Nag-aayos na si Alai kasi malapit na ang lunch. Balak niyang kumain mag-isa. Ngayong alam na ni Arkin na may gusto siya dito, di niya alam kung may mukha pa siyang ihaharap dito. Pero hindi niya natuloy ang balak dahil hindi pa siya tapos sa ginagawa ay lumapit na sa kanya si Arkin.
“Kain na muna tayo.” yaya nito sa kanya.
Patay. Kailangan niyang mag-isip ng dahilan.
“Ahh. Sir, marami pa kasi akong gagawin. Mauna na po muna kayo.” pagsisinungaling niya. Kanina pa nag-aalboroto ang
tiyan niya, hindi kasi siya nakakain ng agahan.
“Ganon ba? Hihintayin na lang kita.” sabi nito na sumandal pa sa mesa niya.
“Wag na, sir. Matataga----KRUUUUUuuuu…..” Tiyan niya ba ang tumunog?
Arkin burst out laughing, hawak hawak pa nito ang tiyan. Pinamulahan siya ng mukha. Bwisit na tiyan ‘to! Nakakahiya!
Huminto na si Arkin sa pag-tawa pero abot tenga pa rin ngiti nito.
“Alyssa, mamaya ka na magpaka-bayani d’yan. Kumain na tayo at nag-proprotesta na yang tiyan mo.” sabi nito.
Tumayo na siya. Wala na siyang magagawa ibinuking na siya ng tiyan niya.
Nauna siya sa paglalakad. She don’t want to see Arkin’s face. Naiinis lalo siya. Sumakay sila sa elevator.
---SILENCE----
“Alyssa, tayong dalawa lang ang nandito sa loob ng elevator. Kaya hindi mo kailangan ipagsiksikan ang sarili mo d’yan sa sulok.”
She remained silent. Naiinis pa rin siya. Pero hindi niya alam kung ano ang dahilan. Dahil ba pinagtawanan siya nito kanina? O Wala man lang itong sinabi nang magtapat siya dito?
Nakikita niya ang repleksyon nito sa may elevator. Nakatingin ito sa kanya. Still waiting for her answer.
Bumuntong-hininga ito. Then lumapit sa kanya. Iniharap siya nito.
“Kung yung pagtawa ko yung ikinagagalit mo. Sorry.”
She can’t look straight to his eyes. He is so near.
“Arkin..Baka may sumakay sa elevator.”
“So?”
She look at him. Ba’t parang wala itong pakialam kahit na may makakita sa kanila. Well, siya meron.
“Baka anong sabihin nila! Nakakahiya!”
“Well. I don’t care.”
“I do care. Kaya pwede ba lumayo ka sa’kin.”
“Alyssa, nakakalimutan mo yata na boss mo’ko.”
Natahimik siya. He caressed her hair.
“Wala akong pakialam kung pag-usapan tayo ng iba. What I do care is..”
Tinitigan nito ang mga mata niya. Then her lips.
“Is this..” he kissed her again.
She protested.
“Arkin! Ba’t ka ba nagkakaganyan?” tanong niya dito. She really don’t understand this man.
“I don’t know. I just found your lips addictive. Well, not just your lips.”
“I don’t understand you.”
“I don’t understand myself either. We will talk about this later.” sakto naming bumukas na ang pinto ng elevator. Akala
niya ay deretso labas na sila ng building. Pero may kinausap pa ‘to sa reception area. Tsaka sila lumabas ng building. May humintong kotse sa harap nila. Kotse ni Arkin. Lumabas sa driver’s seat ang isang crew ng building.
Binigay ‘non ang susi kay Arkin. “Thanks.” tumingin ito sa kanya. “Sakay na.”
Nagtaka siya. Saan ba siya dadalhin nito at mag-kokotse pa sila. Sumakay na lang siya ng kotse. Pinaandar na nito ang kotse.
“Arkin?”
“Ssshh.. Mamaya na tayo mag-usap.”
She is puzzled. Ginawa na lang niya ang inutos nito.
======
BINABASA MO ANG
CTLS: Unexpected Love (2nd story) [COMPLETED]
FanfictionHindi naman talaga ako ang may balak nito.. Si Len naman kasi... Ire-reto na lang ako sa lalaki... sa lalakeng may mahal pa... ayan minahal ko tuloy.. ---------------- Lalo nang malaman ko.. yung karibal ko sa puso niya.. patay na.. Ang hirap lum...