Fallen Melodies

Chapter 24

CHAPTER 24

Tumatak sa isip at puso ko ang sinabi ni Steban sa akin.

I let out my frustrations that night while lying in Steban's bed. The blanket and pillow bore witness to the tears that flowed from my eyes.

Hindi ko magawa ang sinabi niya. Umiyak lang ako nang umiyak dahil kahit anong gawin ko, wala ni isang salita ang lumabas sa aking bibig.

Puso ko lang ang tanging sumigaw sa lahat ng hinanakit ko habang walang tigil ang agos ng luha mula sa mga mata ko.

Nakatulog ako sa pag-iyak. Iyon na ata ang pinakapaborito kong kaarawan sa buong buhay ko. I never expected that this kind of surprise would greet me.

I fell asleep from exhaustion—physical, mental, and emotional. However, I woke up early the next morning for an unknown reason. I felt lighter, and I don't think I got sick because of the rain yesterday.

Saktong tumayo ako nang may kumatok. Nang buksan ko ito ay isang kasambahay ang nasa tapat ng pinto.

She smiled and handed me the familiar clothes.

"Uniporme mo, hija. Pinalabhan ni Teban kahapon," aniya na may ngiti sa labi.

May katandaan ang kasambahay. Magaan ang kaniyang aura. Hindi ito naka-uniporme hindi katulad ng mga kasambahay namin. She was wearing a simple violet t-shirt paired with a floral skirt. A smile graced her lips.

Nagulat ako sa bungad niya sa akin kaya hindi ko napigilan ang tipid na ngiti.

"Thank you."

"Walang anuman. Bumaba ka na pagkatapos mong maligo at magbihis dahil nasa baba na rin sina Teban at pamilya niya, ha? Huwag kang mahiya dahil mababait sila."

Her aura was incredibly light, so I let her take my hand and hand me what she brought. She held onto mine for a while, gently caressing it, still smiling as she looked at me.

I smiled again. "Thanks, uh..."

"Marcela."

Nagpasalamat ako kay Marcela at nagpaalam na rin naman siya pagkatapos. Nagmadali akong maligo gamit ang banyo ni Steban kahit hindi nga lang ako pamilyar sa loob.

It was evident that everything there belonged to a man—from the towels, robe, body wash, mouthwash, unused toothbrushes for which I was grateful, shower gel, shaver, shaving cream, at kung anu-ano pa.

Wala namang ibang gamit doon na pwede kong gamitin kaya iyong kaniya ang ginamit ko. Doon na rin ako nagbihis at inayos ang sarili.

I noticed there was a door in that room. Glass ito pati ang dingding pero hindi naman makikita ang nasa loob kaya alam ko na agad na walk-in closet niya ito. I didn't bother to open it anymore.

Dahil wala sa akin ang bag ko, wala akong magawa kundi hayaan ang mukha kong walang ayos. I just let my hair down because there were no other hair accessories here besides a comb. Maski vanity mirror ay wala si Steban! Suklay lang na nasa loob ng banyo niya.

Doon ako nag-ayos. I wasn't confident that I didn't have any makeup because my eyes were swollen. But because I still look beautiful with my natural face, I just let it go.

As if may choice ako? Kung pwede lang manghiram mula kay Tita Dina. Pero alam ko namang imposible iyon.

At... bakit ko naman gagawin iyon?

Sa huli, wala akong ibang naging choice kundi hayaang bare ang face ko. Hindi rin ako nagtagal sa banyo at sa pag-aayos dahil baka naghihintay na sila sa akin doon sa dining room!