Uyandığımda her zamanki gibi ilk yaptığım şey telefonumu kontrol etmekti. Ve bu sefer gördüğüm şey beni oldukça mutlu eden bir olaydı. Seke seke abimin yanına gittiğimde Emre de onunlaydı. Beni görünce gülümsedi.
"Günaydın."
"Günaydınlarr" telefonun ekranını abime çevirdim.
"Ana, gittikçe ünlü oluyon la sen." Bicepsimi sıktım.
"Ben zaten ünlüyüm ulan."
"Olay ne lan? Kaçırdım ben baya." Emre anlamaz anlamaz bakıyordu. Yanaklarını mıncırasım geliyordu."
"Ünlü bi yayıncı vardı ya hani, bizde izliyorduk arada. Rranee."
"Evet?"
"O takip etmiş Naz'ı." Bu sefer de kafasını bana çevirdi.
"Rastgele bir adam takip etti diye mi?"
"Hayır Emre, büyüyorum diye, keşfediliyorum diye. Adamın kitlesinin yarısı benim de yayınlarıma katılsa paraya para demem."
"Hayırlısı olsun."
"Hayırlısı."
"Ha bu arada, bana bi kasayla monitör ayarlasak, sizin setuplarda istediğim her şeyi oynayamıyorum."
"Bugün itopyaya gider hallederiz. Bütçen ne kadar ki senin?" Telefonumdan banka hesabıma girdim.
"Yaklaşık, 60 bin."
"Ya bu kız beni geçiyo ağlayacağım şimdi. Ama hesabındaki tüm parayı da harcama. Öyleyse taksit taksit alırız."
"Yok hesap daha full depo. Alalım tek seferde bir şey olmaz."
"Sen bilirsin, ben şöyle bi bi saate çıkacağım, ona göre hazırlan."
"Sen de gelir misin?" Dedim Emre'ye dönüp.
"Gelirim herhalde."
"Tamam. Ben o zaman kahvaltı hazırlıyorum. Yiyoruz, ve defolup gidiyoruz."
////////
"Bu kahvaltı işini madem bu kadar iyi yapıyordun, neden yıllardır yapmıyorsun köpppek." Abimin dediği şeye güldüm.
"Babaanne tarzı." Göz kırptım.
"Ben geçen babaanneme konuştum. Gelin dedi başka bir şey demedi. Hazır tatili de orada yapıp geri dönsek güzel olmaz mı?"
"Olur, hatta ekibe de haber vereyim. Cümbür cemaat bir İzmir patlar."
"Akar."
"Ben doydum, eline koluna sağlık. Afiyet olsun." Emre salona gittiğinde bende kalktım.
"Abicim yapması benden yemesi ve toplaması senden." Öpücük atıp bende salona gittim.
"Hoşgeldin."
"Hoşbuldum."
"Güzel." Fısıldayarak konuşuyorduk sarılmak için kollarını açtığında bende gidip sarıldım.
"Günaydın, özledin mi beni?"
"Tahmin bile edemezsin." Dediğinde güldüm.
"Abimden nereye kadar saklayabiliriz?" Dediğimde omuz silkti.
"Gittiği yere kadar." Kafa salladım.
"Story atmıyorum bayadır. Story atmam lazım." İkimiz koltukta yanyana oturuyorduk. Ben böyle deyince biraz daha yaklaşıp telefonuma bakmaya başladı.
"Bu nasıl?"
"Cık. Olmaz."
"Şu?"
"Yok."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Köpük (My Friend's Sister)
Teen Fiction"Seni seviyorum, yetmez mi?" Dediğinde delirmek üzereydim. "Bir kişilik kalplere iki kişi sığdırıyorsun Emre! Ben o sandığın kişi değilmişim, çık şimdi dışarı!" Evimden, aklımdan, beynimden, en önemlisi;Kalbimden çık Emre. Köpük ol, uç yukarı. Patla...
