Chapter 25

34 1 0
                                    

Celebration

My most anticipated day for so long unfolds into a bitter twist of fate, where destiny forces me to collide again with the man I had always hoped to banish from my path forever.

He's now standing in front of me, with a malicious smirk curling on his lips, his eyes lingering on me far too long, as if he's very determined to trap me within his gaze. His hand remains extended, waiting for my hand to meet his. I can feel how my entire soul is being enslaved and subdued by his dominating presence.

"Ms. Andres, is everything okay?" His tone of voice carries a shade of disappointment, echoing the silence between us, as I refuse to take his hand.

"You look pale, my dear." He said as he slowly tried to close the distance between us.

"I-I'm fi—"

"Babe, is there a problem? Adam suddenly interrupts, his voice helps snap me back to reality. I realized that he is just right behind me, gently holding my shoulders, and his eyes locked on Mayor Zembrano with a dark unwavering state.

"Who are you?" Nanghahamon na tono ni Mayor Zembrano ng mapansin si Adam sa likuran ko. His expression now grows more intimidating, lalo na noong narinig niya si Adam na tawagin akong "babe."

Agad kong hinarang ang braso ko sa harapan ni Adam upang pigilan siya sa kung ano man ang tumatakbo sa isipan niya. Natatakot ako na baka mauwi sa away ang simpleng palitan nila ng salita ni Mayor Zembrano, dahil lang sa takot na nararamdaman ko. With my other hand, I gently reached for Adam's hand placed in my shoulder to calm and assure him that everything is fine.

"Is he your boyfriend, Ms. Andres?" Mayor Zembrano directly asked me, not minding the intense stare Adam is giving to him.

Nilakasan ko ang loob ko baka sakali na kung sagutin ko ang mga tanong niya ay lumayo na siya saamin. "Yes po!" I confidently said. "He's Adam Cervantes, my boyfriend." I reached for Adam's hand and held it firmly in front of Mayor Zembrano. Adam looked at me in surprise because of my sudden bold move.

Malinaw kong nakita kung paano mas lalong nagmukhang naiinis si Mayor Zembrano na para bang natalo siya. Bigla siyang may binulong sa mga body guards niya sa kanyang likuran at nang matapos ang kanyang sinasabi sa kanilang mga tenga ay tumango-tango ang mga ito kaya mas lalo akong kinabahan sa kung ano man ang sinabi niya sa mga ito.

"I never expected that Leonardo would allow his daughter to choose a man who lacks even a hint of success or power." Sabi niya pa habang nagpipigil pa ng tawa upang insultuhin si Adam sa likod ko. "Akala ko ba gusto niyang umunlad ang pamilya niya, mukhang kay Zaniyah lang siya may pakielam."

Nagtaas ako ng kilay nang mabanggit niya ang pangalan ni Ate Zaniyah. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko dahil hindi lang si Adam ang iniinsulto niya. Pati na din ang buong pamilya ko na para bang kilalang-kilala niya na kaming lahat.

Magsasalita na sana ako nang biglang dumating si Papa at Mama at nakipag-kamayan kay Mayor Zembrano. Nanlaki ang mga mata ko dahil napansin ko na mukhang malapit na nga si Mayor Zembrano sa pamilya ko.

Paano nila nakilala si Mayor Zembrano? Atsaka pwede ba na nandito siya kahit campaign ni Papa?

"Mayor, mukhang nakilala niyo na ang pangalawang anak ko. Her name is Eve at siya yung kinukwento ko sainyo palagi na sobrang talino at sipag." Pagmamalaki pa ni Mama saakin sabay iniharap ako kay Mayor.

Nag-iwas ako ng tingin pero sinubukan ko nalang din ngumiti dahil ayokong masabihan ng bastos lalo na baka makasira pa ito sa reputasyon ni Papa.

"Your daughter is indeed beautiful... and smart, Evarona." Pinagmasdan ako ng Mayor mula ulo hanggang paa kaya parang nanginig ang buong sistema ko. "I already met her months ago during my nephew's party. I just didn't know that she's your daughter."

When the Sky Meets the SeaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon