Diary life of teenage girl / Tom Kaulitz

Rozdział 20

Po szkole postanowiłam pojechać do Toma skoro nie chciał ze mną gadać w szkole pogada ze mną w swoim domu.  

Poprosiłam Maxa żeby przyjechał po mnie o 21:00 i zawiózł na miejsce, pewnie Tom  miał plany po lekcjach ale o tej godzinie powinien być w domu bo przecież on kocha spać.

Kiedy wróciłam do domu od razu umyłam włosy i wyprostowałam je zrobiłam też mocniejszy makijaż i ładnie się ubrałam. 

Wyszłam przed dom i Max już na mnie czekał.

 – Wyglądasz prześlicznie - powiedział od razu i mnie objął.

– Dziękuję słodki jesteś – powiedziałam i otworzyłam drzwi w samochodzie. 

Po kilku minutach byliśmy już pod domem bliźniaków.

Wysiadłam z samochodu miałam naprawdę obmyślony plan jak go przeprosić. 

Spojrzałam na garaż i był tam samochód Toma no czyli wrócił do domu zadzwoniłam dzwonkiem do drzwi, wiedziałam że raczej nie otworzy bo zawsze robi to Bill.

No i nie myliłam się.

-Melanie?  Co ty tutaj robisz kochana? – powiedział Bill który miał na głowie turban i wyglądał strasznie śmiesznie.

- Przyjechałam pogadać z Tomem- powiedziałam i weszłam do środka.

-Jest?

- Jest w swoim pokoju – powiedział Bill a ja zaczęłam się z niego śmiać.

– No co przecież mam piękny turban – powiedział i też zaczął się śmiać.

Zaczęłam wspinać się po schodkach do góry i podeszłam do drzwi od pokoju Toma zapukałam i w odpowiedzi usłyszałam nie.

Nie wiedziałam co on może robić nawet nie chciałam wiedzieć, ochyda.

Więc delikatnie otworzyłam drzwi i weszłam do środka, Tomowi prawie oczy wyskoczyły jak mnie zobaczył chyba nie spodziewał się że przyjdę. 

Tom aktualnie leżał na łóżku i robił coś w telefonie czyli jak zawsze.

-  Nie odpuszczasz co?- powiedział Tom i wstał.

- Nigdy – lekko uśmiechnęłam się i zamknęłam drzwi.

Miał nawet czysto w pokoju to do niego niepodobne ale tak było. 

Podeszłam do niego tak żeby spojrzeć mu w oczy.

 – Przepraszam cię Tom jeszcze raz,  nie chciałam żeby tak wyszło jesteś moim najlepszym przyjacielem i zależy mi na tobie strasznie kocham cię- te ostatnie słowa strasznie ciężko było mi powiedzieć.

Ale tak chyba go kocham, nie napewno go kocham.

Uważnie patrzyłam na reakcję Toma ale stał i przyglądał mi się.

 Nie wiedziałam co mam robić więc złapałam  jego twarz i chciałam pocałować go w usta ale kiedy byłam wystarczająco blisko on odchylił głowę w bok.

Teraz to mnie wkurwił bo ja się tu staram a on co.

 – Nie możesz się wiecznie obrażać, przestań zachować się jak małe dziecko.– powiedziałam głośniej do niego i zabrałam ręce.

– Jestem z Charlotte- powiedział Tom i spojrzał mi w oczy. 

Moje serce pękło na pół naprawdę nie wiedziałam co robić poczułam się jakbym nie miała nóg i prawie zemdlałam łzy od razu zaczęły lecieć mi z oczu nie chciałam żeby tak było moje ciało jakoś strasznie dziwnie zareagowało na tą informację było mi przykro.

– Szczęścia-  powiedziałam a łzy coraz bardziej zaczęły spływać mi po twarzy.

Odwróciłam się i chciałam wyjść z pokoju ale Tom złapał mnie za rękę. 

– Hej czekaj, przecież mówiłaś mi że nigdy nie będziemy razem i nic do mnie nie czujesz- powiedział zszokowany Tom. 

– To prawda – nie wiedziałam co powiedzieć więc tylko tyle aż tyle. 

– Dlaczego mówisz że mnie kochasz?- aha no z tego też się musiałam wytłumaczyć. 

– Myliłam się zapomnij o tym to już nieistotne-  wyrwałam swoją rękę i zaczęłam zchodzić po schodach w dół. 

– Melanie co się stało?!– krzyknął z salonu Bill ale ja tylko otworzyłam drzwi wejściowe i wyszłam. 

Na szczęście Max na mnie poczekał weszłam do samochodu i zaczęłam bardziej płakać.

– Melanie co się stało? Mel mów do mnie!- powiedział głośniej Max złapał moją twarz. 

– On mnie nie kocha wszystko zniszczyłam, jestem beznadziejna!!– powiedziałam cała zapłakana.

– Ja cię kocham – powiedział Max a ja spojrzałam na niego czy mówi napewno do mnie.

A on pocałował mnie prosto w usta kiedy się ode mnie odkleił natychmiast oddałam pocałunek chyba to jednak Max był dla mnie odpowiednią osobą a nie Tom który zmienia dziewczyny jak skarpetki.