15.07.2024
Selammmlarrr, ben geldim!
Nasılsınız? Umarım hepiniz iyisinizdir.
İlk bölümümüz sizlerle....
Bölüme geçmeden söylemek istediğim bir konu var.
İnternette biraz araştırdım ve kadınların bordo bereli olamayacağı yazıyordu. Bazı sitelerde ise erkekler gibi bir çok sınavdan ve testten başarılı geçerlerse bordo bereli olabilecekleri yazıyordu.
Bu konu hakkında net ve kesin bir bilgim yok, o yüzden kurgu olarak kitapta kadın Bordo Bereli'ler göreceksiniz.
Ve sizden ricam, lütfen oy verip satır aralarına yorumlar yazmanız. Hatalı veya eksik gördüğünüz noktalarda saygılı ve güzel bir şekilde yorumlarda bildirirseniz çok mutlu olurum. Sizin yorumlarınızla kendimi daha çok geliştirebilirim.
Sizi seviyorum ❤
------
"Vatan için can veren bütün şehitlerimizin anısına. Saygı ve minnetle anıyoruz..."
------
"Kopuzunda nağmeler Dedem Korkut söylüyor, Türk'ün şanlı askeri vurulsa da ölmüyor. Önde gider bozları, dolunayın kurtları, ışık olun geceye gündüz edin yurtları." Kulaklarımda şarkının sözleri tekrar ediyordu. Şuanda kulağıma takılı olan kulaklıkta çalan şarkı buydu; Yağız Yerin Atlısı.
Merdiven başlarında kalan kolilerden ikisini daha üst üste koyarak kucakladım ve askeri araca taşımaya devam ettim.
"Asel Komutan'ım," Arkamdan yükselen adımı duymamla koliyi bırakarak arkamı döndüm. Astsubay'lardan Nehir bana sesleniyordu. "Buyur, astsubayım?" Dedim düz bir sesle.
Nehir'in utangaç bakışları yüzümde dolandı. "Şey, sizden bir ricada buluna bilir miyim?" Dedi sakince. Başımı salladım; "Rica edeceğin şeye göre değişir."
"Ben gönüllülük görevine çıkamıyorum, benim yerime o insanlara sarılabilir misiniz?"
Nehir Astsubay'ın yetimhanede büyüdüğünü biliyordum. Çok bir samimiyetimiz olmasa bile alaydaki çoğu askerin genel yaşantısı hakkında bilgi sahibiydim.
Nehir'in bu isteği karşısında kısa süreli sessiz kaldım. Gözlerindeki o burukluk, yüreğime inceden dokunmuştu.
Gözlerimi yeniden ona çevirdim ve hafifçe başımı salladım. "Tabii ki, astsubayım." Diyerek karşılık verdim onun bu isteğine.
YOU ARE READING
YÜREK SEVDA (DÜZENLENİYOR)
Romance"Yolun, ay yıldızlı bayrağımızla aydınlansın, kızılcığım." Son sözleriydi bunlar. Gözlerim ellerime doğru indi. Kan içindeydiler. Onların kanı... Annem ve babamın kanı... "Anne," kuru bir sesle mırıldandım. Babama döndüm. "Baba." Bu gerçek değildi...