Balkonda oturuyordum...
Ay bugün çok güzeldi.
Milyarlarca yıldız var fakat hiç biri bir tane ay edemiyordu.
Tugay gibi...
Milyarlarca erkek var ama hiç biri Tugay etmiyordu.
Ayın ışığı denize vuruyordu.
Her şey o kadar güzeldi ki...
Ailem olmasa da ailem diyeceğim insanlar oldu.
Ben aslında buraya gelerek zengin oldum.
Para olarak değil ama kendime bir aşk , bir aile buldum.
Tugay'ın sesiyle düşüncelerim bölündü.
"Bensiz mi düşünüyorsun?"
"Dalmışım ya..."
"Fark ettim" dedi
"Bizi düşündüm. Çocuklarımız , Ecrin ve Gece'yi"
"Yalnız Gece büyük kızımız" dedi
Güldüm "acaba nasıl bir hayatları olacak?"
"Dizimizin dibinde yaşarlar" dedi
"Evlilik falan yok"
"Pardon? Doğmamış çocukları mı kıskandın?"
"Babayım ben baba! Hemde kız babası"
Gülmeye başladım "of Tugay ya... Gerçekten helal olsun"
"Her anlarında yanında olalım isterim" dedi
"Bende isterim , aile olmayı" dedim
Tugay vücudunun tamamı ile bana döndü.
"Evlensek mi biz?"
"Anlamadım?" Dedim
"Benim ile evlenir misin?"
Şok etsiyle gözlerim iyice açıldı.
"Şaka mı?" Dedim
"Hayır , kesinlikle değil"
"Ay , ay olur"
Aramızda balkon olduğu için sarılamıyorduk.
"Şuan sana sarılmak istiyorum. Hemde sıkı sıkı" dedi
"Bende Tugay"
"Bekle geliyorum" dedi ve içeri girdi.
Bende içeri girdim ve kapıyı açtım.
Hemen karşı daireden Tugay çıktı ve bana kocaman sarıldı.
Kahkahalar ile gülüyorduk.
Ömer karşı kapıdan Ezgi arkamdan geldi.
Ezgi "ne oluyor?"
Ömer "ne bu sevinç?"
Tugay "biz evleniyoruz..."
Riv riv riv
Ayyy bitti...
Arkadaşlar bu kitabı devam kitabı gibi düşünebilirsiniz.
Çünkü bir daha ki kurguda Gece ve
Ecrin olacak.
Sadece küçük bir spoi verdim 🙂
Umarım herkes hayatında kendi Tugay'ını bulur.
Hepiniz çok çok çok mutlu olun.
Seviliyorsunuz 🌸 🌸 🌸 🌸
