Unexpected Intrusion | 𝙌𝙪𝙞𝙭𝙤𝙩𝙞𝙘 𝙎𝙚𝙧𝙞𝙚𝙨 1 (COMPLETE)

Chapter 44

"Hindi ko po kayang tignan,"

Nasa sala kami ngayon ni tita Amara, nagtatalo. Ngayon kasi Makikita ang results ng law bar exam. Sa sobrang kabado ko hindi ko kayang tignan.

Alam ko naman na marami akong natutunan sa law school. Kaso masyado akong nagmadali at after kong gumraduate doon ay nag take na agad ako ng exam para medyo fresh pa ang utak ko.

"Ako na ang titingin. Akin na yong code mo," pag presenta ni tita at kinuha sa akin ang papel na hawak ko

Nagtago ako ka agad sa likod ni tita habang tinatype niya ang code sa laptop. Medyo sumisilip pa ako dahil gusto ko rin naman makita.

Nagulantang naman kami ng biglan may nag doorbell. Tumayo si tita at tinignan kung sino yon. At niluwa ng pintuan si Kevin na naka suot pa suit ito, halatang galing sa trabaho. May pinapasukan siyang law firm dito pansamantala.

"Anong ginagawa niyo?," natatawang tanong niya dahil sa itsura namin

"Tinitignan namin yong results ng exam, pasok ka," sabi ni tita

"Ito na, ako na ang titingin,"

Tinaype ko na ang codes ko at agad pumikit ng mapindot ang enter button.

"Ang galing mo anak!," sigaw ni tita habang inaalog ako

102. Bautista, Shantel

Pangalan ko yan diba? Diba?

"Pasado!!," sigaw ko at nag tatalon sa saya

Niyakap ko si tita ay hindi ko namalayan na pati rin si Kevin ay nayakap ko.

"Salamat sa basbas, Kev," ani ko rito at kinuha agad ang phone ko para tawagan sila mama

"Ma," panimula ko sa tawag

Naka video call kami ngayon. Nasa bahay siya dahil nakikita ko pa yong sala namin.

["Anong nangyari? Bakit?,"] nag aalalang tanong niya

"Pasado! Abogada at psychologist na ako," sabi ko rito at naluluha na

Nakita ko na napatakip siya ng bibig at tumutulo na rin ang mga luha.

["Philip, Syrus si Shantel abogada at psychologist na,"] rinig ko na tawag nito kila papa at Syrus

Rinig ko ang boses ni papa at ni Syrus at lahat sila ay binabati ako. I'm so relieved akala ko magiging disappointed na naman ako but no.

All of my hardwork and sacrifice paid off!

After a month I finally going home, ayoko pa munang umuwi but kailangan dahil may trabaho na naghihintay sa akin roon.

"Mag iingat ka doon, wag mo masyadong pagurin ang sarili mo," bilin sakin ni tita habang inaayos ang sout kong damit

Niyakap ko naman siya at napansin ko na naiiyak ito.

"Aww tita, ano bayan sabi walang iiyak e," natatawang sabi ko rito

"Uuwi ka na tatawagan mo 'ko ah," sabi nito

"Opo, salamat po sa pagkupkop sa akin ng ilang taon. Dadalaw po kayo sa pinas ako mismong susundo sainyo sa airport," sabi ko rito at natawa naman siya

"Ladies and gentlemen, this is your captain. We are beginning our descent into Manila's Ninoy Aquino International Airport. Please fasten your seat belts and stow your belongings. We'll be landing shortly. Thank you for flying with us."