Thirty-fourth Stop

263 17 2
                                    

(On the Wings of Love MV for you guys. JaDine is KILIG ♥♥)




 -Her POV-


"Of course yes, Mon." sabi ni James.


Sya yung architect sa bago kong project, who happened to be a college friend. Yun nga lang hindi ko sya naaalala.


"Ha? Sino si Mon?" tanong ko naman.


Eh kasi, ako yung kausap nya. Wala naman kaming ibang kasama at wala rin naman syang kausap sa phone.


"Huh? I-it's nothing. It's just that, I-i remembered something. As for helping you out, of course I'm glad to." Mahaba nyang sabi sa'kin.


Habang tinitignan ko 'tong si Arch. Lutz parang may kakaiba sa'kin. Hindi ko nga alam kung bakit naniwala ako kagad sa kanya nung sinabi nyang magkakilala kami. Part of me rin kasi naniniwalang kilala ko sya. Siguro nga ito na yung time para alamin ko yung past ko.


"So can you tell me how we met?" tanong ko sa kanya.


Bigla naman syang napatingin sa malayo at ngumiti ng bahagya. Ang weird pero kung anuman yung naisip nya, nagbago yung aura nya.


"It was actually because of that one bus ride. When you got off, your ID fell off from your bag. I wanted to return it to you and so we met again in the coffee shop you used to work before." He explained.


Nung nagku-kwento sya, sinubukan kong alalahanin bawat detalyeng sinasabi nya. Totoo ngang nag-work ako sa coffee shop noon. Pero parang may kulang, kanina kasi ang saya ng mukha nya. But right after nyang sabihin kung paano kami nagkakilala parang bumalik ang lungkot sa mata nya. The same sad eyes I saw back in the MRT station this morning.


"Pero 'di ba, sabi mo na we were college friends? How come na sa Connie's pala tayo nagkakilala?" tanong ko ulit.


He took a sip of his coffee before answering me, "Yes, we met there but I didn't know that we're going in the same university and when I found that out, I took it as a chance for us to become friends. You are actually my first friend here in Manila."


Habang nagku-kwento sya ay mga scenes na biglang pumasok sa isip ko. It's as if, totoong-totoo.


"James, are you and I classmates before?" tanong ko ulit. Hindi kasi ako pwedeng magkamali e, I saw myself playing table tennis with him. At parang ang saya namin doon based sa naisip ko.


Bigla naging hopeful ang tingin na ibinigay nya sa'kin. "Yes, we used to be in the same PE class."


Ako naman ang parang nabuhayan doon sa sinabi nya. It only means na nakakaalala na ako. Siguro in no time, maaalala ko na rin ang lahat. Kasama na rin ang pagsagot sa mga tanong ko tungkol sa mga bigla kong naalala at napapaginipan nitong mga nakaraan.

The Ride of Love (JaDine FanFiction) [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon