." "Maar door wie is Jess neergeschoten?" vroeg ik. "Een paar maanden geleden kregen ik en Robbie en opdracht. We moesten jullie vermoorden. Sem, onze leider, wist dat we iets hadden met jullie. In die tijd had ik niks met jou, dus gingen we die deal aan. Hier heb ik laatst wat over gezegd, waardoor hij iemand anders ging sturen. Ik weet alleen niet wie." legde hij uit, "Rutger" mompelde ik, "Wat?" vroeg Matthy. "Rutger, ik was met hem die middag, ze is vermoord in het park waar hij nog was!" zei ik. Hij knikte.

"Je kan alleen niks tegen de politie zeggen, dan worden wij ook opgepakt. En dan vermoord Dave ons." ik schudde m'n hoofd. "Matt het is mn beste vriendin?" zei ik boos, "Ze is toch al dood! Je vermoord ons straks nog als je naar de politie gaat." schreeuwde hij. Ik keek geschrokken.
"Jade.." zei hij. Ik liep weg, alweer.

Ik had de ouders van Jess geappt wanneer de begrafenis kwam. Volgende week zou die plaats vinden. Waarschijnlijk word het een moeilijke week voor iedereen. Ze moeten het allemaal stuk voor stuk een plekje geven. Ooit komt het wel goed.