Hayatı bir gecede değişen Yüzbaşı ve Didem...
Yaralanan abisi için endişelenen Didem Kopmaz abisinin göreve gitmesini istemediği için gizlice abisinin komutanına yazar. Askeri için endişelenen Yüzbaşı hiç düşünmeden evlerine gelirken ikisininde bir...
İnstagramdan bile zor selamlaşırken DAHA ZOR bir şekilde burdan yeniden selam.
Umarım iyisinizdir, ben çok şükür iyiyim. Bölümü fazla bekletmek istemedim, hasta olmama rağmen bir motivasyon bu yok zamanda yazdım. Umarım sizi çok bekletmemişimdir.
Sizi daha fazla tutmadan bölüme alalım ama öncesinde oy vermeyi unutmayın lütfen. Okurken yorumlarınızı da eksik etmeyin hepsini tek tek okuyor olacağım.
Keyifli okumalarr
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güzel bir gelecek için geçmişi geride bırakmak lazımdı, sırtına kambur olabilecek her şeyi derin bir nefesle beraber bırakmak gerekirdi ilerleyebilmek için. Bu, geçmişi bırakabilecek kadar cesaretli insanlar için geçerliydi. Kimi insanlar için geçmişteki tek bir kötü anı bile kıymetliydi ve vedalaşması çok zordur. Bende o insanlardan biriydim, geçmişi kendimi kambur etmiştim. Toplasan bir elin parmağını geçmeyecek kadar yüzümün güldüğü geçmişten sırf o anlar için vazgeçemiyordum.
Benim geçmişimde babam vardı, mutlu ve gerçekten de aile olduğumuz günler vardı. O günleri bırakmak bana kendimi bırakmak gibi geliyordu. Geçmişten vazgeçersem yeni bir Didem inşaa etmem gerekirdi. Geçmiş benim hayat binamın temeliydi ve şimdi öğreniyordum ki o temelin içinde varlığını bile unuttuğum kişilerin imzası vardı.
Kader diye bir gerçek vardı, kader gerçeğin ta kendisiydi. Öyle olmasa seneler önce camdan yüzünü görmeden konuştuğum adamın varlığını unutup seneler sonra her şeyden bir haber o eli tutmazdım.
10 yıl önce tarihi kayıp bir yaz akşamı, Akser Bolatav'dan:
Ailemiz bizi biz yapan temel taşlardı. Bizi sadece var etmekle kalmaz bugünümüze gelirken bize maddi ve de manevi her türlü destekte bulunurlardı. En azından birçok ailede bu böyleydi. Kendi görmedi diye sevgi göstermeyen ya da el elden üstündür diyip köşesine sinen ebeveynlerin olmadığı aileler öyleydi.
