Sonunda evimize girmiştik.
Kafe gerçekten çok zorluyordu bizi.
"Ay o ne kalabalıktı Ezgi! Hayatımda toplasan bu kadar insan görmemişimdir"
Ezgi güldü
"Alış bacım. Kafem diye demiyorum pek kalabalık"
Zil çaldı.
"Kim?" Dedim Ezgi'ye bakarak
"Ömer'dir"
Kalkıp kapıyı açtı.
Tam tahmin ettiğimiz gibi...
Elinde çiçekle gelmişti.
"Bunlar sana" dedi Ezgi'ye bakarak.
"Yaaa Ömer çok tatlısın"
Kırmızı güller...
Annemin intihar ederken giydiği elbisenin yakasında olan kırmızı gülden...
Gözlerim doldu.
"Ben odama geçiyorum siz baş başa takılın" dedim
İçeri girip kapıyı kapattım.
Dolan gözlerimi serbest bıraktım.
Göz yaşlarım sanki birbiriyle yarış yapıyorlardı.
Elimin tersiyle sildim.
Şimdi ihtiyacım olan şey Tugay'dı.
Bana hep iyi gelen şeydi Tugay.
Telefonumu elime aldım ve aramaya başladım.
Lütfen aç Tugay...
"Alo?"
"Tugay" dedim. Sesim titrek çıkmıştı.
Ağladığım belli oluyordu.
"Güzelim neden ağlıyorsun?"
"Tugay beni neden kimse umursamadı. İstenmeyen çocuk muydum ben?"
"Saçmalama Eslem. Ben seni kendimden daha çok umursuyorum"
"Ama annem ve babam umursamadı. Ya 14 yaşından beri yalnız yaşıyorum ben. Bir kere arayıp sormadı babam"
Dedim.
Nefes almam zorlaşıyordu.
"Tamam Eslem sakin ol. Bak astım krizi falan geçirme. İlacını iç öyle anlat. Bak ben korkuyorum sana bir şey olacak diye" dedi hızlı hızlı.
Elimi ilacıma attım.
Kendime bir iki kez hava verdim.
Ama göz yaşlarım durmuyordu.
Sanırım bu geceyi beklemiştim ağlamak için.
"Tugay ben hiç iyi değilim"
"Camını aç nefes al ver"
Dediğini yapıp camı açtım.
"Babam bana dokunmuyordu. Tiksiniyordu benden. Ben iğrenç bir insan mıyım?"
"Hayır biriciğim saçmalama. Ben sana dokunmak için ömrümden yıl veririm"
"Neden seviyorsun beni? Neden yapıyorsun bunu kendine Tugay? Ben iğrenç bir insanım. İyilik nedir bilmem , mutluluk nedir bilmem , aile nedir bilmem , sevmek sevilmek nedir bilmem ben Tugay. Bunu kendine yapma"
"Öğretirim. Tüm kalbimle severim. Yetmez mi? Kendini küçümseme. Ben bana bir şey yapmıyorum Eslem. Sen kendine yapıyorsun"
Sessiz sessiz ağlıyordum.
"Beni neden aradın Eslem?" Dedi
"Çünkü bana iyi geliyorsun. Konuşmak rahatlatıyor"
"İşte konu bu kadar basit. Ezgi ve Ömer'in yanında da olabilirdin şuan. Ama senden kilometrelerce uzak olan benimle konuşuyorsun"
Doğru.
Çok doğru konuşuyorsun Tugay Türkmen...
Elimde ki astım ilacını yatağıma doğru attım.
"Aile sıcaklığını hissetmek istiyorum"
"Ailen olurum"
"Beni karşılıksız seviyorsun. Bu beni korkutuyor"
"Sana ilk gördüğüm an tutuldum ben. Seni nasıl bırakırım?
İnsan nefes almayı bırakır mı?"
