Gözlerimi açtığımda serum bitmişti.
Tugay hâlâ uyuyordu.
Ömer ve Ezgi karşımızda ki sandalyede sızmıştı.
Ne geceydi arkadaş...
Ezgi Ömer'in elini tutmuş kafasını omzuna koymuştu.
Hareket etmeye çalıştım.
Tugay gözlerini açtı.
"İyi misin biriciğim?"
"İyiyim de... Gitsek mi artık?"
Ayağa kalktı ve "tamam hemşire serumu çıkarsın gidelim"
Arkasını dönünce Ömer ve Ezgi'yi fark etti.
"Vay bee..." Dedi
"Ömer beye bak sen" dedi
"Sen kendine bak bence" dedim
Yatağa eğildi ve yüzlerimizi eşitledi.
"Ben memnunum halimden"
"Ne güzel" dedim sırıtarak
"Hemşire çağırıp geliyorum"
"Tamam" dedim
Acilin kapısına doğru yürüdü.
"Ezgi" diye seslendim
"Hı?" Dedi ömer
"Uyanın hadi gidicez"
Ömer gözlerini açtı.
Omzunda uyuyan Ezgi'yi fark etti.
"Allahım eğer bu bir rüya ise uyanmak istemiyorum" dedi
"He Ömer he.. Rüya görüyorsun. Bende rüyana girdim"
Ömer "gitmesek mi? Bu an hiç bitmesin istiyorum da"
"Ne mıç mıç bir şey oldunuz siz ya?" Dedim
Ezgi "bir susmadın Eslem"
Tugay yanında hemşire ile yanımıza geldi.
Serumumu çıkardı ve Tugay'a dönüp "geçmiş olsun" dedi
Pardon?
Hasta olan benim farkındaysan!
Tugay hemşireye gülümseyip "teşekkürler"
Tek kaşım havaya kalktı.
Seni gebertirim Tugay.
Çiğ çiğ yerim seni.
Bana döndüğünde soğuk ve sert bakışlarımla karşılaştı.
"Geçmiş olsun dedi diye şey ettim"
Ona cevap vermeden konuştum "ömer beni sen bırakır mısın?"
Tugay "yapma be biriciğim ya. Benim aklıma bile gelmedi o"
"Gelicek Tugay. Sen benim sevgilimsin ya!"
Tugay sırıtarak yanıma geldi.
Ömer "biz seni arabada bekliyoruz yenge"
Dedi ve uzaklaştılar
Tugay "neyinim ben senin?"
"Duydun Tugay bey"
Elini saçıma attı ve saçlarımın ucunu parmağına dolayarak oynamaya başladı.
"Kıskandın sanırım"
Cevap vermedim.
"Bak gözlerime. Kendinden başkasını görebiliyor musun?"
Gülümsemek için zor duruyorum.
"İlk tribimi yedim , hayırlı olsun"
"Gelmiyorum seninle. Belki hemşire abla rahatsız olur"
"Biriciğim..."
"Ne var Tugay abi?" Abi kelimesini bastırdım.
"Zorluk çıkarma istersen"
"Ne yapacaksın?"
"Şimdi ben , 1.90 boyunda adam , sen 1.65 boyunda sen..."
"Birincisi boyum 1.68. ikincisi ben Ömer ile gidicem"
"İlla sen taşı diyorsun" dedi.
"Ben gidiyorum" dedim
Bir kaç adım atmam ile ayaklarımın yerden kesilmesi bir oldu.
"Tugay Allah seni ne yapmasın?! Bırak beni!"
"Bende seni biriciğim"
Onun büyük adımları ile hastaneden çıktık.
Herkes bize bakıyordu.
"Sen var ya delisin! Zır deli" söyleniyordum kendi kendime.
Etrafa baktığımda ne Ömer vardı ne de Ezgi.
Tugay beni arabaya oturttu ve kapıyı kapattı.
"Hadi gidelim bakalım" dedi
"Gıcıksın Tugay!"
Yanağıma eğilip öpücük kondurdu.
Ohooo...
Sen böyle yaparsan ben biterim Tugay bey.
"Ayrıca o 'abi' kelimesinin hesabını soracağım sana"
Cevap vermedim.
"Susarsın işte böyle" dedi
Gülümsememi tutamıyordum artık.
Arkama yaslandım.
Ve yolu izlemeye başladım...
Ev
Tugay ve ben eve gelmiştik fakat Ezgi ve ömer yoktu.
Kendini koltuğa attı.
"Gel yanıma" dedi
Tam ona yaklaşırken kapı çaldı.
"Ezgi geldi" dedim
Kafasını geri attı ve "uf ya!"
Koşup kapıyı açtığımda karşımda ne Ezgi ne de ömer vardı...
"Niye geldin yine?!"
Ufuk "benimle yemeğe çık bu akşam"
Tugay "biriciğim kim gelmiş?"
Tugay Ufuk'u görmüştü değil mi?
Sen şimdi naneyi yemedin mi Eslem?
-bölüm sonu-
Helü!
En heyecanlı yerinde mi kestim acaba 🙂
Neyse neyse seviliyorsunuz 🌸 🌸 🌸
